Vanochtend zaten we om half 7 al in de auto om het slaperige dorpje Playa El Palmar te verlaten. We hebben gisteren volgens Google Maps een snelle route naar de Caribische kust gevonden, zo'n 2,5 uur rijden. We gaan dus op weg, met het risico dat Pat wat humeurig kan worden zonder ontbijt. In een wat groezelige stad vinden we een ontbijt dat Syl in het Spaans voor ons weet te bestellen. Het is een soort eetzaal met bijbehorende prijs. Als we verder op weg zijn missen we een belangrijke afslag, omkeren dus. Volgens Maps is dit een snelle route, maar we moeten door de meest armoedige steden en dorpen rijden. Toch bereiken we het Panama Kanaal en de inmiddels voor ons bekende brug er overheen, nu weten we de weg weer.
De weg kennen in Panama is nogal een punt. Er staan bar weinig borden langs de weg. De afslagen die voor ons belangrijk lijken blijken kleine weggetjes te zijn. Reizen is ook 'zonder navigatie op pad gaan'. Tenminste dat vinden wij. Een kaart hebben we ook niet echt, dus we gokken maar wat. Maar goed, het doel van deze rit is om de Gatun Sluizen te vinden, dit zijn de sluizen aan de Caribische kant van het kanaal. Het blijkt een enorme toestand te zijn om de sluizen te vinden, maar na een uur zoeken zitten we eindelijk op de goede weg. We komen zelfs netjes op tijd aan om een stuk of 6 schepen rond en in de sluizen te zien. Vorige week waren we bij de sluizen aan de andere kant en kon het ons niet bijster bekoren. Vandaag is dit heel anders, dit komt omdat de boel nu in werking is te zien. Er liggen op een gegeven moment 4 schepen in de 6 sluizen. Aan beide zijden van het kanaal zijn er 6 sluizen. Ondanks dat de oceanen aan beide kanten even hoog liggen zijn de sluizen toch nodig. Dit komt omdat de meren in Panama zo'n 27 meter boven zee niveau liggen. Aan elke kant zijn 6 sluizen, 3 voor de heen weg en 3 voor de terug weg. Dit betekend dat elke sluis 9 meter kan zakken en dalen. Best knap met een zeeschip erin toch?
Het kanaal is in totaal 80 km lang, het duurt voor een schip ongeveer 8 uur om van de ene naar de andere kant te komen. De gemiddelde tol die betaald wordt is 30.000 dollar. De sluizen werken dmv zwaartekracht. Voor de sluizen ligt een aangelegd meer dat via de rivieren word gevoed. Halverwege Panama ligt de continental divide. Dit betekend dat rivieren in beide oceanen uitkomen. Als een sluis water nodig heeft dan zal vanuit het meer, via grote buizen water in de sluis lopen, dit kost dus geen energie. Het vol laten lopen of leeg laten stromen van een sluis duurt slechts 8 minuten. Toen we er voor stonden te kijken zagen we de schepen letterlijk zakken en steigen. De schepen worden door trekschuiten en op eigen kracht de sluizen in gemanoeuvreerd. Schepen gebruiken hun eigen kracht ook om van sluis naar sluis te varen. Hierbij worden ze geholpen door elektrische locomotieven die ervoor zorgen dat het schip gericht wordt en niet de wal raakt. We zagen dat de ruimte tussen de wal en het schip aan beide kanten maar 50cm was! Kortom, een kundig geheel. In eerste instantie lag er een schip met auto's in de sluis. Het schip heeft de vorm van een doos, er pas 4000 auto's in zo'n schip. Wat later vaarden er 2 container schepen de sluizen binnen. We hebben een beetje geteld en op de grootste stonden ongeveer 1000 containers. Dit was op het dek, of er onder het dek nog iets word vervoert weten we niet. Ondanks ons vorige bericht hebben we het enorm interresant gevonden om deze joekels door de sluizen te zien gaan.
