Christus en favela Babilonia

Zo gaat dat in een land met veel groen, om het zo mooi groen te houden is zon en water nodig. We hebben al best wat zonnige dagen gehad, maar nu is het water aan de beurt. Het regent al uren achtereen en we gaan ervan uit dat vandaag, donderdag, een rustig dagje wordt. Binnen wel te verstaan. Eerst maar een paar dagen terug, dinsdag was dus zo'n mooi zonnige dag, de perfecte dag om het Christus beeld te bezoeken. We vertrekken al om 8 uur met een taxi naar het treintje dat ons bergop naar het beeld brengt. Het is een berg treintje met zo'n tandwiel om hem stevig op de rails te houden. Heel erg steil is de klim niet, maar toch best spectaculair en dwars door de jungle naar de 700 meter hoge top van de Corcovado. Eenmaal boven doemt het beeld al snel op, we zien eerst de achterkant, door wat trappen op te lopen komen we aan de voorkant terecht.

Het is werkelijk een prachtig beeld, ondanks z'n hoogte van 34 meter ziet het er opvallend strak uit. Geen losse delen of lijnen waaruit blijkt dat het een bouwpakket is, superstrak. Het beeld staat hier al sinds 1931, het is een stoer staaltje vakmanschap voor die tijd. De wolkenloze achtergrond geeft een erg mooi plaatje van Christus. Veel bezoekers willen op de foto in dezelfde pose als het beeld, dat is met de armen wijd. Hierbij wordt geen rekening gehouden met anderen, waardoor er wel eens wat gemopper ontstaat. We verwonderen ons een tijdje over de constructie en het prachtige uitzicht over de oceaan, de stad en de baai waaromheen Rio is gebouwd. Na een korte pauze vragen we of we ook naar beneden kunnen wandelen, er is een trialhead te vinden door de weg naar beneden een paar honderd meter te volgen.

De start van het wandelpad vinden we na 10 minuten en worden ter plekke verwelkomd door een paar aapjes. We beginnen de wandeling naar beneden en hebben al vrij snel in de gaten dat het een zware tocht wordt. Het is op sommige plekken zo steil dat we achteruit of op de bips naar beneden gaan. Gelukkig heeft het niet geregend en is er geen glijgevaar. We klauteren soms letterlijk langs de boomwortels en lianen naar beneden, een beetje zoals Tarzan maar dan minder soepel. Onderweg komen we een paar andere wandelaars tegen, ze gaan allemaal naar boven en zien er stuk voor stuk behoorlijk verhit uit, wij ook overigens. Op 3 kwartier van de top komen we bij een stuk rots waar we alleen naar beneden kunnen door achteruit te stappen en ons vast te klampen aan de kettingen die er zijn bevestigd. Syl komt vrij eenvoudig beneden, maar Pat puft er lekker op los. Af en toe wordt er een knie of elleboog als rem gebruikt. We komen de rots af zonder verdere ellende. Het zwaarste stuk van de afdaling zit erop. Als we een meisje tegenkomen dat bijna in huilen uitbarst van uitputting besluiten we onze treinkaartjes (we hadden een retourtje gekocht) aan haar te geven, dan hoeft ze niet weer terug naar beneden te klauteren. Na 2 uur zijn we beneden en komen we aan een aangelegd park waar we verder niet veel aandacht aan besteden. We hebben nog een klein beetje energie over, dit gebruiken we om naar de botanische tuin te lopen. Beide hebben trek gekregen en volgens de portier van het park zou er een cafeetje moeten zijn, jammer dan, die is dicht. De botanische tuin is zo groot dat we de moed opgeven en verder lopen richting Ipanema en Leblon. Daar vinden we een terras waar we de slechtste pizza van de eeuw te eten krijgen. Het blijft soms wat lastig om het Portugees te oncijferen en bestellen dan maar iets wat bekend lijkt.

Met een slecht gevoel in de maag, maar wel uitgerust wandelen we verder door de wijk Leblon. Even later staan we in een supermodern winkelcentrum, zo eentje die je ook in Azie en Dubai ziet alleen wat kleiner. We hebben niets nodig, dus het blijft bij window shopping. Pat vindt op Untappd een Belgsich bier cafe waar we 1 biertje drinken, de prijzen zijn wat te hoog om er lang te blijven. Maar wel erg leuk, een bier winkel met alleen bekende Belsgische bieren, met de mogelijkheid om er ter plekke eentje te drinken. Het biertje smaakte erg goed, dus stoppen we bij een volgend cafe waar we lekker buiten kunnen zitten om mensen te kijken. Het blijkt een soort brewpub waar eigen merk bier wordt verkocht. Ze hebben Pils, amber, Weizen en een soort stout, allen best ok. Het was een intensief dagje, rond negen uur zijn we terug in ons huisje om nog wat te luieren.

