Tja, wat vinden we er eigenlijk van?

Beerwah, maandag 27 juli. Ondertussen zijn we een dikke week in Australië en eigenlijk weten we nog niet precies wat we ervan moeten vinden. Natuurlijk hebben we het naar onze zin maar ons hart heeft dit land nog niet gestolen, we zijn nog op zoek naar iets wat dit land uniek maakt… maar we hebben nog ff dus we vinden het vast nog wel! Iedereen is op de hoogte tot en met donderdag dus de draad wordt op vrijdag opgepakt. Op vrijdag staat een familie bezoek op het programma. Jan van den Burg weet het nog niet maar wij zijn van plan langs te gaan. “Opa” Jan is de broer van de opa van Pat en is hier 50 jaar geleden heen geëmigreerd. Hij woont in het plaatsje Budgewoi en eigenlijk onnodig om te zeggen, hij is behoorlijk oud. 86 Om precies te zijn.

Afijn als we rond een uur of kwart over 10 aanbellen wordt er niet open gedaan, de buurjongen weet echter wel te vertellen dat ie meestal thuis is dus we besluiten ff ergens een bakkie te doen en wat boodschapjes en proberen het een uurtje later weer. de buurjongen blijkt een bron van informatie; hij vertelt ons dat ‘ie nét weg is gereden met z’n bijna nieuwe Toyota maar dat ‘ie waarschijnlijk zo wel weer terug komt. Dus we lopen ff een blokje om en als we 10 minuten later terug zijn zien we nét de auto de oprit op draaien. Jan blijkt echt een oude man te zijn maar hij is meteen enthousiast als we vertellen wie we zijn en wat we komen doen. Er wordt ons koffie aangeboden en diverse familie leden worden gebeld om te vertellen dat “some relative from Holland” een bakkie komt  doen. 1 van zijn dochters woont om de  hoek en komt langs met haar man om ons eens nader te bestuderen. we worden uitgenodigd voor lunch, avondeten en overnachting maar we slaan alles af. Ons doel was gewoon even te kijken hoe het met Jan is en na een 2e kop koffie rijden we weer verder, ondertussen is  het alweer 1 uur. We hebben niet echt een plan behalve naar het noorden rijden want daar is het warmer dus we nemen de snelweg naar het noorden.

In de stad Newcastle houdt de snelweg even op en omdat het moeilijk is een goeie kaart te krijgen (of wij weten niet waar we die dingen moeten kopen, kan ook) dwalen we een uur rond om de juiste weg weer te vinden, ondertussen steeds chagrijniger wordend…. bordjes kloppen niet, kaart is kut…. kortom Newcastle laten we iets minder snel dan gewenst achter ons. We slapen die avond op een camping langs de snelweg en gaan ‘s morgens weer vroeg op weg. Zaterdag willen in Byron Bay zijn; zo’n 600 km verderop. De rit schiet lekker op en we rijden rond half 4 het kustplaatje in. We zijn verbaasd over het grote aantal mensen dat hier rondloopt, er lijken op sportvelden wel Lowlands achtige campings te zijn.. maar goed we komen er vast nog wel achter wat er aan de hand is als we op de camping staan. De camping die we uitgezocht hebben ligt aan zee en is makkelijk gevonden. Als we de inrit opdraaien zien we de bordjes “vol” al hangen maar we gaan toch nog even vragen. De meiden bij de receptie vertellen ons al snel dat ze de komende dagen wegens een groot popfestival volzitten.. ons Lowlands camping idee was dus zo gek nog niet. Ze leggen ons uit waar we de dichtstbijzijnde camping kunnen vinden dus daar rijden we dan maar heen. De camping ligt in het rustige plaatsje Brunswick Heads en we krijgen een plaatsje aan het water. Best ok dus! Omdat we een lange dag hebben gehad trakteren we onszelf op een Griekse maaltijd in een warm restaurantje, fijn! Wat hier trouwens voor ons wel vreemd is dat er veel restaurants zijn zonder drankvergunning. Er staat dan vaak een bord B.Y.O (bring your own) bij de deur. Je kunt dan dus je eigen alcoholische drank meenemen, maar dat kost je dan wel een Euro p.p. om het te mogen drinken. Tja, het is ff wennen. Deze Griek was dus ook een B.Y.O restaurant, jammer. maar het heerlijke eten heeft dat helemaal goed gemaakt.

