Bye bye Sziget en Boedapest, hoi Beieren

Volgens ons zijn we de vorige Blog rond dag 4 van Sziget blijven plakken, maar zijn we wel wat van de stad vergeten te vertellen. In het vorige verhaaltje hebben we wat verteld over het festival. Vooral dat het veeeel is. Niet alleen het aantal bands, maar ook het aantal dagen, 6 in totaal in ons geval. Als we het goed hebben onthouden was de laatste Blog van woensdag. Deze woensdag bekijken we het stadscentrum van Pest. We slenteren wat door de straten zonder een echt doel. de stad gaat aan ons voorbij als een groot aantal grootse barokke gebouwen, parken en pleinen. Renate heeft nog wat Forinten gekregen, deze blijken van 20 jaar geleden ofzo en ze worden niet zomaar aangenomen. Om hier weer iets nuttigs van te maken moeten we naar de Nationale Bank om ze te wisselen voor courante Forinten. Marta, de aardige dame van de camping (met een oogje Pat) had intussen uitgezocht waar deze oude valuta te wisselen is en had hier zelfs even achteraan gebeld.

Met de kaart in de hand vinden we vrij snel de bank, deze ligt pal naast de absurd beveiligde Amerikaanse ambassade. De bank accepteert het geld en Renate is nog blijer dan ze al was. Na het wissel avontuur drinken we een Guinness in een soort van Irish Pub. Even later beklimmen we de trappen van de Stephanus kerk met als hoogtepunt de uitgestalde hand van dezelfde meneer. Het is een mooie kerk waar vooral het dak het licht mooi de kerk in laat komen. Ook het parlement word niet over geslagen. Dit gebouw is een soort landmark van de stad. Je ziet het weidse gebouw van grote afstand al opdoemen. Het bevind zich op het laagste punt van de stad aan de Donau, dus niet te missen. We gaan het gebouw verder niet in, de buitenkant zegt voldoende.

Donderdag gaan we Castle Hill bezoeken aan de Buda kant van Boedapest. Volgens de boekjes een leuk middeleeuws gedeelte van de stad. Erg trekt het ons niet, de andere duizenden bezoekers blijkbaar wel. Er is inderdaad een mooi uitzicht over de Donau en de stad. Maar Castle Hill is verder vooral een Efteling aandoend kasteel en wat oude straatjes. Het is even een steile klim de heuvel op waarna we de straatjes doorwandelen. Geen van ons vieren is erg onder de indruk, zullen we nu definitief verwent zijn door al onze reisjes?

Dag 5 van het festival beginnen we laat omdat we eerst het hoogste punt van Boedapest bezoeken. We hadden ergens een torentje zien staan en wilden daar even met de auto heen rijden. Renate rijdt ons keurig netjes de bochtige weggetjes langs enorme huizen de berg achter onze camping op. Stiekem rijd ze een weg in waar duidelijk een bord staat dat er echt niemand mag inrijden, maar eigenwijssie gaat toch. Als we weer op de verharde weg komen blijkt dat we de top helemaal niet hebben gevonden en besluiten we terug te rijden naar de camping.

Naast onze camping is namelijk een prachtige stoeltjeslift die je naar de top brengt. Het is een behoorlijk lange lift met uitzicht op de uitgestrekte stad. Bovenop de berg staat een uitkijktorentje met nog meer uitzicht. Na het  torentje te hebben bezocht gaan we even een biertje en een enorme grote lange worst nuttigen, lekker hoor Hongaarse worst. Terug op de camping horen we dat we dat we op het hoogste punt van Boedapest waren, wisten wij veel, ben ook weer vergeten hoe hoog het ook alweer was.

Na deze enorme zware activiteit nemen we zoals elke dag de bus en metro naar de stad. We hadden daar eerder een Sushi tentje gezien waar we een enorme grote schotel Sushi kunnen gaan eten. De Sushi smaakt best redelijk als je weet dat Boedapest helemaal niet in de buurt ligt van een zee, dus verse vis lastig wordt. De Sushi is vrij snel weg, want de schaal lijkt op het plaatje groter dan in werkelijkheid voor onze neus. ‘s avonds op het festival neemt Erik ons mee naar de Funeral and Wedding band erg aanstekelijke balkan muziek. We hebben ons favoriete podium en dartel veld nog niet eerder zo vol gezien, de Hongaren gaan behoorlijk uit hun dak bij de muziek. Het is zaterdag en we hebben het festival terrein ook nog niet eerder zo vol gezien, het is weekend en we denken dat veel locals een 1 dags kaart hebben gekocht. Na afloop van de Funeral and Wedding band begint er een ogenschijnlijk eenvoudige drumband spontaan te spelen midden in het publiek. We lopen er heen en het wordt in korte tijd een heus feestje. Wat gaaf zeg, vooral door de leiding van de dirigent van deze groep. Deze weet zowel de band als het publiek goed mee te krijgen.

