Zoals voorspeld is zaterdag een regenachtige dag, het regent zo’n beetje de hele dag. 1 Dag regen is helemaal niet erg, we vermaken ons prima in onze camper. We rijden zaterdag ochtend weg van de verkleuring. In de bergen van de White Mountains is de verkleuring duidelijk een stuk verder dan het lager gelegen gebied in Connecticut. Ondanks de regen nemen we weer een mooie route en belanden vroeg op een camping. De avond beginnen we met een filmpje op de laptop. Als we tijdens de film een hoop rumoer horen worden we nieuwsgierig. Er is van het een op het andere moment een feest aan de gang bij een caravan naast ons. Als de film uit is zien we de mensen in colonne weglopen op weg naar een andere caravan.
We zijn zo nieuwsgierig dat we wat biertjes pakken en er achteraan gaan. 'Is it oké if we crash this party’ is onze vraag aan de eerste de beste die we tegenkomen. Sure no problem, please join. Nou goed, daar staan we dan met wat wildvreemde mensen het einde van het camper seizoen te vieren. Altijd leuk zo’n spontaan feestje. Zondag slapen we wat uit en rijden we langs de Connecticut river zuidwaarts. Op de kaart vinden we een mooie toeristische route. We komen ook nog even langs het vliegveld van Hartford waar we vorig jaar een tussenlanding moesten maken. De toeristische route is lastig te volgen en we rijden dan ook fout. Nou ja fout? Fout rijden kan natuurijk niet als een groot gedeelte van de vakantie uit autorijden bestaat. Doordat we de kaart niet meer volgen komen we wel op mooie stukjes van Connecticut. In het plaatsje Deep River wandelen we wat rond en eten de lunch in een minuscuul restaurantje gerund door een paar vrouwen, good food. In het plaatsje East Lyme vinden we een camping en luieren er rustig op los. We hebben deze keer TV ontvangst, dus dat maakt het luieren extra lui.
Maandag ochtend rijden we zo’n 20 mile terug (richting New York) om nog een keer te gaan shoppen. We winkelen hier graag bij de grote factory outlets. Vanwege de prijs, die is hier een stuk lager, maar ook omdat zie hier iets andere confectie kleding hebben als in Nederland. We verlaten na 2,5 uur de winkels met 2 paar schoenen, 1 broek, diverse shirts, een jurk en 2 rokjes, een goede vangst voor een leuke prijs. Op de heenreis naar de winkels zagen we wat vuurtorens langs de kust staan, die richting willen we uit om bij een mooi uitzicht te lunchen. De vuurtorens blijken niet toegankelijk, dus rijden we wat verder om de RV direct aan de oceaan te parkeren en een lunch te maken, soep en brood. We volgen de mooie route verder naar het plaatsje Mystic, dit schijnt aan een mooie haven te liggen. Het plaatsje is lekker toeristisch, maar rustig omdat het seizoen zo’n beetje afgelopen is. We proberen naar de historische haven te lopen, maar da’s lopend niet te doen. Lopen is sowieso een beetje raar hier, vrijwel alles is met de auto te bereiken. We maakte laatst zelf het volgende grapje; Als je niet meer kunt rijden ga je dood van de honger. De historische haven blijkt een toeristen val te zijn, dat slaan we graag over. Verder oostelijk gaan we de grens met Rhode Island over. Dit is de zesde en laatste staat van dit reisje. In totaal is dit de 22ste staat alweer die we samen bezoeken. Ook deze avond komen we uiterst rustig door. Syl is een beetje koortsig en ligt vroeg op bed.