Dat luieren zetten we woensdag nog even door, Syl heeft behoorlijke spierpijn over gehouden van gisteren. Meestal bestaan de dagen tijdens onze reisjes uit een paar dagen veel doen en dan een paar dagen wat rust om te lezen, foto's uit te zoeken of verhaaltjes te schrijven, een prima combinatie voor ons. Tussen de middag lopen we nog wel even 'naar beneden' voor de lunch. We komen terrecht in een buffet restaurant. Na even te hebben afgekeken van de locals beginnen we zelf ook een bordje met eten te verzamelen. Na het opscheppen word er gewogen en na het eten kan er worden afgerekend. Het eten smaakte erg goed, vooral voor de 10 euro die we afrekenen. 's middags hebben we afgesproken met Philip van Rio by bike voor een wandeling door de Favela's van Leme - Copacabana. In het Nederlands zouden we een favela als een sloppenwijk beschrijven, bewoond door mensen met een laag inkomen..

Philip leert ons dat de Favela's waar we vanmiddag doorheen wandelen tot 2009 werden gecontrolleerd door geweldadige drugbendes. Inmiddels is de controle overgenomen door 'vredes politie' en zijn de wijken weer veilig. Zelf logeren we nu een week in de Favela Babilonia. De huizen en huisjes in dit soort wijken zijn illegaal gebouwd, tot voor kort waren er niet eens straatnamen. Dit is ook niet perse nodig, onderling weten de bewoners elkaar wel te vinden en voor de post is er een ophaalpunt. Er zijn in Rio ongeveer 900 van deze favela's, 70 daarvan zijn gepacificeerd zoals ze dat hier noemen. Dat betekent dus dat er 830 wijken zijn waar drugsbendes heer en meester zijn. Natuurlijk is het niet zo dat iedereen in zo'n wijk crimineel is. In de favela's wonen mensen die het zich niet kunnen veroorloven om een appartement of huis te huren in andere wijken van de stad. Vaak zijn het mensen die in winkels werken, als portier werken of zelfs bij de politie. De politie agenten die in de favela's wonen werken vaak in een wijk aan de andere kant van de stad zodat er geen gevaar bestaat dat ze worden herkend, dat zou het einde van hun leven betekenen. Het leven in de favela is hard, er is veel geweld en mensen lopen openlijk over straat met grote geweren en als je te lang met de politie staat te praten dan komt de paatselijke bende 's avonds verhaal halen. Maar goed, de wijk Babilonia is dus gepacificeerd, wat betekent dat er de bendeleden hun activiteiten naar andere wijken hebben verplaatst, er geen schietpartijen meer plaatsvinden en geen drugs meer worden verkocht. Niet openlijk in ieder geval. Het is een fragiel evenwicht natuurlijk, de bendeleden zijn niet allemaal in een keer gestopt met hun criminele actieviteiten en als de gemeente geen geld meer heeft kan het zijn dat de vredespolitie ineens weg is. Wie weet hoe snel de buurt dan weer in z'n oude gewoontes vervalt. Tijdens het horen van dit verhaal lopen we door straten en steegjes van de wijk waar we nog niet eerder geweest waren en krijgen we her en der eet en uitgaanstips. Er zijn een goed aantal barretjes die er geweldig uitzien en een top uitzicht hebben. Wie weet eindigen we daar nog wel ergens deze week. Hoe hoger we in de wijk komen hoe kleiner en armoediger de huizen eruit zien. Uiteindelijk lopen we een nog onbekend natuur reservaatje in waar we naar het hoogste punt lopen en wederom kunnen genieten van een geweldig uitzicht over de uitgestrektheid van Rio.

We eindigen de tour in de Bar do Alto waar we de tour afsluiten met een biertje, perfect! Omdat we van Philip hebben gehoord dat er beneden een geweldig sushi restaurant zit lopen we mee naar beneden, nemen afscheid met de belofte donderdag mee te gaan met de fietstour, en gaan lekker eten.

We sluiten onze dag af met het boeken van een auto van zaterdag tot vrijdag zodat we hier in de "buurt" een ronde sightseeing kunnen gaan doen. Op vrijdag zullen we vervolgens naar Foz de Iguazu vliegen waar we een paar dagen door zullen brengen met bezoeken van de watervallen.

En nu is het tijd om een lunch ta gaan zoeken, het is net droog geworden dus we kunnen weer naar buiten. De fietstocht hebben we verzet naar morgen, de weersvoorspellingen zijn prima, dat wordt dus een mooie dag!