Op zondag doen we een rondritje door de omgeving, we gaan naar Whian Whian State forest en zien daar de 100 meter hoge Minyon fall, erg hoog!! Vervolgens rijden we naar het dorpje Nimbin. Hier wonen dus echt alleen maar oude hippies! De hoeveelheid hennep winkels, van haarbanden tot broeken, doet vermoeden dat  er ook wel het eea wordt gerookt, voor zover we dat nog niet hadden begrepen van de aanbiedingen voor Hasjies op straat. En er staat nog wel ‘Free hugs, no drugs’ op ons bussie. Het is een grappig dorp in een erg mooie heuvelachtige omgeving en genietend van het zonnetje drinken we er een kop koffie.

We rijden een mooie route terug naar de kust en als we daar aankomen schrikken we ons lam! We zijn aan de Gold Coast… natuurlijk hadden we gelezen dat het hier druk is en dat er wel wat hoogbouw is maar niks heeft ons voorbereid op de hoeveelheid wolkenkrabbers! Het is vast leuk voor sommige mensen (heel veel mensen aan de hoeveelheid gebouwen te zien!) maar wij weten niet hoe snel we er weg moeten komen. Weer hebben we last van het gebrek aan een goede kaart maar eigenlijk brengt ons dat deze keer wat goeds. Op de gok rijden we het binnenland weer in. We komen in een prachtig bergachtig gebiedje terecht en vinden uiteindelijk een camping in Tamborine North. De camping ligt prachtig in een bos en voor het eerst sinds tijden kunnen we een vuurtje stoken!! Op deze camping zien we ook voor het eerst de Laughing Kookaburra, een grote ijsvogel (45cm) soort en erg cool! P koopt meteen een zakje vogelzaad maar als hij het vanmorgen strooit lijken er weinig vogels geïnteresseerd te zijn, jammer. De camping was niet verlicht en het is dan ook pikkedonker, als Pat met z’n zaklamp in de boom schijnt zien we toevallig 3 sugar gliders, shortheaded ropedancer!! Tja, uit de naam kun je weinig halen maar ze lijken op vliegende eekhoorns, gaaf! We hebben trouwens ondertussen al 2x kangaroo’s gezien (2 verschillende soorten)  maar nogal vanaf een afstand dus geen foto’s. Koala’s hebben we nog niet gespot alhoewel we wel in de eucalyptusbomen hebben gekeken. We hebben wel al veel vogels gezien, Kakatoe’s, Ibissen, Willy Wagtails, roze vogels (we weten geen naam), Rainbow  Lorrikeet, Crested Pigeons, Australian Brush-turkeys, Masked Lapwings, witte reigers (bij elke koe 1 vogel), Pelikanen, Aalscholvers, Crested terns en meeuwen, Oyster catchers en eksters. We lijken wel vogelaars ondertussen!

Vandaag hebben we geen grote afstand afgelegd, we zijn naar het plaatsje Beerwah gereden, zo’n 150 km van waar we vanochtend gestart zijn. We hebben de grote stad Brisbane links laten liggen, daar hadden we niet zo’n zin in alhoewel er genoeg te doen is. We zitten nu aan de voet van de Glass House Mountains en 5 km van de Australian Zoo. Vanmiddag hebben we een klein wandelingetje gemaakt en in de zon gezeten, beetje rustig dus. Morgen gaan we naar de Australian Zoo, misschien beter bekend als de dierentuin van Steve Irwin. Het schijnt echt een hele mooie educatieve dierentuin te zijn waar je makkelijk een dag kunt doorbrengen. 

Hugs en No drugs van ons!

Pat en Syl