Donderdag ochtend lummelen we wat, we ontbijten in het hotel. Niet in het restaurant, maar op onze kamer. Syl haalt wat broodjes, Pat zet de koffie. Er liggen zakjes koffie in de kamer met een gevuld koffiefilter. Het koffiefilter kun je in een kopje hangen en daar water opgieten, briljant. Nog briljanter is de hete koffie in blik uit vrijwel elke willekeurige drankjes automaat. Hiervan vind je er een paar op elke hoek van de straat. Na ons gelummel wandelen we zo'n 3 km naar Nijo-jo, een kasteel volgens het boekje. Geen kasteel voor ridders natuurlijk, maar voor de Shogun.
De Shogun was een machtig man, zo machtig dat hij heerser was van een stuk land in naam van de keizer. Blijkbaar had de keizer zelf andere dingen te doen of gewoon even geen zin. Het kasteel is volledig ommuurd en bood onderdak voor bezoekende Shoguns. De verblijven van de Shogun hebben we bezocht. De gebouwen bestaan volledig uit hout, met van die papieren schuif wanden. De binnen wanden zijn allemaal mooi beschilderd, vergeleken met buiten is het er erg koel. De gebouwen bevatten zogenaamde 'nightingale' vloeren, die waarschuwen als er indringers zijn. Verder zijn er verborgen ruimtes voor de bewaking. We bekijken het gebouw samen met een continue stroom van kindjes in school uniform. De kinderen zijn zeer netjes en blijven aan de rechterkant lopen zodat wij er links voorbij kunnen. Om het ommuurde kasteel staat nog een muur om indringers te weren. Verder zijn er typische Japanse tuinen binnen de muren te vinden. Het hele gebeuren heeft wel iets weg van de verboden stad in Beijing, maar dan zonder Starbucks.
Even later wandelen we het kasteel uit richting een station. Na een hapje en drankje nemen we de trein van JR richting Arashiyama and Sagano iets buiten de stad in de bergen. In de bergen is het lekker koel. We krijgen hier een indruk van het leven buiten de stad. In het gebied waar we wandelen zijn diverse grote en kleine tempel complexen te vinden. Wij zijn op zoek naar bamboo grove, volgens de LP een van de belangrijkste attracties van Japan (uh, ok?). We zijn een beetje de weg kwijt en lopen precies de verkeerde kant op. Niet zo erg want het is een mooi gebied waarin we wandelen. Via de diverse plattegronden die overal staan vinden we de bamboo grove alsnog. Aan de wegwijzer bordjes onderweg hadden we niets, die waren bedoelt voor de talloze Japanse toeristen in dit gebied.
Bamboo grove valt vet tegen. Het is een korte laan met aan weerszijde enorm hoge bamboe, allemaal losse bomen. Waarschijnlijk waren we er op het verkeerde tijdstip, het licht zal er 's morgens vast mooier zijn. Aan het einde van de laan is een mooie tuin met gebouwen, de Tenryu-ji tempel. Tenryu-ji betekend iets als hemelse draak. Lang geleden had een priester een droom over een draak die uit de naastgelegen rivier verrees. De interpretatie was dat de ziel van de keizer wat ongemakkelijk was gaan voelen. Om de keizer weer een beetje op z'n gemak te stellen is er een tempelcomplex neergezet. Ook hier weer enorme gebouwen van hout en papieren muren. Het valt op dat die mensen niets van stoelen willen weten, zitten gebeurde en gebeurd op de vloer. Een slechte rug is hier geen optie.
Vooral de zen tuinen rond de tempel zijn tot in de puntjes verzorgt. Nu in de herfst zien we al wat bomen verkleuren en mooi rood worden. Deze tuin is ook weer een klassiekertje, mooi bijgeknipte boompjes, perfecte stroompjes en her en der beelden en bruggetjes. Precies zoals we hadden verwacht. Overal zijn tuinmannen druk aan het knippen en harken. Het is grappig om te zien dat er 4 mannetjes bezig zijn om 1 boom te onderhouden. Deze boom staat in een meertje en de mannetjes staan op ladders in stilte te werken. Ze verwijderen takken maar het lijkt ook alsof ze de naalden van de boom weer van elkaar scheiden als ze aan elkaar zijn gaan zitten en soms een naald eruit halen.
Wat verder hier in Japan opvalt zijn de verschrikkelijk schone toiletten, zelfs in een bosrijke omgeving is er nergens een spinnetje te vinden in een houten gebouw, het is ongelofelijk! WC's zijn hier trouwens sowieso wel verrassend. Er zijn hier zowel hang- als zit toiletten en vooral die laatste variant is geweldig. De zitting van de wc is vaak verwarmd en op het moment dat je gaat zitten hoor je ineens vogel en waterval geluiden, dit is natuurlijk om andere geluiden te overstemmen. Soms gaat het niet automatisch maar dan kun je gelukkig wel de keus maken om ze toch te horen door op het knopje met de muziek noot te drukken. Verder is er overal wc papier maar je kunt er ook vrijwel overal voor kiezen om de bidet functie te gebruiken, dus dan wordt je bips lekker schoongespoeld. Zelfs in de shinkansen is de wc smetteloos!
