Azuur blauwe meren in de alpen

Na 6 weken door Nieuw Zeeland te hebben getoured zijn we aangekomen in Christchurch. Het is nu maandag 27 november, morgen vliegen we terug naar Amsterdam. Voordat we dat doen laten we nog even weten hoe de afgelopen week is gegaan. Die was namelijk nogal relaxed waarbij we dag tripjes hebben gemaakt in plaats van haastig van de ene naar de andere plaats zijn gereden. We waren toe aan een comfortabel huis en dat vonden we in Wanaka.

Wanaka is het kleine zusje van Queenstown en staat in het teken van buitensporten. Wij zijn zelf niet erg sportief, dus daar doen we maar niet aan mee. Wel gebruiken we het huis met het prachtige uitzicht om lekker ons eigen ding te doen. Zo gaan we in de 4 nachten dat we hier zijn een dag naar Queenstown. Deze drukke stad ligt aan een meer onder de toppen van de Remarkables, een bergketen waar geskied kan worden. Waarschijnlijk heten ze de Remarkables omdat ze er nogal interessant uitzien, een beetje zoals de Dolomieten in Italië, een mooi uitzicht dus. We wandelen wat door het stadje, nemen een bak koffie met een taartje aan het meer en verbazen ons over de activiteiten op dat meer. Er kan hier werkelijk van alles gedaan worden in de buitenlucht. Parachute springen, duiken, klimmen, fietsen en allerlei andere dingen waar je moe van wordtw. De rit naar Queenstown toe gaat via de Kawarau gorge waar een azuurblauwe rivier doorheen loopt. De terugweg doen we over dezelfde pas die we eerder reden om in Wanaka te komen, over de Crown Range Road. Een steile en bochtige weg, die zo tegen de berg aan lijkt te zijn geplakt. Het groene krot heeft er best veel moeite mee, maar boven komen doen we via 16 haarspeldbochten. Het is de hoogste doorgaande weg van NZ op 1121 meter. Het uitzicht op de diverse punten is ook hier weer prachtig. Eerst zien we Queenstown en Arrowtown liggen, als we verder de berg op gaan zien we vooral droogte. Het lijkt wel of we in Arizona zijn, een heel bizar stukje NZ. Deze dinsdag doen we nog wat boodschappen, schuiven een pizza in de oven en kijken wat TV.

Wat ons trouwens erg opvalt aan dit land vergeleken met Nederland is dat alles zo rustig en vredig lijkt. Niemand is opgefokt, alles gaat met een bepaalde rust. Zo is er bv op TV amper oorlog nieuws te zien zoals de van spektakel doordrenkte Nederlandse nieuwszenders graag doen. We vragen ons af of hier uberhaubt wel criminaliteit is. Uiteraard is dat er wel , maar het feit dat er geen muntje in een winkelwagentje hoeft zegt misschien alles al!

Onze laatste woensdag verlaten we ons comfortabele huisje voor een ritje naar Mount Aspiring National Park. Dit park grenst aan ‘ons’ meer maar is toch alweer snel een uur rijden. In het NP stoppen we voor een korte wandeling naar de Blue Pools. Via een dicht bos komen we bij een hangbrug met daaronder wederom een azuur blauwe rivier. Een stuk verder weer een hangbrug met daaronder nog zo’n mooie blauwe en heldere rivier. De riviertjes komen uit in een klein meertje waar mensen wat rondzwemmen en op het kiezelstrand liggen. Als we op een van de hangbruggen staan klimt er ineens iemand naast Pat de brug op, Pat vraagt; ga je het doen? Voordat het antwoord duidelijk is springt de jongeman van de brug af om 4 seconden later in het blauwe water te landen, dapper. We lunchen in het NP alweer met mooi uitzicht waarna we rustig terug rijden met uitzicht op hoge pieken met sneeuw, en de 2 grote blauwe meren Hawea en het Wanaka meer. In Wanaka wandelen we wat rond, maar heel bruisend is het niet. Ook aan het strandje aan het meer is het lekker rustig. Hier geen grote hotels, schreeuwende verkopertjes, ijstenten, bierdrinkende toeristen. Alles is rustig en mensen doen gewoon hun ding zonder de ander te storen, heerlijk dat dat nog kan toch. Pat wil nog even wat biertjes proeven bij de Rhym and Reason brouwerij, dus dat doen we.

Donderdag vertrekken we uit Wanaka om richting Lake Tekapo te rijden. Natuurlijk is dit ook weer een paar uur rijden, maar omdat alles hier ansichtkaart waardig is, is dat niet heel erg. Via de Lindis Pass van 965 meter rijden weer door een Arizona achtig landschap naar Lake Pukaki. Hier hebben we uitzicht op de hoogste toppen van Mt. Cook NP, waaronder natuurlijk Mount Cook zelf, de hoogste berg van het land. Onderweg komen we nog langs de hoogste zalm kwekerij ter wereld waar we wat stukjes zalm en sushi eten. Zo vers hebben we de zalm nog niet eerder gegeten, lekker hoor. Lake Tekapo is dus de bestemming van vandaag, dit is 1 van de donkerste (bereikbare) stukjes van de wereld en is dus perfect om sterren te kijken. Het meer is omgeven door bergen, ook weer met sneeuw op de toppen. En oja, ook dit meer is weer azuurblauw. We hebben een plekje op de kamping met uitzicht op het meer gekregen, mede door de vele bloeiende Lupines is het uitzicht prachtig. ’s middags wandelen we het dorp in waar we vrijwel alleen Chinezen tegenkomen. Het is opvallend hoeveel Chinezen we in NZ zijn tegengekomen. Maar hier lijken ze daadwerkelijk het dorp over te nemen en opnieuw geschikt te maken voor toerisme, er wordt veel gebouwd. Enfin, ook hier is het weer vrij rustig en prachtig om even te zijn. Dit is het laatste nachtje in het groene krotje trouwens, want in Christchurch hebben we een Airbnb huis geboekt uit 1880. We vinden het mooi geweest met het krotje, dat gekruip in het karretje is niet altijd even handig. De volgende keer maar weer een camper van 11 meter, dat bevalt wat beter hahaha.

