We rijden inmiddels alweer richting het Noorden langs de hopvelden tussen München en Nürnberg. Het is vrijdag ochtend de 19de augustus. De laatste dagen hebben we heerlijk gekampeerd op een camping met uitzicht op de Alpen en het Arendsnest. De eerste dag aan het meer hebben we een wandeling boven het meer langs gemaakt en later via een kabelbaan omhoog de berg op. We zijn terug gelopen naar het dal en onze camping. Woensdag ochtend onze tweede dag rijden we met ons kempertje terug naar de Citroen dealer in Schonau. De accu zou binnen moeten zijn. Na een half uurtje knutselen is de accu vervangen en zijn we weer 200 eurootjes armer. Het busje begint nu wel heel duur te worden, kosten – baten gaan een beetje de verkeerde kant op.
Als de batterie vervangen is rijden we met het busje naar Berchtesgaden om vanuit daar naar het Kehlsteinhaus te gaan, beter bekend als het Adelaarsnest. Een huis waarin Hitler ambassadeurs kon ontvangen. De prutser bleek zelf last te hebben van hoogtevrees en heeft er na horen zeggen weinig gebruik van gemaakt. We vinden het weggetje dat ons een stuk naar boven moet brengen. Een bordje waarschuwt ons voor het stijgings percentage van maar liefst 24% !. Kan ons busje dat wel, Syl vindt van niet en geeft het stuur over aan Pat. Het is er zo stijl dat de handrem alleen niet genoeg is om het busje op z’n plek te houden. Pat rijd het bakkie uiteindelijk toch vrij moeiteloos de berg op, in de eerste en heel soms de tweede versnelling.
Boven aangekomen is er een gigantische parkeerplaats, we zien het al, het is een populaire attractie. De enige manier om verder omhoog te gaan is te voet of per bus de 900 meter te stijgen. Bergop is dit iets te veel voor ons, het is namelijk erg warm, rond de 30 gr. We kopen een enkele reis zodat we later wel terug kunnen wandelen.
De weg naar het huis word gezien als een van de mooiere van Europa. Het uitzicht is inderdaad erg mooi, de weg is eenbaans en smal. Onderweg staan de bussen die naar beneden moeten geparkeerd in de berm om ons er langs te kunnen laten. Boven aangekomen blijken we er nog niet te zijn. We lopen door een lange donkere tunnel waarna we de lift nemen, zo’n 112 meter omhoog recht de berg in. Als we de lift uitstappen zien we meteen hoe druk het hier is, het is eigenlijk 1 groot terras met uitzicht. Het huis zelf is een restaurant en van binnen weinig interessant.
De plek waar het huis staat daarentegen is wonderfull. Het Kehlsteinhaus staat bovenop een klif. Met aan beide kanten behoorlijke steile afgronden. Van beneden viel het ons al op dat je het huis op 1800 meter hoogte van beide kanten van de berg kon zien, het moet dus wel op een heel smal kammetje staan. Vanaf het huis lopen nog wat ultra korte paadjes nog hogerop naar een kruis en een uitzichtspunt. Vanuit hier zien we alle bergtoppen om ons heen nog beter en hebben we zicht tot aan Salzburg, de camping en de Königssee zijn ook goed te zien. Van het ene op het andere moment komt er een wolk aandrijven die precies tegen het huis blijft plakken. Aan de ene kant van het klif is niets meer te zien, terwijl het aan de andere kant redelijk helder blijft.
Zoals van tevoren bedacht gaan we lopend terug naar de parkeerplaats. Het pad en de weg waarop we naar beneden lopen is onbehoorlijk stijl, we zijn blij dat we niet naar boven zijn gelopen. Het bovenste stuk van het pad bied ons weer een heel mooi uitzicht, maar zodra we zakken en in het bos terecht komen is het bijna afzien. We komen beide erg moe op de parkeer plaats aan. Gelukkig is er nog wel een terras zodat we even het verloren vocht op peil kunnen brengen.
