De White mountains, Vermont

Vanmorgen zaten we alweer om kwart voor acht achter het stuur om verder te gaan met ons avontuur. Erg avontuurlijk zijn we helemaal niet deze keer, want het meeste beleven we in en rond onze camper. We rijden veel door bergachtig gebied om van de omgeving te genieten en stappen zo nu en dan uit in een dorpje of voor een mooi uitzicht. Zo ook deze donderdag, al vroeg op pad rijden we meteen weer de kleuren pracht in. We zitten op route 100 zuid in Vermont. Deze weg loopt langs de White Mountains. Na een klein stukje te hebben gereden slaan we pardoes van de 100 af richting het dorpje Waitsfield. Dit dorpje staat bekend om de rust, mooie houten huizen en zijn houtzaagwatermolen.

We kijken even rond, maken wat foto's en stappen weer in. Terug naar de 100. We kunnen weg 100 helemaal volgen tot het eind van de Green Mountains maar we willen wat langer blijven hangen dus nemen we een alternatieve route die ons 2 x over de Green Mountains en z’n pas leidt. Aan de andere kant van de bergen blijkt het landschap wat weidser te zijn, meer open stukken land die ons prachtig zicht geven op de omringende heuvels. Dit betekend dat we meerdere keren langs rode schuren komen. Dit zijn de typische schuren die ook altijd op foto's staan, natuurlijk met herfst bomen erom heen. Die foto wil Pat ook maken maar hoe we ook zoeken iedere keer dat we voorbij zo'n schuur komen is er geen ruimte om ons 9 meter lange gevaarte te parkeren. Missie nog niet gelukt maar we hebben nog even! Voor het eerst deze vakantie lunchen we niet in onze camper maar in een restaurantje/country store in het willekeurig gekozen en zeer pittoreske Rochester. We nemen een hamburger en deze blijkt zo goed te zijn dat we ook nog een toetje delen; de Maple cream pie. Maple syrup is natuurlijk wel een dingetje in deze noorderlijke staten en dus konden we niet om dit toetje heen ;-) Na de lunch rijden we verder naar Killington, hier is op 3 en 4 oktober een brewfest en we willen ff kijken of dat de moeite waard is. We kloppen aan bij de VVV en komen erachter dat de dichtstbijzijnde camping 8 mijl van het feestterrein is, daarnaast moeten er kaarten gekocht worden voor de proefsessie en is het niet duidelijk of je hiermee alleen je plaats of plaats en bier koopt. Afijn, allemaal nieso handig dus we rijden verder. Door Woodstock en vervolgens naar de KOA camping in Quechee. Een keurige camping waar we ff snel een klein wasje draaien en in de mooie country store wat gekke biertjes kopen om vervolgens een lekker vuurtje te maken. Pat is al de hele week biertjes aan het keuren, intussen zijn er in de eerste week meer dan 20 geproefd, het zal je hobby maar zijn.

Vanochtend staan we op in een mistige wereld, die gelukkig na een uurtje ofzo weer helemaal onder een strakblauwe hemel ligt. Syl besteedt eerst ff tijd aan het lezen van alle verjaardagswensen die via diverse kanalen binnen komen. Erg leuk!

Vandaag gaan we het plaatsje Woodstock eens even van dichtbij bekijken. We rijden hier niet in een rechte lijn heen maar vinden een mooie route door het omringende heuvelland, over een niet geasfalteerde weg. Dat kan best hoor met de camper! In ons boekje staat dat Woodstock een rijke gemeente is met veel mooie oude huizen en parken. Dat klopt, ze hadden er alleen niet bij vermeldt dat de mensen daardoor erg vervelend en kakkineus zijn geworden, we maken dus na een kort rondje snel rechtsomkeert en stappen weer in. Tot nu toe zijn we alleen maar aardige mensen tegen gekomen maar de mensen in dit stadje zijn duidelijk een ander slag mensen dan wat we normaal tegen komen. Niet getreurd, we gaan nu naar Grafton een stadje waar de tijdens een grote renovatie in de jaren 60 alle huizen in volle 17e eeuwse glorie zijn hersteld en waar ze de elektriciteitskabels onder de grond hebben gestopt. Dat is iets unieks hier in de VS dus dat willen we wel eens zien. De kleuren in dit gebied zijn nog niet zo ver gekleurd als waar we de afgelopen dagen doorheen hebben gereden, onze ogen krijgen eindelijk een beetje rust.

Grafton blijkt te bestaan uit twee straten, twee kerken, een brug en wat huizen en natuurlijk een historische Inn. Veel landelijker en ouder dan dit krijg je het niet. De huizen stammen allemaal uit de tijd rond 1750, zijn uit hout en steen opgetrokken en hebben allemaal een veranda of twee. In tegenstelling tot veel andere dorpen zijn alle houten gebouwen hier wit geschilderd. En zonder de elektriciteitspalen waan je je even in een andere tijd, als je tenminste de autos weg kunt denken. Pat heeft Syl een verjaardagsgebakje belooft dus we lopen naar de deli. Helaas geen gebakjes maar wel lekkere broodjes en aangezien het lunchtijd is wordt het een verjaardagslunch. Een broodje met roastbeef en gesmolten kaas, uien, augurk. Heerlijk! Pat heeft ook even snel een band gesmeed met z’n naamgenoot in het restaurantje. Niet ver van Grafton vandaan ligt Manchester waar je goed kunt te blijken shoppen. Aangezien dat ook een doel was in deze vakantie rijden we daarheen. Het aanbod van winkels blijkt niet ons ding maar in de GAP outlet store doen we goede zaken. Drie broeken en twee shirts voor Pat, een broek en twee truien voor Syl voor 212 eurootjes. Wij vinden dat best een goede prijs. Afijn, dat is ook weer klaar. We zoeken een camping op en zitten nog ff heerlijk in de zon!

Tot later!
Pat en Syl