En er was zon!, in Sydney dan

Zoooo, ondertussen zijn we in het volgende land van onze reis aanbeland…. Australië en om precies te zijn; Sydney. What a city….! Het is maandagavond 20 juli en we zitten na te genieten van onze 1e volle dag in deze mooie stad. Het is echter ook alweer een tijd geleden dat we überhaupt iets hebben geschreven dus de laatste paar dagen in vogelvlucht.

Woensdag 15 juli zijn we in het Tongariro NP op zoek gegaan naar Mt Doom… dé berg waar het uiteindelijk allemaal om draait in LOTR. We zijn eerst ‘s ochtends op de  plek geweest waar Sméagol z’n vis vangt, het zag er in de verste verte niet uit als de film maar het was wél een hele mooie plek! Deze ochtend is het trouwens mooi weer en de zon reflecteert mooi in de sneeuw, mmm, perfect winter weer.

Daarna rijden we door naar de andere kant van het NP vanwaar we naar MT Doom zouden moeten kunnen kijken. Helaas schuiven de wolken en de mist steeds verder omlaag en zien we van de perfecte conische vorm van de berg hélemaal niks! We lopen wel een stuk door een veld lava stenen en dat ziet er met de mist wel heel mysterieus uit, hier kan ik me de laatste slag in de film, het grote spinnebeest en Mt Doom goed voorstellen. Uiteindelijk komen we nog bij Silica falls wat er ook erg mooi uitziet.

We rijden ‘s middags door nog een aantal Engels aandoende dorpjes en zoeken een camping in Hamilton. Op deze iets te viezelige camping slapen we en wordt P ‘s ochtends wakker met een scheve rug. Na een rondje te hebben gelopen op de camping denken we dat het wel zal gaan maar een uurtje later blijkt het tegenovergestelde het geval. We stoppen in Huntley waar P uit de bus stapt om er het komende uur niet meer in te kunnen komen. Z’n rug is ondertussen zó scheef dat ie ongeveer net zo groot is als ik…. slecht teken. Nog een slecht teken is dat ‘ie eigenlijk niet meer kan staan van de pijn en aan de deurpost hangt. Als ik er nu nog aan terugdenk…. Hij had de tranen in z'n ogen staan…. Uiteindelijk heb ik de dokter gebeld en na 2 vette pijnstillers lukt het hem om scheef in de auto te gaan zitten en door mij naar de dokter gereden te worden. Gelukkig zijn huisartsen in NZ niet kinderachtig en krijgt P een 30ml spuit van het één of ander in z’n kont, zware pijnstillers, spierontspanners en ook nog ontstekingsremmers….

Ik hoef niet te zeggen dat het hem zwaar wordt afgeraden om nog te rijden. Snel daarna voelt ‘ie zich goed genoeg voor de laatste 100 km naar Auckland waar we gelukkig al een goed hotel hadden geboekt voor de laatste dagen. Hij gaat in de kamer zitten in een goede stoel, ik koop nog een hot-pack om z’n rugspieren lekker warm te houden en met alle pillen erin kan hij gelukkig ‘s nachts errug goed slapen.

