Regen, fietsen, buikkrampen

Onze laatste dag in Rio zit er alweer bijna op.... En eigenlijk is dat best jammer. Rio is een mooie dynamische stad met heel veel verschillende wijken en gezichten. Het deel waar wij ons voornamelijk hebben opgehouden is de zona sul, de zuidelijk wijken. Hier zijn de meeste toeristische attracties te vinden en dus ook de meeste toeristen. Daarnaast is dit deel het schoonste en veiligste deel van de stad.

Gisteren, donderdag, hebben we een redelijk rustige dag gehad. We zouden een fiets tourtje doen maar dat is letterlijk in het water gevallen. Het heeft vrijwel de hele ochtend pijpestelen geregend en dan bedoel ik ook echt pijpestelen, we konden het strand en de ons omringende bergen niet meer zien en de zee had dezelfde kleur als de lucht... Geen fietsweer dus. We hebben de tijd besteed met lezen en lummelen, niet zo heel verkeerd hoor. Tegen twee-en klaarde het op en zijn we de berg afgelopen, of in Syl d'r geval afgestrompeld wegens behoorlijke spierpijn, en zijn op de metro gestapt richting station Gloria. Station Gloria ligt aan de rand van de wijk Santa Theresa, een oude wijk gebouwd op een dikke heuvel, die we eerst maar eens beklimmen. Het is behoorlijk stijl maar de weg loopt langs wat indrukkende oude huizen en eindigt op de top van de heuvel waar we weer een goed uitzicht op de ons omringende wijken hebben. Eerst maar eens wat te eten scoren. We lopen een mooi restaurant binnen, drinken een sapje, eten houmous en een variatie aan kleine pasteitjes. Smaakt prima! Al snel struinen we weer door de pittoresque straatjes van deze oude wijk. Uiteindelijk lopen we de berg via een andere weg weer naar beneden en komen aan de rand van Lapa uit. Dit is ook een oude wijk, naar verluidt was dit vroeger een hoeren wijk die nu bekend staat om z'n kunstenaars winkeltjes en vooral om het uitgaan. Dat schijnt hier prima te kunnen met spontane samba feestjes midden op straat. Daar is het nog wat te vroeg voor en we lopen naar een biercafe dat we een paar dagen eerder hebben gevonden. We drinken er, hoe kan het ook anders, een biertje en bestellen een pastei en naar blijkt een aantal ballen bestaande uit een soort aardappel puree gevuld met kaas en garnaaltjes en twee kabeljouw ballen. Beetje vreemd in onze ogen maar de smaak is ok.

Na dit typisch Braziliaanse eten stappen we weer op de metro naar onze eigen wijk. Het metro station is nog een half uur lopen van ons huis maar de puf is op dus stappen we in de taxi en laten ons voor een paar euro tot bijna thuis brengen. Nu hoeven alleen nog maar 36 traptredes en nog een heuveltje op te lopen. Dat is goed te doen. We gaan vroeg naar bed, de volle dagen in Rio waren toch best vermoeiend. Vanochtend worden we met een strakblauwe hemel wakker en lopen we na het ontbijt naar de afgesproken plaats om te beginnen met onze uitgestelde fietstocht. Onze gids Marco brengt de fietsen mee en we stappen vol goede moed op. Pat heeft sinds gisteren al wat last van z'n darmen en het fietsen blijkt eea nog te versterken. Ondanks de interessante informatie en leuke fietstocht gaat hij zich steeds slechter voelen. We stoppen regelmatig om te rusten en wat te drinken en ondertussen lopen we over de bekendste begraafplaats van de stad, te vergelijken met Pere la Chaisse in Parijs. Als we uiteindelijk bij de met mozaïk ingelegde trappen van Lapa komen besluiten we dat het beter is dat Pat de taxi terug neemt. Hij protesteert niet eens voor de vorm dus hij voelt zich echt niet goed. Gelukkig hebben we een vouwfiets dus zijn fiets wordt ingevouwen en Pat wordt in de taxi gezet. Syl en Marco fietsen terug waarbij Syl nog heel veel informatie krijgt over het leven in Brazilië en in het bijzonder Rio. We stoppen nergens en drie kwartier later stappen we af bij een wit uitziende Pat. We bedanken Marco voor zijn goede zorgen en keren terug naar huis. Onderweg kopen we nog wat broodjes en een fles cola, wie weet helpt dat een beetje. Pat gaat naar bed en terwijl hij, hopelijk, de krampen en koorts wegslaapt, zit Syl op het balkon te genieten van de zon, het uitzicht en de aapjes, om precies te zijn penseelaapjes, die nieuwsgierig komen kijken of er nog wat te eten valt. Dat is niet het geval en aangezien ze noch ons noch de camera interssant vinden blijven ze niet lang hangen.

De avond eindigt zeer rustig. Hopelijk is Pat morgen weer helemaal ok en kunnen we met onze huurauto op weg naar de provincie Minas Gerais.

Niet dus! Pat heeft tot zondagmiddag nog last gehad van moeheid. De auto hebben we voor de zekerheid geannuleerd, jammer want het geld krijgen we niet terug. We hebben nog veel weken te gaan, dus de redenatie is dat hij eerst maar weer helemaal fit moet zijn voordat we weer volle kracht verder gaan. Het was overigens een combinatie pech met eten, uitdroging en vermoeitheid. Niets ernstigs dus, maar wel iets wat we serieus hebben genomen!

Dag!