Na het bekijken van de Gatun sluizen zijn we zonder veel omwegen naar het dorpje Portebele gereden. Een dorpje aan een baai in de Caribische zee. Eerst zoeken we een onderkomen en vinden deze bij een duikschool. We kunnen in een cabana aan de Caribische zee overnachten. De cabana heeft 2 verdiepingen, dus we hebben een mooie uitzicht vanaf de eerste verdieping op de zee en de overkant van de baai. Na een kippensoepje met alle kip onderdelen erin gegeten te hebben gaan we het dorpje bekijken. Eerst stoppen we bij een verdedigings batterij uit 1600 nogwat. Hierop staan tientallen kanonnen te bescherming van het gebied. Veel van het materiaal van het fort is al weggehaald en gebruikt voor de aanleg van het Panama kanaal. Er zijn dus alleen wat ruines over, maar wel met een mooi uitzicht. Bovenop een heuvel genieten we nog even van het mooie uitzicht en van ons eigen zweet, het is best warm hier. Daarna rijden we het dorpje verder in en bekijken een oud stadhuis, een kerk met een zwarte Jezus, nog een fort en de bewoners. Het dorpje doet wat vreemd aan. Alsof we straks in een verhaal van Steven King belanden en de bewoners veranderen in zombie's, ofzo. In de supermarkt is het niet anders. Er zijn wat bouwvakkers bezig, die tijdens het werk lekker bier aan het drinken zijn en ons ook even helpen met bier zoeken. Het is allemaal behoorlijk apart, maar we worden gelukkig niet lastig gevallen. Terug op onze eerste verdieping drinken we een biertje en gaan wat later onder een overkapping in zee de zonsondergang bekijken. Terwijl we de zee op loeren zien we gieren, reigers, zwaluwen ibissen en, jawel, dolfijntjes. Moooooi! Als we willen gaan eten blijken alle restaurants al dicht te zijn, het is 7 uur. Dan maar tegen al onze eigen regels in, in het donker rijden met een paar biertjes op. We halen in de supermarkt wat chips en nog wat bier, een bijzonder diner voor de voorlaatste avond in dit land.
Zondag ochtend weten we weer een ontbijt te ontfutselen bij de mensen van de duikschool. De auto word ingeladen en we rijden langs de Caribische kust terug richting Colon. Onderweg passeren we een wat groezelig dorp, we doen de auto deuren maar op slot. We willen vanmorgen een andere uithoek van deze streek bekijken. Vlakbij Colon ligt het National Park San Llorenzo met het bijbehorende fort. Het is een mooie lange weg dwars door het oerwoud, helaas kunnen we tijdens het rijden niet geconentreerd genoeg opletten om een luiaard te spotten. Die gaan we tijdens een andere reis wel weer zoeken. Aan het einde van de weg staan de ruines van Fort San Llorenzo. Vooral de plaatsing van het voormalig fort is een plaatje. Bovenop een clif met uitzicht op de zee, een kleine baai en een rivier monding. Overal om ons heen is er jungle. Als we klaar zijn met het uizicht en het fort rijden we de weg terug en gaan even langs bij een jachthaven. Hier liggen gigantische jachten van mensen die hier tijdelijk verblijven. Om de jachthaven heen is het een soort spookbos met verlaten hotels en huizen, zullen de jachteigenaren dit ook weten? De weg voert verder terug langs de ingang van het Panama kanaal. Er liggen zo'n 10 schepen klaar om het kanaal te bevaren. Naast de sluizen ligt ook nog een grote dam die de water toevoer naar de sluizen reguleert. Hier rijden we met ons autootje overheen, maar is wenig spectaculair. Wat wel spectaculair is, is de oversteek van het kanaal. Hiervoor moeten we als het ware door het kanaal heen rijden. We rijden door aan kantelbare brug die vlak op het water ligt. Aan de linkerkant ligt een gigantisch schip klaar. Aan de rechterkant zijn de sluisdeuren zichtbaar. Als je weet hoeveel water er achter die deuren zit kun je je voorstellen dat dit best spannend is.
Ons bezoek aan Panama zit erop. We tanken de auto, rijden via Panama Stad naar het vliegveld en leveren de auto in. Met een taxi rijden we naar een airport hotel, deze hebben we gisteren online geboekt. Het blijkt een soort resort te zijn, compleet met terrasje, zwembad en poolbar. Nouja, hier kunnen we de laatste uren van de vakantie prima vertoeven. We hebben net gegeten, de tassen ingepakt en gaan zo slapen. Morgen ochten om 5 uur worden we naar het vliegveld gebracht. Dan is het echt afgelopen. Panama is een aanrader. Een erg prettig land met voor een ieder wat wils. Warme oorden, koele plekken, zee, strand, bossen en bergen, aan cultuur is ook geen gebrek. De prijzen zijn er allersinds redelijk, ook omdat er in dollars wordt betaald.
Op naar ons volgende reisje, dat word een weekendje Portugal met Jan en Jose.
.png){kind=small}
.png)