Op het programma staat ook nog de Belgische band Triggerfinger, met z’n charismatische zanger. Deze band speelde op het Europe Stage waar we nog niet eerder geweest waren. Deze hele hoek van het festival was nog nieuw voor ons, zelfs na 5 dagen. Triggerfinger bekijken we vrij kort. Nog even snel nemen we een kijkje in een van de enorm grote dance tenten, we houden het daar ook niet erg lang vol. We eindigen in de altijd gezellige winegarden. Een heus stukje gezelligheid met je raad het al vooral Wijn barretjes. Na een wederom lange dag zijn we ‘s nachts laat thuis.

Zondag beginnen we de dag rustig met wat lezen in het zonnetje om ‘s middags naar een groot park in de stad (civil park) te gaan. Het is loei warm, rond de 30 graden, dus proberen we wat in de schaduw van de bomen te blijven. In het park is een enorme vijver waarin kunst is gezet. Geinige dingen zoals een scheef huis, een bankje, vreemde dranghekken en zelfs een dixie. Aan het park grenst ook een dierentuin en iets verderop is het plein van de helden. Veel standbeelden en grootsheid zoals je b.v. ook in Parijs ziet. Na wat te hebben geslenterd nemen we de metro terug naar het centrum, we zitten dan overigens in de oudste Metro van Europa. Een leuk klein treintje die zich door een krappe tunnel wurmt. De stationnetjes zien er ook al Parijs achtig uit met z’n authentieke tegeltjes en houten details. In het centrum eten we een Amerikaans aandoende hamburger op een terras.

Daarna gaan we wederom met metro en trein richting het festival. E&R waren al eerder naar het terrein gegaan, dus we bellen even waar ze zijn. Zitten ze zowaar in de Paradise en Hugging tent te nixen. Het komt er op neer dat dag 6 van Sziget echt een beetje teveel word en democratisch stemmen we ervoor om naar de camping te gaan. E&R hebben nog wel een leuke band gezien, wij helemaal niets meer. Op de terugweg stoppen we bij een supermarkt voor wat biertjes en drinken er nog wat op de camping samen met onze Nederlandse buurtjes. We liggen er relatief vroeg in om 12 uur.

Omdat Boedapest ons niet heel erg heeft aangetrokken besluiten we vandaag (maandag) te vertrekken. Na een ontbijtje, de afwas en afbreken van tentje en inpakken van busje moeten we afscheid nemen van E&R (jamerrrrr). Ze gaan naar Balaton, da’s voor ons erg om en omdat het in Zuid-Duitsland lekker weer wordt besluiten weer richting Beieren te rijden. We hebben een kleine 600 KM voor de boeg dus we crossen lekker door op de Hongaarse en Oostenrijkse autowegen. Onderweg na een stop wil het busje niet starten. Dit hebben we eerder meegemaakt, meestal is even rust voor het karretje voldoende om weer te starten, net als deze keer gelukkig. We hadden bedacht om naar Berchtesgade te rijden, in de buurt van Salzburg. Berchtensgade ligt min of meer in Oostenrijk, maar is wel Duits grondgebied, kijk op de kaart en je snapt het.

We vinden snel een camping in een dorpje naast Berchtensgade. Na het inchecken blijkt het busje weer niet te starten. Pat probeert nog wat reparatie acties in de bedrading en een relais en rommelt nog wat onder de motorkap, maar nee hoor, hoe doet het niet meer. We staan 50 meter van onze campingplaats vandaan, maar duwen heeft geen zin, het kreng weegt 1800 kilo! Syl belt de wegenwacht, intussen stoppen we snel wat eten naar binnen. In een mum van tijd komt er een joekel van een auto ambulance de camping op rijden. De meneer krijgt het busje ook niet aan de praat en maakt ons wijs dat de startmotor stuk is. Vreemd hoor, deze is in april vervangen, en vorig jaar ook al, dat kan toch niet Timoooor! Maar goed de ambulance hangt een staalkabel een het busje en in 3 seconde word ie aangesleept en loopt de motor weer.