Deze vakantie zien we ontzettend veel, maar zijn we niet erg actief. Het meest zien we vanuit de camper. We komen er natuurlijk wel uit, maar da’s dan om niet meer dan 1 of 2 uur ergens rond te wandelen. We hebben geen grote wandelingen of excursies gedaan. Waarschijnlijk wordt dat a.s. weekend in Boston wel anders. Omdat Syl een beetje snotterig is zoeken we een drogist op. Da’s helemaal niet moeilijk hier. Aan het begin en einde van elke groot dorp zijn winkels te vinden, deze winkel centra zijn na diverse keren dit land te hebben bezocht zeer herkenbaar. Op vrijwel elk winkelcentrum is wel een drogist te vinden. Bijna altijd met een drive thru. De drogisterijen zijn zo abnormaal groot dat we ons erover blijven verbazen. Maar goed de gezondheidszorg zit dan ook anders in elkaar dan in ons land. Zo is er voor veel medicijnen geen recept nodig. Op elk winkelcentrum is meestal ook wel een supermarkt (met drogist). Deze supermarkten zijn een verhaal apart. Ten eerste liggen ze niet in het centrum van het dorp, maar erbuiten. Vandaar eerder genoemde grap; als je niet meer kunt rijden ga je dood van de honger!
De supermarkten zijn zo onnoemelijk groot dat het lastig is uit te leggen in een verhaaltje. Het is trouwens niet zo dat er alleen maar kant en klaar maaltijden en diepvries producten te koop zijn. Integendeel zelfs, er is meer vers voedsel te koop dan bij een gemiddelde Nederlandse supermarkt. Zo is er een een enorme groente en fruitafdeling, een in-huis slager en vismarkt. De kaasvoorraad zou een gemiddelde marktkoopman jaloers maken. Enfin, er zijn natuurlijk ook de vriezers. Geschat heeft de gemiddelde supermarkt 200 meter aan vriezer staan. Hierin zitten de grote potten ijs, joekels van pizza’s, kant en klaar gerechten en andere ongezonde zaken. Feitelijk klopt het vooroordeel van de gemiddelde Amerikaan dus wel, aan de andere kant klopt er echt helemaal niets van. We hebben tijdens deze reis geen overdreven dikke mensen gezien. Waarschijnlijk is dat meer iets voor een grote stad, daar zijn we nog niet geweest. Wat we wel veel zien is mensen in een 'big ass’ camper met aan boord een paar kleine k*t hondjes of katten. Die mensen slepen hun honden overal mee naartoe. Het ziet er een beetje lullig uit, mensen in een camper ter grootte van een stadsbus waar dan eerst 3 van die knullige hondjes uit komen rennen. Het uitlaten behelst niets meer dan een rondje om de camper, nou ja da’s dan ook al snel 40 meter, genoeg voor die beestjes. Maar nergens hondenstront hoor, werkelijk iedereen loopt hier met een poepzakje in zijn hand.
Het is nu dinsdag, we zijn nog in Rhode Island. Een erg mooi staatje, de kleinste van de VS. De bijnaam van deze staat is 'Ocean State’, de staat heeft dan verhoudingsgewijs een erg lange kustlijn, zo’n 400 mijl. Het is een dichtbevolkt staatje, met 1 miljoen inwoners. Er hebben veel rijke mensen uit New York een mansion of tweede huis. De afstand tot New York is erg klein en zelfs met een pont te overbruggen. We bekijken vooral het kustgedeelte van deze staat, de 1A wegen zijn hier de 'scenic routes’ en die volgen we veelal. De route loopt langs de grillige kust met daaraan ze mooie statige huizen, indrukwekkend. In het stadje Newport wandelen we wat rond en kijken over de baai met daar overheen een gigantische tolbrug. Onder de brug ligt een piepklein eiland met daarop een vuurtorentje, het eilandje is te huur voor vakantie, leuk! Ook doen we nog een stukje van de Cliffwalk, een van de hoogtepunten va de staat volgens een boekje. Zo bijzonder is het niet, de kliffen in Portugal zijn dramatischer weten we nu. Morgen rijden we naar Cape Cod, daarover later meer.
Pat en Syl
.png){kind=small}
.png)