Rond 5 uur komen we weer op de kamping aan nadat we eerst de rekening van de accu hebben opgehaald (de garage mevrouw had ruzie met de computer) en boodschappen hebben gedaan. We moeten even uitrusten en met een biertje / wijntje erbij een boek lezen. Vroeg in de avond lopen we naar de McDonalds waar ze altijd gratis Internet hebben. Na bestelling van 2 koffie blijkt deze Mac niet mee te doen aan de gratis Internet hype, onze Blog kunnen we dus nog steeds niet plaatsen. Gekke Duiters, in heel de wereld vind je op de meest onlogische plekken Internet, maar Duitsland doet daar niet aan mee. We gaan wat eten in een mooie door bomen overdekte biergarten om daarna weer vroeg in ons bedje te liggen, rond 10 uur. **update** we hebben het even nagevraagd, Internet mag alleen onder controle worden aangeboden. B.v. met een naam en wachtwoord, zo word o.a. de verspreiding van kinderporno en ander boevengedrag beperkt.
Donderdag ochtend staan we lekker op tijd op, maar zijn beide nog best moe van de laatste wandeldagen en misschien ook nog wel het festival. Omdat we nog maar een klein beetje van de Königssee hebben gezien kopen we een bootticket om het hele meer af te varen. Ook hier weer drukte alom, gelukkig zijn we vroeg en hoeven we niet lang te wachten op de eerstvolgende boot. De boot vaart vol met toeristen over het prachtig heldere meer langs de steile bergwanden. Het meer is zo’n 8 km lang, de overtocht duurt zowat een uur. Onderweg stoppen we bij een echo muur waar onze Sinbad een riedeltje op z’n trompet maakt om het echo effect te laten horen. Verderop worden de eerst toeristen uitgeladen bij een klein kerkje (en biergarten), wij blijven zitten tot het eindpunt. We hebben mooi zicht op de grote granieten bergen, strandjes en een waterval.
Eenmaal van de boot blijkt het alweer behoorlijk warm te zijn. We wagen het er toch op en maken een korte wandeling naar de Obersee. Een klein meertje dat iets hoger ligt dan de Königssee. Ook dit meertje is weer ‘picture perfect’. Nu weten we hoe ze dis ansichtkaarten maken. Fotografeer een meer zoals de Obersee en je hebt de perfecte ansicht. Het wandelinkje valt best tegen, we moeten zelfs nog een stukje stijgen zodat we behoorlijk bezweet aankomen bij een boederijtje op een Alm. Hier kunnen we even in de schaduw bijkomen en drinken we een lokaal gemaakt glaasje melk, heel vers, koel en vooral lekker.
Vanaf hier kun je verder lopen naar een waterval maar omdat het zo warm is besluiten we terug te lopen naar de aanlegplaats van de boot. Onderweg hebben we nog uitzicht op een dikke vis in het meer, het water is zo helder dat je er dwars doorheen kijkt. Terug bij de boot blijkt het al een behoorlijk stuk drukker te zijn en we zijn blij dat we niet al te lang hoeven te wachten in de volle zon. We pakken de boot naar St. Bartholomea een pittoreske kerk aan de oever van het meer. We kijken hier even rond en stemmen tegen een wandelingetje van een uur, het is boven de 30 graden en zelfs een uurtje is te veel. Afijn, we nemen de boot terug over dit prachtige meer, waarvan je het water overigens kunt drinken. In Königssee kopen we een koelkast magneet want we vinden het hier leuk en vooral mooi. Bij de tent lezen we nog wat en omdat het warm blijft ondanks dat de zon achter de bergen verdwijnt heeft Syl geen zin om te koken wat wederom resulteert in eten in één van de lokale restaurantjes, het is maar goed dat het hier niet zo duur is! Omdat we vandaag vroeg uit de veren wilden zijn we op tijd naar bed gegaan en worden midden in de nacht wakker van enorme windstoten.
Onze luifel schiet al half uit de richel voordat we er erg in hebben. Dus snel broek en t-shirt aan en de boel afbreken. Gelukkig kunnen we dat ondertussen snel en in minder dan 10 minuten liggen we weer in onze camper terwijl de regen op het dak klettert. Als we vanmorgen opstaan is het weer stralend blauw! We pakken dus de tafel en stoelen weer en eten nog een broodje in de vroege ochtendzon. Om 8.30 uur zitten we weer in de auto. We hebben besloten een stuk in noordelijke richting te rijden zodat we zondag nog maar zon 350 km hoeven te doen. Uiteindelijk zitten we nu dus in de bus richting Rijn Vallei. Dan kunnen we morgen nog wat wandelen en een dorpje bekijken en zondag op ons gemakje naar huis rijden.
Tot gauw dus!
Syl en Pat
.png){kind=small}
.png)
