Boquete en omgeving

Over het algemeen zijn we samen op reis drukker bezig met nieuwe dingen dan thuis. Als we op reis zijn willen we vaak erg veel. In de loop der jaren hebben we wel van onszelf geleerd en plannen niet teveel op een dag. Vanmorgen staat er alleen een wandeling op de planning. Volgens de mevrouw van het vogelspotten kunnen we op een bepaalde plek makkelijk de quetzal zien. Daarvoor hoeven we dan maar een half uurtje te wandelen, dat lijkt ons wel wat. Maar eerst moeten we donderdag ochtend na het ontbijt even langs de Thrifty, waar we onze auto hebben gehuurd. We willen de auto wat later en op een andere plek terug brengen.

We rijden naar het kantoor en vragen of de auto aan het einde van de dag en op het vliegveld ingeleverd kan worden. OK! Huh, maar moeten we dan niet bijbetalen? Yes $12. Dat is alles, het is nu rond? Yes. Nou dat ging makkelijk, meestal kost een uitbreiding de hoofdprijs. Via Boquete rijden we de bergen in richting de plek waar we eerder vogels hebben gespot. Op de wandeling naar Cascades Escondida (waterval) zou de quetzal vaak worden gespot. We beginnen direct te wandelen, maar komen bij een prive hek en een hokje waar we moeten betalen. Er is niemand om aan te betalen, dus we lopen langs een woonhuis om te vragen waar de wandeling begint. Door het prive hek dus! De wandeling loopt eerst over een pad langs landerijen vol kolen. Als we denken dat hier geen auto kan komen komt er een oude Toyota Landcruiser aangeprutteld, ohja, die dingen kunnen overal rijden! Na een half uurtje komen we bij een beekje met een grote stalen brug erover. Hier zouden de vogels vaak zitten, nu niet! Even verderop zien we nog wel een slang de bosjes in vluchten.

De quetzal word niet veel verderop ook snel gespot. Als we beide opkijken zien we een vrouwtje de bomen invliegen. Op hetzelfde moment zien we een prive gids wijzen, we hebben het dus goed gezien. Snel de verrekijker erbij en goed kijken. Als het vrouwtje zich verplaats zien we ineens ook het mannetje wegvliegen. Het mannetje is verreweg de mooiste vogel in deze buurt. Meteen te herkennen aan z'n groene verschijning en mooie staart die langer is dan het diertje zelf. Deze hebben we mooi maar even zelf gevonden en kunnen we in onze zak stoppen. Het wandelen gaat goed, dus we besluiten door te lopen naar de waterval. Onderweg zien we weer allerlei soorten vogeltjes. Op een bepaald punt staan een paar heuse woudreuzen. Niet bijzonder hoog, maar wel heel dik en volgegroeit met bromelia's. Ook zijn er op deze route veel paddestoelen te vinden. Ook wel het type dat we thuis vaak in de herfst zien, maar dan wat opvallender, vooral een fel oranje exemplaar trekt ons aan. Niet aanzitten natuurlijk, die felle kleur heeft ie niet voor niets. Na anderhalf uur wandelen komen we bij de waterval aan, deze komt van een stijle rotswand van zo'n 75 meter naar beneden kletteren. We vergelijken het maar met de hoogte van een kerktoren, want de ware hoogte weten we niet. Het is een mooie waterval in de vorm van een bruidssluier. De stijle wand is meteen het eindpunt van de vallei waar we door zijn gekomen, we kunnen alleen nog terug. Op de terugweg horen we brulapen, zelfs met de verrekijker kunnen we ze jammer genoeg niet zien. Maar het geluid van die beesten klinkt erg vrolijk aan onze oren. Via alle beekjes, bruggetjes, trompetbloemen, apen geluiden en ander natuurspul lopen we weer terug. Kort voordat we het bos verlaten springt er een vrouwtje het pad op, pardoes uit het bos. We moeten alsnog de $3 betalen. Blijkbaar is het betaalhokje verplaatst naar de jungle, we krijgen er wel een officiele bon bij, het zal dus wel kloppen.

Met de auto vervolgen we de weg om de vallei heen terug naar Boquete. Ook nu weer rijden we een mooie route langs o.a. koffie plantages. Gisteren hebben we geleerd dat sommige koffie boeren hun indianen personeel zelf huisvesten. Zo zien we langs de weg diverse malen kleine huisjes staan waar vrouwen druk in de weer zijn. De mannen zijn schijnbaar aan het werk op de plantage. We komen ook wat kinderen tegen die net van school komen. Ze wijzen ons op een aapje dat in een boom zit wat verderop. We lunchen in de bakkerij van Boquete om meteen weer in de auto te klauteren en op weg te gaan naar Palo Alto. We hebben deze plaats als tip gekregen van de betaal mevrouw in de jungle. Na een hobbelige en rotsachtige weg van een paar kilometer komen we in Palo Alto aan. Volgens ons is het een hotel met wat tourtjes en geen dorp, daar hebben we geen zin in. We gaan meteen de rotsachtige weg weer terug de berg af. In het dorp halen we boodschappen en settelen onszelf op ons mooie terras met uitzicht op de jungle. De kolibrie's vliegen nog steeds af en aan, wat een leuk gezicht. Er word door Syl weer een eenvoudige maaltijd gekookt en we gaan weer eens vroeg naar bed.

Vrijdag ochtend willen we zover mogelijk richting Panama Stad rijden. Dus na onze ontbijt mand leeg te hebben gepeuzeld racen we de Inter Americana op. Dit is de belangrijkste snelweg van het land en loopt van Costa Rica tot bijna aan Colombia. De eerste 100 kilometer gaat het langzaam en moeten we zigzaggend tussen de kuilen door. Maar daarna gaat het een stuk beter, de weg wordt 2 baans en we maken vaart. Het duurt alsnog vijf en een half uur voordat we bij de playa's ten westen van Panama stad aankomen. We vinden hier, ook weer aan het strand, een eenvoudig hotel. Pat moet even rusten van de lange rit, terwijl Syl even aan het zwembad gaat liggen lezen. Tegen de avond verkennen we het mini dorp en het strand, waar een aantal jonge surfers aan het oefenen zijn. Er is verder weinig te beleven, dus na het diner met uitzicht op de Pacific gaan we, je raadt het, vroeg naar bed.

Op naar de Caribien...