De ADAC meneer begeleid ons voor naar een Citroen garage waar we ons kempertje parkeren en de eigenaar van de garage laten weten dat we de volgende dag terug komen. Ja mooi is dat, nu hebben we geen slaapplek meer. Wat pakken wat basis spulletjes voor de nacht in een tas een lopen het toeristische dorpje in. Op veel gasthuizen hangt het bordje ‘belegt’ (vol dus). Bij een hotel vragen we naar een kamer maar ook alles ‘belegt’. Gelukkig weet de kok te vertellen dat er ergens verderop in een gasthof een kamer is vrijgekomen. Binnen een kwartier worden we afgehaald door de eigenaresse die ons een prima kamer met ontbijt aanbied.

Het blijkt een heel aardige dame te zijn met een prachtig pension. We checken in in dit typisch Beiers/Oostenrijks pension en worden naar onze kamer gebracht. De kamer is keurig en heeft een heerlijk bed maar de inrichting is rechtstreeks uit de jaren “70! Alles donker hout en foute schilderijtjes…. grappig hoor. We nemen nog een biertje uit de gastenkoelkast, dat hebben we wel verdiend na alle toestanden, en gaan vroeg slapen. Als we wakker worden ziet de wereld er zonnig uit en blijkt dat deze kamer een geweldig uitzicht heeft op de bergen en een alpenweide, verderop horen we het geluid van een snelstromend riviertje. We ontbijten, rekenen af en gaan richting garage. Hier eenmaal aangekomen leggen we de monteur uit wat het probleem is, hij kijkt even onder de motorkap en vraagt ons vervolgens een keer te starten…. en hij doet het!! Geen raar getik en ook geen dode motor, de bus herleefd en het geluid van de motor klinkt ons bijna als muziek in de oren. De monteur weigert naar de startmotor te kijken maar hangt wel een accu lezer aan onze accu. Deze lezer geeft aan dat de accu weliswaar redelijk vol is maar geen power afgeeft. Volgens deze monteur ligt het dan ook aan de accu ipv de startmotor. Wij twijfelen maar ja, als we nu wegrijden zonder de accu te laten vervangen en we komen weer stil te staan dan blijven we ons voor altijd afvragen of we niet toch die accu hadden moeten  laten vervangen. We spreken af dat hij morgen de accu in de bus zal zetten en gaan enigszins opgelucht met camper en al naar de camping. De campingeigenaar heeft ons plekje nog vrij van gisteren dus we parkeren om 9 uur vanochtend de bus op zijn plek. We lopen het het toeristische dorpje Schönau am Königssee in omdat we denken dat er wel een supermarkt is. Dit blijkt niet het geval te zijn maar we hebben echt een aantal dingen nodig. Dus terug naar de bus, de luifel afkoppelen en ook de elektriciteit en met bus en al naar de supermarkt. Natuurlijk gedraagt hij zich ook nu voorbeeldig.

Terug op de camping drinken we koffie en hebben we een vroege lunch en gaan op weg naar de Königssee, je kunt hier met een boot overheen en aan de andere kant wandelen. Het blijkt echter een beetje druk te zijn en we besluiten op een andere dag vroeg terug te komen. Wat we van het meer hebben gezien is echt super mooi, we zeiden tegen elkaar ‘Lake Louise, eat your heart out’. Kortom hiervoor hoef je niet speciaal naar Canada te vliegen. Het meer is smal en lang en ligt tussen steile wanden als een soort fjord. Het is met een ansichtkaart waarin we zelf kunnen rondwandelen. Vandaag lopen we door het dorpje, maken een wandeling van 1,5 uur via een mooi uitkijkpunt over het meer en de beregen. Later gaan we ook nog met de stoeltjeslift omhoog van 600 naar 1200 meter om vervolgens genietend van het uitzicht weer terug naar het dorp te lopen. Na al deze inspanningen (we toch al zo’n 4,5 uur aant wandelen) drinken we een biertje op een terras aan het meer. Niet veel later lopen we terug naar de camping waar we verder genieten van het prachtige uitzicht op de bergen en op het Adelaarsnest, het zomerhuis van Hitler.

Morgen staan we op tijd op om naar de garage te gaan om de accu in te laten bouwen en naar het Adelaarsnest te gaan.

Tjussie en biss bald!

Pat en Syl