In en om Reykjavik

Na 2 dagen in de natuur te zijn geweest besluiten we op zaterdag ‘thuis’ te blijven. Dat betekent in dit geval een beetje uitslapen en luieren. Maar niet te lang hoor, rond half 10 staan we weer op straat. We lopen naar de Hallgrímskirkja, de kerk hier om de hoek. Ons huisje is midden in het centrum van Reykjavik, net als de kerk. Het is nogal een moderne kerk, van buiten lijkt het op een Viking schip, van binnen is het vooral eenvoud. Het bouwen van de kerk heeft zo’n 45 jaar geduurd, inmiddels was de ontwerper al overleden. Kennen we dit niet van een zekere andere kerk in Barcelona? De kerk staat op het hoogste punt van het centrum en is daarbij een van de hoogste gebouwen van IJsland, met z’n 74,5 meter. Gelukkig heeft de kerk een lift waarmee we snel boven zijn.

Het uitzicht is heel bijzonder. Onder ons zien we een vrij kleine stad met weinig hoogbouw. Er staan wel wat flats, maar geen wolkenkrabbers zoals in andere hoofdsteden. Er wonen hier sowieso heel weinig mensen, minder dan in Apeldoorn, zo’n 125.000. In heel IJsland wonen minder dan 300.000 mensen. De stad is vooral erg rustig en kalm, geen files en drukte zoals in Nederland. Vanaf de toren zien we de hele stad, met op de achtergrond de oceaan en aan de andere kant de besneeuwde bergtoppen, een bijzondere uitkijk. In een lokaal foldertje hebben we een wandeling gevonden langs parken en standbeelden. De route eindigt op de plek waar we nu zijn, bij de kerk. We proberen de route achterstevoren te lopen. Ten eerste in een beeldentuin van een lokale IJslandse kunstenaar, daarna door de ‘Hoofdstraat’ naar beneden. Een van de hoofdstraten dan, met veel winkels en helemaal beneden vooral veel kroegjes en restaurants voor toeristen. Per jaar komen hier 3x zoveel toeristen als er inwoners zijn, dus heel slim al die kroegjes. We lopen rond de stadsvijver, een uit de kluiten gewassen vijver met vooral veel standbeelden erom heen en een modern gemeentehuis aan het hoofd. Het is goed weer, met weinig wind, dus we lopen in het lente zonnetje te genieten van de rust, ruimte, frisse lucht en het uitzicht. Aan een kant heeft Reykjavik de oceaan, aan de andere 3 kanten bergen met sneeuw, een mooi uitzicht dus. We lopen ook nog even de historische route uit het boekje, deze duurt ongeveer een half uur, interessant maar kort. Onze lunch doen we thuis, de bakker om de hoek heeft ongelofelijk lekker brood dus dat is totaal geen straf!

Uitgaan en of bier drinken in de stad is erg duur, een biertje kost met gemak 10 euro dus happy hours zijn een mooie uitkomst. Vandaag gaan we rond vier uur naar het Happy hour bij café Kaldi waar ze hun eigen bier verkopen. Daarnaast hebben ze een prima huiswijn die ook in het gelukkige uurtje blijkt te zijn geïncludeerd, dus kunnen er toch nog voor redelijk normale prijzen wat drinken. Uiteindelijk lopen we ook nog naar Mikkeller & Friends bar. Daar drinken we ook nog wat, P wordt hier vooral erg blij aangezien Mikkeller een van zijn favoriete biermerken is…. Thuis bakken we nog een ei, eten we brood en gaan niet heel laat naar bed. Zondagochtend slapen we tot 8.15 uur, dit is behoorlijk laat voor ons doen dus we springen uit bed, halen een vers brood, ontbijten langzaam en gaan rond 10.00 u richting auto We rijden vandaag een rondje door een surrealistische vallei ten Oosten van Reykjavik, richting de 1400 meter hoge vulkaan Hekla. De rit voert ons via snelweg 1 en snelweg 32 naar het desolate landschap van de Pjorsardalur vallei.

Het hele gebied staat in het teken van de Pjorsa rivier die een groot deel van het landschap heeft gevormd. Het terrein is vooral ruig en verlaten te noemen. Her en der staat een boerderij met wat paarden of koeien, verder is er werkelijk niets! Op een gegeven moment komen we op een vlakte met daaromheen met sneeuw bedekte bergtoppen, het doet ons denken aan de hoogvlakte van Bolivia. Daar waren we fan van, dus dit gebied bevalt ons ook wel. We komen langs een mooie waterval die gedeeld is in twee delen als een slangentong. We rijden tot het einde van de vallei die steeds leger en stiller wordt, we steken de Pjorsa rivier over via een grote houten brug en rijden via het grindpad aan de andere kant van de vallei weer terug. Op mooie dagen kun je vanuit de hele vallei de Hekla vulkaan zien, een van de actieve vulkanen van IJsland die op het punt zouden staan om uit te barsten. Van ons mogen ze nog even wachten daarmee. Het is ondanks (of dankzij…) de wolken en regen en sneeuw en hagel een prachtige vallei die in deze tijd van het jaar nog droog en geel is maar in de zomer glorieus groen moet zijn. We rijden weer terug richting stad en komen door een gebergte dat de stad omringt, in dit gebied is veel thermische activiteit en het borrelt en stoomt dan ook aan alle kanten. Op de bergpas sneeuw het een beetje, voor onze autootje met spikes natuurlijk geen enkel probleem.

Eenmaal terug in ons eenvoudige doch comfortabele huisje word er wat geluierd en gelezen. Wat later gaan we shoppen voor onze koelkast magneet, we kopen er 1 van elk land of mooi gebied. Een kleine wandeling brengt ons bij de uitgestorven haven van de stad, het is natuurlijk ook zondag. Er liggen wat bootjes, er zijn wat kantoortjes die walvis tours verkopen en natuurlijk zijn er Nederlanders die fietsen gaan huren. Na 4 uur drinken we nog wat biertjes en wijntjes tijdens het happy hour om niet al te laat weer in ons huisje te zijn. Niet te vergeten met een bolle buik (ahum) van de Hotdog waar IJsland schijnbaar om bekend staat. In ons reisboekje staat; als er ergens een rij staat, dan wil men een ijsco, of een hotdog. Die lange rij voor ijs hebben we niet gezien, maar wel mensen die buiten in de kou een ijsje eten, dit schijnt zelfs in de winter een favorietje te zijn. Inmiddels zijn we weer in ons warme huisje en maken we een eenvoudige maaltijd. We gaan zoals altijd vroeg (11 uur) naar bed zodat we alles rustig kunnen verwerken en maandag fit aan de slag kunnen om het land verder te verkennen.

Nu al zin an
Hoi hoi