De tempels en shrines van Nikko

Het is woensdag de 26ste, we zijn onderweg met een oud treintje van Tokyo naar Nikko. Vanmorgen zijn we weer eens braaf om 7 uur opgestaan. Tijdens ons simpele ontbijtje bekijken we wat we vandaag kunnen gaan doen. Overal is het mooi weer, dus keuze genoeg. Optie 1 valt voorgoed af, de Japanse Alpen blijken zijn 5 uur rijden te zijn, dat is iets te ver voor 1 dag. Dan word het Disney Land, Mount Fuji of Nikko. De laatste is het dus geworden.

We nemen de metro, de Shinkansen (bullet train) en daarna de Nikko express naar het dorpje Nikko. We zijn zo'n 2 uur onderweg. Vanuit het plaatsje is het mogelijk een oude brug en diverse tempels en shrines te bezoeken. Volgens allerlei reclame kunnen we voor €5 een bus ticket kopen voor de hele dag, dat doen we. Eenmaal in de bus die zoals alle openbaar vervoer precies op tijd is staan we al gauw in de file. Het blijkt dat het station sowieso maar 20 minuutjes lopen is van de brug dus het buskaartje is eigenlijk een beetje overbodig.. Bij de brug stappen we uit de overvolle bus en maken een paar fotos van de rode typisch oosterse brug en steken de straat over naar de heuvel waar alle tempels van Nikko dicht bij elkaar liggen.

Na een stijl klimmetje naar boven staan we bij de eerste tempel, Rinno-Ji. We hebben in 1e instantie eigenlijk niet in de gaten dat we bij een tempel staan; het ding ziet eruit als een grote fabriek! Als we wat verder lopen zien we aan de afbeelding van de tempel op de buitenkant van het gebouw dat we hier inderdaad met een tempel te maken hebben, een tempel die wegens renovatie is ingepakt. Ok, de buitenkant valt wat tegen maar binnenin is het wel weer erg mooi. Meestal mag je in een tempel alleen voorin komen maar hier mag je vlak langs de 3 enorme gouden boeddhas lopen. De Boeddhas zijn 8 meter hoog en helemaal van hout gemaakt, mooi hoor.
We hebben een combinatie ticket gekocht waarmee we 3 tempels en een tuin kunnen bezoeken, het 2e item op ons lijstje is de tuin. Bij het hek wordt ons nog even verteld dat deze tuin al 400 jaar oud is. Het eerste wat we zien als we binnenkomen is een boom met prachtige rode herfstbladeren. Het lijkt wel of de bladeren geverfd zijn zo helder is de kleur! Volgens de boekjes zou het nou overal zo mooi herfstachtig moeten zijn maar het weer is wat warmer geweest dan normaal en de bomen zijn dus over het algemeen nog groen. Nikko ligt echter wat hoger, 500 meter, en is al wat kouder dan de rest van de plaatsen waar we zijn geweest.

De tuin ligt er prachtig bij, met bruggetjes, grote keien, koi karpers in de vijver en mooi gekapte boompjes. Het is niet groot maar wel een plaatje! Het hele tempelcomplex ligt er hier trouwens heel mooi bij. De tempels ziijn midden in de bossen gebouwd en naar iedere tempel toe zijn grote lanen met indrukwekkend hoge cedars. Deze Japanse cedar zijin zo te zien familie van de amerikaans red cedar, ook enorme!

De volgende tempel die we bezoeken is tosho-gu. Binnen dit complex zijn weer verschillende kleinere tempeltjes en op 1 ervan staat de bekende afbeelding van 3 aapjes; see no evil, hear no evil, speak no evil. Dat zijn de 3 principes van Tendai Boedisme en dit wordt Japanse kinderen met de paplepel ingegoten. In dit tempelcomplex ligt de Honji-Do of huildende draak tempel. Op het plafond van deze tempel is een hele grote huilende draak geschilderd en de monniken geloven dat als ze op een bepaald punt in de tempel 2 stukken bamboe tegen elkaar slaan ze de draak horen huilen. We waren getuige hiervan en het is inderdaad zo dat de akoestiek op de plaats beter was dan op een andere plaats maar om er een huilende draak in te horen..... Maar of dit nou waar is of niet, de tekening van de draak was erg mooi.

De laatste tempel die we bezoeken is Futurasan-Ninja. Deze tempel stamt uit 1614 en is de oudste tempel in Nikko. Het was wat mij betreft ook de mooiste, misschien omdat het niet zo groot was, omdat het er erg stil was of omdat het beschermd aandeed door de grote muur en hoge bomen eromheen. Indrukwekkend in ieder geval.

Afijn, we hebben onze rondje tempels weer gehad en lopen weer richting trein. In de Lonely Planet staat een Okonomiyaki restaurant aanbevolen en omdat we dit nog nergens anders hebben gevonden gaan we op zoek maar vinden het niet. Okonoiyaki is een gerecht dat een beetje lijkt op hartige pannekoeken die je zelf op een hete plaat aan je tafeltje klaarmaakt. Hopelijk vinden we dit in Tokyo nog een keertje. Dus geen eten, in plaats daarvan lopen we naar de trein en gaan we weer richting Tokyo.

We zijn al met al een uur of 4 in Nikko geweest en zijn blij met onze Japan Rail pass, zonder dit ding had dit dagje ons €100,- aan treinkaartjes gekocht, met deze pass kost het ons niks. Goed we zitten nu dus in de Shinkansen terug naar Tokyo en gaan zo op zoek naar wat te eten. Wie weet wat het nu weer gaat worden....

Even later... het is een leuk restaurantje geworden waar steaks worden geserveerd. We bestellen beide een steak. Op de kaart zien we al dat sommige steaks per 100gr. zijn te bestellen. We krijgen een klein stukje steak dat al in stukjes is gesneden. Er zitten 3 blaadjes sla bij, verder niets. Gelukkig hebben we er wel een tomaten en een komkommer salade bij besteld. Er word 1 tomaat geserveerd a €5 en 1/2 komkommer a €5. Eten kan hier echt duur uitvallen. De smaak was overigens verrukkelijk, dus dat maakt de prijs weer helemaal goed.

Als we terug zijn hebben we beiden eigenlijk nog honger, de maaltijd was echt te klein na een tijdje in de bergen te hebben gewandeld. We gaan de straat weer op, op zoek naar het Italiaanse restaurant van deze week, die is zoo goed! Na 3 kwartier zijn we terug op de hotelkamer. Het restaurant bestaat niet meer. Of eigenlijk; we kunnen het gewoon niet vinden. Dan maar een eenvoudig broodje van de supermarkt.

Groetjes van ons

NB. De oplettende lezer zal hebben gemerkt dat we aan het begin van dit verhaal in een oud treintje zitten en aan het eind in de shinkansen. Vaak schrijven we deze verhaaltjes niet in 1 keer. Deze is dus op de heen en terugweg naar Nikko in de trein gemaakt.