Vrijdagochtend lukt het in ieder geval weer om op te staan en na een paar rondjes lopen in de kamer ontspannen de spieren in z’n rug en wordt ie weer wat rechter. Omdat lopen goed is besluiten we toch Auckland in te lopen. Het centrum is immers precies bij ons hotelleke. Afijn, later op de dag leveren we ons geweldige campertje in en gaan we ook naar de bioscoop. We zien Ice Age 3 en vermaken ons prima. We pakken een biertje bij de Fiddler waar pappa’s beeltenis de ingang siert (nou, niet echt natuurlijk maar hij lijkt er wel verdomd veel op!!) Helaas verkopen ze geen t-shirts met deze beeltenis anders hadden we alvast een leuk verjaardagscadeau gehad voor Jantje. We gaan niet al te laat naar bed maar staan op zaterdag wel heeel erg laat op en maken wederom een flinke wandeling door  de stad waarbij een Brouwerij Café aandoen en veel te dure boten bekijken. Eindelijk kopen we ook nog leuke t-shirts en eten we Japans met een ons compleet onbekende smaak maar wel tussen heel veel Jappanertjes dus we dénken dat het authentiek eten was. We “genieten” nog even van een typische NZ regenbui en kijken even tv op onze kamer. We zetten deze x de wekker want zondag vliegen we naar Australië en we moeten onze tassen nog inpakken. Afijn zondagochtend staan we op, pakken we onze tassen in en stappen in de taxi in de veronderstelling dat we tijd genoeg hebben. Eénmaal op het vliegveld blijkt dat de vuchttijden veranderd  zijn en we nog 3 kwartier de tijd hebben om in te checken en door de douane en security te gaan voor onze vlucht gaat boarden. Tja, en omdat we tijd genoeg hebben blijkt het ook nog eens zo te zijn dat P z’n vooraf aangevraagde visum voor Aussie niet goed te zijn; iets met paspoort nummers die niet overéénkomen. Uiteraard komt het allemaal goed en kunnen we zelfs nog naar de wc voordat we in het vliegtuig stappen om het prachtige NZ te verruilen voor Australië. En één ding weten we zeker; het is in ieder geval mooier weer daar!

3,5 uur later stappen we uit onder een strálende strak blauwe lucht en nemen we een airport shuttle naar O Malley’s pub/hotel. Het lijkt ons leuk om een keer in een échte pub te slapen en als we de dronken droppies in de bar getrotseerd hebben (ja echt, en dat om 3 uur ‘s middags) blijkt de kamer prima in orde en de badkamer super te zijn. We lopen de ietwat ranzige buurt in besluiten meteen buiten ergens koffie te gaan drinken. O wat fijn zeg! We kunnen zonder 4 lagen kleding buiten lopen, zitten, staan, koffie drinken én in de zon zitten! Joepieee!

We drinken uiteindelijk onder het genot van live muziek in onze eigen pub een paar biertjes en gaan zo rond half 12 (maar als je het tijdsverschil meetelt om half 2) naar bed. Vanochtend zijn we fris en fruitig op tijd opgestaan en omdat lopen nog steeds een goede remedie is om recht te worden (ja, P is inderdaad nog steeds een beetje scheef) lopen we. We lopen eerst naar Hyde Park en het oorlogsmonument dat daar staat, dan lopen we door naar St. Mary’s Cathedral (echt enorm!) en de bibliotheek waar een tentoonstelling is over wat Darwin hier in Australië heeft gedaan en ontdekt. Omdat we dat allebei interessant vinden zijn we daar maar even gaan kijken en al lezende merken we dat meneer Darwin dan wel alle dieren zonder vooroordelen bekijkt maar dat ‘ie de inwoners van Australië zonder pardon veroordeelt. Hij kijkt er zelfs op neer en veroordeelt de mogelijkheid die de kinderen van gevangenen hebben gekregen in hun nieuwe land. Ach ja, niemand is perfect.

Via de mooi aangelegde Royal Botanical Gardens (Please walk on the grass and hug the trees!) komen we bij het Opera House. Prachtig! natuurlijk toch weer anders als dat je je voorstelt maar zéker geen tegenvaller! Morgen gaan we een toertje doen in het Opera House, Het lijkt ons erg leuk om dit markante gebouw ook van de binnenkant te kunnen bewonderen.

We lopen nog een beetje door de oudste wijk van de stad; the Rocks , kopen een boekje over Australian wildlife (incl. de spinnen… yuk!) en genieten van het uitzicht vanaf de Sydney Harbour Bridge. Uiteindelijk komen we weer bij ons hotelletje en na een power nap zitten we nu een biertje te drinken, wat kleins te eten en dit prachtige verhaal te schrijven ;-)

Wij gaan nog even door met leuke dingen doen!

Pat en Syl