Al Hamra en Jebel Shams

Dinsdag ochtend zijn we vroeg wakker, op kwart over 6 wandelen we al door de zandduinen. We nemen tijdens het opkomen van de zon even de tijd om de duinen in detail te bekijken ipv er overheen te crossen met een te dikke auto. Overal waar we kijken zien we sporen van dieren, grote van kamelen en geiten, de kleine van lizards en dung beetles. De duinen zijn hier vanaf 1 kant gevormd door de wind wat typische plaatjes oplevert van een scherpe scheiding tussen de windkant en de luwte kant van het duin. Na een ochtend wandeling van een uur zijn we klaar om een ontbijten te nuttigen. Alles is prima geregeld in dit camp zo ook het ontbijt. Na het uitstekende ontbijt gooien we de tassen in de auto en gaan we op weg naar Minitrip, de 25 km terug door het zand. We vragen eerst nog even of we worden begeleid naar de 'uitgang'  van de woestijn, maar dat blijkt niet nodig. Onderweg stoppen we een paar keer om op ons gemakje de omgeving te bekijken. Er lopen kamelen langs de route, er staan kleine boerderijtjes en het uitzicht is overal even bijzonder.

In het plaatsje laten we onze banden weer vullen, tanken we voor een paar euro en kopen we een lunch bij de lokale buurtsuper. We hebben een rit van 375 km voor de boeg naar een camp in de bergen verderop. We proberen netjes de bordjes te volgen naar onze bestemming, maar dat is niet altijd even eenvoudig. Men vergeet nog wel eens een bord te plaatsen waardoor we een aantal keren omrijden. Da's helemaal niet erg natuurlijk in zo'n omgeving. Intussen hebben we een aantal uren in de auto gezeten en worden een beetje moe. We besluiten om er een rustig middagje van te maken. Eerst proberen we nog een druipsteen grot te bezoeken, maar die blijkt gesloten. We rijden dus direct verder naar het volgende camp met de inspirerende naam 'The View'. Dit camp is alleen te bereiken via een 7 km lange en steile onverharde weg, leuk om af en toe zo off road te rijden. We blijken de eerste gasten van vandaag, we worden zoals overal erg gastvrij ontvangen met een drankje, geen dadels deze keer. We worden naar onze tent begeleid, uiteraard sjouwen we onze eigen bagage niet, daar zijn we op dag 1 al mee gestopt ;-) Het is een supergave tent, met verwarming, dat belooft wat. Als 'surprise' gaat er en flap aan de achterkant van de tent open die toegang bied tot een enorm terras dat ogenschijnlijk over een afgrond hangt. We hebben hier vandaan een super uitzicht over het dal met z'n droge rivier, het stadje Al Hamra en de puntige pieken van de bergen om ons heen. Vooral de eerste stap buiten de tent op het terras brengt een ooo en aaa gevoel.

Om kwart over 5 is de zonsondergang en dat is te zien aan het aantal camera's dat er verschijnt. Er staan diverse mensen met camera's en tripods in de aanslag om een mooi plaatje te maken. We zetten onze stoelen aan de rand van het terras en hebben een vrij uitzicht over het dal en de zonsondergang, wederom erg mooi. We worden om 7 uur in het restaurant verwacht, dus daar zitten we dan ook braaf. Het eten bestaat uit humus, brood, kip, spaghetti, curry, rijst en een toetje. Het smaakt ons erg goed. Tijdens de maaltijd worden we vergezeld door 2 Britse mannetjes die hier ooit in het leger hebben gewerkt. Het word een leuk gesprek over vroeger en nu. 's avonds maken we nog een tijdje gebruik van ons super dikke terras. 's morgens zijn we er alweer om 6 uur uit om de zonsopgang te bekijken, de vallei kleurt langzaam aan oranje als de zon opkomt. Na het ontbijt gaan we meteen weer ons terras op en relaxen wat in de zon en bekijken wat we de rest van de dag gaan doen.

