De eerste glijer bij -25 gr.

Zo, we zitten netjes hoog en droog in de provincie Dalarna in Zweden. De heenreis is goed verlopen, we hebben de 1600KM in zo'n 19 uur afgelegd met een slaappauze in Göteborg. Göteborg is via Duitsland en Denemarken prima bereikbaar met boot en tolbrug. Na Goteborg ging het wat langzamer, de nog af te leggen 600KM hebben we grotendeels via Noorwegen gedaan. Hier loopt namelijk de enige goede weg naar het noorden, max. snelheid 90km/h.

De laatste 200KM hebben we over besneeuwde ijsgladde wegen moeten rijden in Noorwegen en Zweden. Een hele belevenis op zich die gladde wegen, maar de auto heeft geen enkele keer gegleden. Rond 16:00 kwamen we aan bij ons huisje, we hebben meteen alles uitgepakt, haardhout gekocht en met een makkelijke maaltijd de eerste kerstavond vol gemaakt. Nouja vol, om 21:00 lagen we netjes in bed om er precies 12 uur later weer uit te komen. Toch wel zwaar zo'n reis van 2 dagen na een volle werkweek blijkbaar.

Onze eerste dag (2de kerstdag dus) hebben we rustig aan gedaan. We hebben eigenlijk alleen een lokaal Rendier parkje bezocht. Dit was van een man die zelf 3 rendieren in z'n 'tuin' houdt. Wel met een hek van anderhalve kilometer eromheen. We hebben de dieren kunnen vinden en waren er erg enthousiast over, mooie beesten hoor. De kans dat we ze in het wild treffen is erg klein. De enige reele kans is op de weg (voor de auto dus). Het is overigens prima weer, er valt af en toe een heel klein beetje sneeuw, wat natuurlijk WEL blijft liggen hier. Omdat het winter is, zijn de dagen hier extra kort, echt helemaal licht word het niet. De zon koekeloert net met z'n voorhoofd over de berghelling, maar is rond 15:30 toch wel weer weg. Voor de duidelijkheid; rond 11.00 uur komt ie net boven de berg uit, de zon heeft hier dus een makkelijk baantje in de winter. In ieder geval hebben we gister de rest van de dag nog maar weinig gedaan, beetje gelezen, de openhaard brandend gehouden en ook nog ge-kaasfondued....helemaal relaxed dus.

Vanochtend zijn we er weer uitgegaan zodra het bijna licht was ;-)) rond 9 uur dus... Rustig ontbeten en nog maar eens bij de receptie geweest, vragen of ze nog ergens een plekkie konden vinden voor onze husky safari. Helaas alle bedrijfjes die zij kenden zaten tot het eind van het seizoen volgeboekt. Maar ze had nog gehoord van een bedrijfje een uur verderop, zelf had ze er geen info over maar ze wist waar het was...nou ja dan kijken we wel ff, dachten we nog.

Eerst naar de bevroren waterval de Njupeskar, een wandeling van 4 km, heen en terug, stond ons te wachten. Onder normale omstandigheden prima te doen maar laat het nou vandaag een typisch zweeds temperatuurtje zijn; rond de -20! Gewapend met handschoenen, skibroeken, mutsen en een thermoskan warme choco (zonder rum) hebben we het gedaan. We hebben door een waar winter wonderland gewandeld. ALLES wit! Echt zo gaaf en toch echt heel anders dan Oostenrijk hoor! Een aantal keer via een vlonder over een watertje gegaan dat dan nog net niet helemaal bevroren is en waar je dus op sommige plekken het water ziet stromen, wauw. Eniewee, na 45 minuutjes wandelen waren we bij de hoogste waterval van Zweden, een vrije val van 70 meter en totale hoogte van 93, cool. De buitenste wand van de waterval was al bevroren maar onderaan zag je toch dat het water er binnenin des te harder stroomt, als het ware achter een muur van ijs. We konden tot vlak aan de waterval lopen maar dat hebben we maar niet gedaan aangezien de sneeuw daar niet aangetrapt was en je dus tot aan je knieen in de sneeuw zakt.

In een schuilhut met uitzicht op de waterval hebben we onzelf met de chocomelk wat opgewarmd en hup de bevroren mutsen weer op en terug naar het beginpunt. Een errug leuke wandeling in ijzige kou. Terug in de auto zagen we de temperatuur meter teruglopen tot min 25, wat een bikkels zijn we toch! In onze warme auto zijn we verder gereden naar de husky safari toestand. Een vriendelijke Zwitsterse vertelde dat ze zeker nog wel tijd had om deze week met ons een tochtje te maken. En dan geen toestanden, gewoon allebei met eigen slee en 4 a 5 huskys ervoor, hoeveel gaver kan het? Wij achter ons eigen span, alleen de gedachte al is erg stoer! Maar goed, we mochten ook even bij de honden kijken die buiten in hun kennels waren. Zodra we kwamen aanlopen werden we begroet door enthousiast geblaf, deze dame had zo'n 25 husky's in zo'n 5 aparte kennels, wat een mooie honden! We hebben dus voor donderdag ochtend afgesproken. We mogen zelf bepalen hoe lang we willen maar denk dat met deze kou een uur of 2 meer dan genoeg is. Ben benieuwd!

In Idre hebben we ff wat boodschappies gehaald en extra warme sokken gekocht en voor een tientje ook maar meteen thermisch ondergoed, hihihihi lekkerrrrr warrrrmmmm. Op de terugweg was Syl iets te overmoedig met het nemen van een ijzige bocht. Hop daar gingen we, de sloot in. Nouja gelukkig gingen we maar 15 ofzo en stonden we snel stil. Nog gelukkiger was dat het net om de hoek van ons huisje gebeurde. En nog gelukkiger misschien dat er net een Nederlander kwam aanrijden. Hij heeft even een 4x4 auto opgehaald en met een snoertje aan die van ons gekoppeld, we waren er snel weer uit dus. Van de lokale bevolking kregen we te horen dat ze dit zelf ook meerdere malen per jaar gebeurd, we hoeven ons dus niet te schamen.

Vanavond tijdens het eten werd er op de deur gebonkt. De kamping mevrouw kwam melden dat het noorderlicht te zien was. Wij snel weer alle kouwerende kleding aan, schoenen, handschoenen, jassen, mutsen enzo. Even kijken natuurlijk.... Ja echt heel gaaf en eigenlijk weet ik nieso goed hoe het uit te leggen. Een soort bewegende lichtgevende mistwolken, ja daar lijkt het denk ik op?! We hebben in -18 wel twintig minuten naar het steeds veranderende schouwspel staan kijken. Nou weten we ook meteen weer waarom we zo graag reizen, voor dagen zoals deze.

We gaan jullie op de hoogte houden van onze drukke dagen. Syl en Pat vanuit Zweden.