Genoeg over WC's.... Vanuit de tempel lopen we terug naar het treinstation en gaan we terug naar ons hotel. Vlakbij ons hotel gaan we op een terras langs het water zitten en drinken even wat, daarna gaan we op zoek naar eten. We lopen een stuk van onze wijk in waar we nog niet eerder waren geweest en komen erachter dat we vlakbij een heel leuk typisch straatje wonen. Hier staan houten huisjes dicht op elkaar gepakt en zijn de deuren voorzien van een soort halve gordijnen, als je daar onderdoor kijkt zie je dat achter veel van deze gordijntjes restaurants zitten, helaas ietspietsie te duur voor ons. In deze restaurants betaal je al snel 50 euro pp excl. drankje... We lopen door en door en door en als we uiendelijk uit dit leuke straatje komen blijkt dat we op een drukke winkelstraat op het volgende blok uitkomen.
We vinden uiteindelijk bij ons in de buurt een eettentje op de 2e verdieping en eten hier prima voor 25 euro. Beiden een lekkere noodlesoup, fried rice, gebakken kip en een biertje voor dat geld. Ok, het is niet de verfijnde tak van de japanse keuken maar het smaakt prima.
We lopen nog wat rond, kopen een blikje bier en gaan terug naar de hotelkamer. Hier beslissen we dat we toch niet naar Fuji zullen gaan want een berg bekijken als er 50mm regen wordt voorspeld is geen goed idee, we regelen met moeite een kamer in Kyoto waar we op de grond moeten slapen en omdat we dan toch een dag extra hebben in Kyoto gaan we vrijdag naar Hiroshima.
Vrijdagochtend lopen we na een ontbijtje op de kamer naar de metro om vervolgens een JR ticket office in te lopen. De eerstvolgende trein met plaatsen gaat pas anderhalf uur later dus we moeten even wachten. Dat geeft niet, het station van Kyoto is hypermodern en er is, zoals overal, genoeg te zien. We zoeken het perron op en gaan staan wachten bij de aanduiding voor wagon 7. De trein stopt uiteraard precies op tijd recht voor onze neus. We moeten nog een keer overstappen en tijdens deze overstap kopen we kitkat die de smaak en kleur van groene thee heeft en een soort beef jerky (gedroogd vlees), kan zijn dat het van tonijn is maar het kan ook rundvlees zijn. Het smaakt in ieder geval prima.
Als we om half 2 in Hiroshima aankomen is de lucht helemaal dichtgetrokken... Oeps regen jas en paraplus die we hier hebben gekocht liggen nog keurig in ons kamertje... We reserveren de trein terug van 17.15 uur en gaan op weg. Het openbaar vervoer in Hiroshima is niet de metro maar de tram dus we lopen naar buiten en stappen in een ouderwets aandoende tram naar A-Bomb Dome en Memorial Park. A-Bomb Dome is een van de wenige gebouwen in de stad die nog dateert uit de tijd van voor 6 aug. 1945, 8.15 uur s ochtends, de tijd dat de atoombom is gevallen. De atoombom werd gegooid door de Amerikanen om WWII te beeindigen. Op 600 meter hoogte is de bom tot ontplofing gebracht bijna recht boven dit gebouw. Terwijl alle gebouwen in een straal van 2 km compleet verwoest zijn is dit gebouw, zwaar beschadigd, blijven staan. In 1967 is besloten dat dit gebouw als permanente herinnering moet blijven staan. Er is sindsdien een peace memorial park, een museum, peace memorial hall en een eeuwige vlam aan toegevoegd. De vlam zal blijven branden zolang er atoomwapens in de wereld zijn. Als gevolg van de straling hebben veel mensen leukemie gekregen, zo ook een 11 jarig meisje. Zij heeft de ziekte 2x overwonnen en toen ze het de 3e x kreeg is ze kraanvogels gaan vouwen. Ze geloofde dat ze beter zou worden als ze 1000 vogels zou vouwen, dit heeft ze nooit gehaald. Als reactie hierop zijn in Japan veel scholen kraanvogels gaan vouwen en ondertussen zijn het er zoveel dat er duizenden kraanvogels in displays te zien zijn.
Ondertussen heeft de dreigende lucht plaatsgemaakt voor echte regen en als we het museum in zijn geweest lopen we in bijna een rechte lijn naar de tram terug. Indrukwekkend om hier rond te lopen, als je de stad ziet kun je je bijna niet voorstellen dat het amper 70 jaar geleden zo volledig verwoest was.
Terug op het station hebben we nog tijd voor een bakkie en gaan we op zoek naar een lunchbox. Ook een attractie op zich zo'n lunchbox. Vanaf een euro of 5 koop je een doosje met daarin rijst, vis, vlees, vruchten en groenten. Natuurlijk zit er ook sojasaus en stokjes bij. We boarden de supersnelle trein richting Osaka precies op tijd. Als we zitten beginnen we direct aan de lunchbox, we hebben alleen nog maar ontbeten. Het smaakt voor een voorverpakte box uitstekend, of komt het omdat we honger hebben? Er zitten verschillende soorten rijst in, een soort gehakt, een groot stuk zalm, ei, gekke snoepjes en gekke groente. Een behoorlijk happie dus. Terwijl dit verhaaltje ontstaat zitten we nog in de trein van Hiroshima naar Osaka en razen met 280km door het pikdonkere landschap. Vanaf Osaka stappen we over op de volgende snelle trein naar Kyoto. Daar zullen we weer 2 metro treintjes moeten nemen om bij ons hotel te komen. Misschien vinden we nog een leuk barretje voor een biertje, anders zijn we vroeg in het hotel. Morgen is er een festival in Kyoto, daar willen we heen. Het blijkt wel veel te gaan renenen, als het ons teveel word kunnen we altijd nog gaan shoppen.
Dag hoor,
P en S
.png){kind=small}
.png)