Rond een uur of 9 rijden we weg uit het mooie tentenkamp. We rijden het dorp Al Hamra in en gaan op zoek naar de lemen huizen waar we gisteren langs zijn gereden. Dat lukt zonder problemen en we stappen bij deze hele oude wijk uit. We lopen hier door een zeer oud deel van het dorp. Het vreemde hieraan is dat mensen tussen de oude lemen huizen (die grotendeels onbewoond zijn en op instorten staan) nieuwe huizen hebben gebouwd. Ze vinden het blijkbaar geen probleem om tussen de puinhopen te wonen. Er moet nog zo'n wijk zijn in Al Hamra, met een museum dus daar gaan we naar op zoek. Het blijkt vlakbij de weg naar het camp van afgelopen nacht te zijn. In deze wijk staan net zulke oude huizen maar deze zijn beter onderhouden, er wonen zelfs nog mensen in. Leuk om even doorheen te lopen, het museum is overigens om onbekende redenen niet open. Vervolgens rijden we naar het dorp Misfat waar ook een traditioneel ommuurd dorpje bewaard is gebleven. Het dorp is tegen een behoorlijk steile helling gebouwd en lijkt daarom tegen de want aangeplakt te zitten. We dolen wat rond in de oude straatjes en gaan onderweg het dorp uit naar de wc bij de public toilet. Er zitten 2 mannen op de grond in de schaduw op een matje koffie te drinken en nodigen ons uit om erbij te komen zitten. Uiteraard doen we dat. We krijgen een klein kopje Omani koffie (met kardemom) en daarbij de verplichte dadels. We praten wat met de mannen, leggen uit waar we vandaan komen en wat we thuis doen. Syl krijgt vervolgens te horen dat ze in ieder geval op de juiste manier gekleed is met een broek tot aan de enkels en mouwen die bovenarmen bedekken, pfew… ben ik ff blij dat ik vanochtend mijn ultra korte shorts niet heb aangetrokken ;-)). Na 2 kopjes koffie nemen we afscheid van de mannen, kopen broodjes voor de lunch en rijden de Wadi Nakhr oftewel de "Grand Canyon" van het Arabie in. Het is een behoorlijke kloof met ontzettend hoge en steile kliffen aan iedere kant. Op sommige momenten is het behoorlijk smal en rijden tussen rotsblokken door die net zo groot zijn als een woonhuis. De weg slingert zich door de wadi en als we bijna aan het eind zijn zien we dat er, net als in veel andere wadi's, dat er met stenen een soort van kleine bakken zijn gemaakt waar palmbomen in staan. Naast de palmbomen staan er in zo'n bak vaak ook nog wat andere gewassen. Er wordt op een aantal plaatsen nog gebruik gemaakt van het oude irrigatie kanaal, de zogenaamde Falaj en door middel daarvan worden de bakken van water voorzien. Iedere keer weer leuk als er zo veel groen te midden van alle droogte en steen staat. De kloof is een kilometer of 7.

Terug op de verharde weg rijden we verder door de Wadi Guhl naar het Jebel Shams Resort. Dit ligt op1950 meter hoogte en belooft qua uitzicht heel veel te worden. Rond een uur of 3 komen we aan en merken direct dat het hier een stuk kouder is. Moesten we gisteravond onze warme kleding aan om de wind, hier moeten we hem aan omdat het gewoon echt koud is zodra de zon weg is. Pat doet een dutje in dit ongezelligste kamertje van de reis en als ie een half uur later weer wakker is rijden we naar het eind van de weg. Dit is een uitzichtpunt vanaf waar een 2-tal wandelingen door de bergen starten. Omdat we niet zijn voorbereid stappen we met onze slippertjes op het pad van de Balcony walk. Het is een mooi smal pad met berg aan 1 kant en voor een gedeelte direct afgrond aan de andere kant. Maar het pad is goed vindbaar en onderhouden. We komen onderweg wat geiten tegen die ons even demonstreren hoe ze makkelijk zij het bergwandelen vinden. Een eindje verderop laat een geit ons zien dat ie ook in boom klimmen een stuk beter is dan wij, hij staat prinsheerlijk de groenste blaadjes boven in de boom vanaf een dunne tak te verorberen. We maken een wandeling van een uur en zijn voor zonsondergang terug in ons resort. We bekijken de zonsondergang en eten een omani broodje met cream cheese en nutella met bedelende geiten om ons heen. Het is ondertussen donker en koud buiten en we zijn naar binnen gegaan. Omdat we aan het eind van de bewoonde wereld zitten hebben we ook hier vanavond het "diner" in het restaurant. Om 19.00 uur mogen we eten, ben benieuwd wat er op het menu staat!

Doei!

Syl en Pat