Om op vrijdag in Christchurch te komen moeten we een stuk over de Canterbury plains. Dit is een heel groot plat stuk land, wat wel iets weg heeft van Nederland met al z’n veehouderijen. Na een boodschapje komen we heel vroeg aan in het huis en appen we de eigenaar dat we er al zijn. 5 minuten later staat hij voor de deur. Het is een Maori docent die om de hoek op een school werkt. Hij ontvangt ons hartelijk en verteld dat hij een paar dagen in Apeldoorn is geweest. We krijgen wat info over het prachtige oude huis en een linkje naar een kaart met allerlei zaken hier in de buurt. In het huis wassen we alvast wat kleding en laten dit buiten in de zon drogen. ’s middags besluiten om het centrum in te lopen, maar dat is vrij uitgestorven, in zoverre dat hier niet veel restaurants zijn. Na de aardbevingen een aantal jaren geleden is het centrum behoorlijk ernstig getroffen en zijn er veel gebouwen geraakt. Dat is goed te zien een de vele lege plekken en nieuwbouw. De stad is voorlopig nog niet klaar met de herstel werkzaamheden, het zou je maar gebeuren zeg! Als we het centrum door zijn, lopen we verder naar de Old Brewery Inn, waar we wat huisgemaakte biertjes proeven en wat eten. Als we besluiten terug naar huis te gaan blijkt het te regenen. Na een half uur wandelen vinden we dat het te nat is en nemen voor het laatste stuk een taxi. Zaterdag ochtend doen we niet veel, maar ’s middags mag het krotje ons nog een keer meenemen naar mooie uitzichten. Dit doen we vlakbij de stad, ondanks dat we op de Canterbury plains zijn, zijn hier toch nog wat bergen en mooie baaien. We rijden richting de Govenors Bay waar we vanaf boven voor de laatste keer de mooiste uitzichten hebben. Via het plaatsje Lyttelton Port Town gaan we via een lange tunnel terug naar de stad waar we nog een brouwerij bezoeken, en lekker buiten op het terras een hout oven pizza eten.

Een dag eerder dan afgesproken gaan we zondag op weg om het groene krot in te leveren. Maar eerst gaan we nog even langs de lokale farmers markt. Deze markt is er elke zondag op de lokale paarden drafbaan. Ook hier is alles lekker rustig en gezellig, er word vooral ouwe troep verkocht, maar ook veel eten. Het is lekker weer, dus na even rondgeneusd te hebben eten we thais op een veld en kijken wat er allemaal om ons heen op de markt gebeurd. De auto inleveren gaat nadat we eerst terug naar een benzine station moesten voor de gasfles erg soepel. Als we beginnen te vertellen wat er allemaal mankeert aan het krot word zo’n beetje alles weggewuifd, ook goed joh. Uiteindelijk heeft het karretje ons 5600 km zonder al te veel problemen door NZ heen geholpen, nog bedankt. We vinden via het openbare vervoer makkelijk de weg terug naar het centrum waar we nog even een bakkie koffie drinken. Via een slechte sushi tent lopen we terug naar huis waar we onder het genot van een paar series de sushi oppeuzelen. Maandag is onze laatste dag, morgen gaan we vroeg op pad naar het vliegveld om hopelijk binnen 40 uur thuis aan te komen. Eerst moeten we naar Auckland vliegen en dan via Hong Kong naar huis. Er staat ons een lange dag te wachten, dus de maandag gebruiken we om onze spulletjes in te pakken en naar de bioscoop te gaan.

Nieuw Zeeland is echt een aanrader als je van natuur houd. Letterlijk alles is ‘scenic’, de lente is ons goed bevallen. Net iets beter dan de winter van vorige keer waar we zoveel mist hadden dat we alle mooie uitzichten hebben gemist. Maar dat hebben we deze keer dus dubbel en dwars goedgemaakt. We hebben weer heel veel mooie dingen gezien en gedaan, we zijn zelfs 4x met een tourtje op pad geweest. Natuurlijk Hobbiton, maar niet te vergeten de glimworm grot en 2 natuur tochtjes. We hebben 5x op een boot gevaren, de overtocht tussen noord en zuid eiland is daarbij misschien wel de mooiste. Er is zoveel groens aan ons voorbij gegleden dat dat misschien wel het hoogtepunt was, samen met alle bloeiende bloemen en bomen en natuurlijk de blauwe oceaan, meren en vaak kraakheldere hemel. De regen, en wind vergeten we voor het gemak maar even. Het kamperen is hier erg luxe omdat er altijd een keuken en TV ruimte aanwezig is. Kortom, we hebben een goeie reis gehad en zijn klaar voor nieuwe avonturen.

Tot volgend jaar ofzo Pat en Syl