The Highlands

Ja joh waarom niet, vandaag weer een full Scottish breakfast voor ons. Op het eerste gezicht lijkt het een zwaar ontbijt, maar het is echt prima te doen. Voor je het weet is het weer verbrand. Het is natuurlijk ook maar net wat je gewend bent. Vanmorgen stappen we iets later dan normaal in ons autootje, rond 10:15. De route van vandaag moet ons naar de Schotse Hooglanden brengen. We rijden eerst vanuit Balloch naar het Noorden, onderweg hebben we een typisch uitzicht over Loch Lomond en z'n omringende bergen. Na een tijdje slaan we links af richting westen. We nemen natuurlijk de toeristische route. Da's niet voor

niets want het is hier overal erg mooi, of het nu regent of de zon schijnt. Iedereen, ja iedereen, die het over Schotland heeft, heeft het ook over regen. Ja, het regent hier veel, als je dat niets vindt, ga dan niet. Maar het kan net zo goed erg zonnig mooi weer zijn. Beide weertypes hebben we gehad in de laatste 4 dagen. Beide zijn erg goed bevallen. Natuurlijk is het lekker als het zonnetjes schijnt als we buiten lopen, maar de regen maakt het landschap wel erg dramatisch hoor!

Verder over de touristische route naar het westen. We komen nu ook weer langs veel lochs en bergen. Ook rijden we langs een zeearm, die ze hier ook een loch noemen. Onderweg zien we verder nog wat kastelen, torens, ruïnes en bruggen. Van die heel ouwe. Vandaag staat er geen kasteel op het programma, dus we houden het bij langsrijden. Na een paar uur rijden we het dorp Oban binnen, een leuk vissers dorp. Vanuit Oban vertrekken er veel schepen naar de nabij gelegen eilanden. In Oban kijken we kort rond en eten er heerlijk in een lokale brouw pub. Syl stapt na het eten achter het stuur en rijdt ons vakkundig het dorpje uit, verder naar het noorden. Jammer genoeg hebben we maar een paar dagen, dus we kunnen niet veel verder naar het noorden. Vlakbij Glen Coe slaan we dus noodgedwongen af richting het oosten, feitelijk de weg terug. Even later blijkt het niet zo heel jammer te zijn. De route die we rijden rondom Glen Coe is werkelijk waar uniek. Eerst kijken en plassen we nog even in het mini dorpje Glen Coe. Daarna zien we letterlijk tientallen watervallen, of bergstroompjes, op sommige toppen ligt zelfs al sneeuw. Door het 'slechte' weer is het landschap extra dramatisch. De bergen zijn donker, de wind is hard, de regen ook, maar daardoor is het uitzicht nog fantastischer. Opmerkelijk is dat de schapen hier zoveel ruimte hebben, een berg zien ze aan voor een weiland en die beklimmen ze met gemak, een leuk gezicht.

Intussen zitten we tussen de Schotten en toeristen in the Drovers inn. Een pub, restaurant en inn sinds 1705. Het lijkt erop dat er sindsdien niets is veranderd. De open haard brandt, de muren zijn zwart geblakerd, de gasten nemen honden mee naar binnen en de barman draagt een kilt. Wat een gaaf gebouw, het maakt het nog gaver omdat we de 'Haunted room' hebben gekregen. Nou maar hopen dat Syl kan slapen met al die piepende vloeren, deuren en vreemde schaduwen. We kunnen een ghost cam huren, maar dat ziet ze niet zitten….