Belgrado, Servië

Op 3 oktober, Syl d’r verjaardag, zijn we wegens blaffende honden onder ons raam om 05.30 uur wakker. We gaan er maar uit en zeggen onze gekste accommodatie van deze vakantie vaarwel. In het schemerdonker rijden we door het beboste en heuvelachtige landschap van noord Montenegro. We zien de hemel verkleuren, de mist in de dalen en komen al aardig snel bij de grens met Servië. Het niemansland tussen Servië en Montenegro loopt door een smalle kloof en we zien aan de overkant van de rivier een mooi klooster staan, met dat uitzicht eten we een boterham met ham. We zijn nl onderweg even gestopt bij een bakker die ons voor € 0.30 een heerlijk brood heeft verkocht, een pakje lokale rauwe ham en je hebt een heerlijk ontbijtje!

Op de grens met Servië worden we begroet door een vriendelijke douane beambte en een heel roedel vervaarlijk kijkende honden. Gelukkig zitten we in de auto… We hebben wel wat lokale marken nodig dus stoppen we bij een wisselkantoortje. En ik schrijf expres kantoortje… Syl moet bukken om bij het ieniemienie raampje te kunnen. De dame die het kantoortje bevrouwd is heel vriendelijk net als de lokale hond die gezellig naast Syl gaat zitten. Het wisselen gaat ook nog eens met een heel keurige koers. Goed, we kunnen geld gaan uitgeven!

Het eerste stuk door Servië gaat nog door bergachtig gebied, dat later overgaat in een soort heuvelachtig en geel landschap. Ook hier zien we de herfstkleuren al verschijnen en heeft het sappige groen plaatsgemaakt voor gele grasvlaktes. Het is een grauwe dag en niet veel later gaat het regenen. Misschien dat het door het weer komt maar de laatste 150 km voor Belgrado zien we de dorpjes viezer worden. Een beetje zoals je je vroeger het oostblok voorstelde denk ik. Grauw, grijs en overal zwerfvuil. Afijn, het laatste stuk over de snelweg gaat lekker snel en we komen rond 14.00 uur aan in Beograd. De buitenwijken bestaan uit grauwe, grijze sovjet flats…. Niet heel aantrekkelijk. Ons huis is makkelijk gevonden (lange leve google maps) maar een parkeerplaats is een beetje moeilijker. We vinden een vrij plekje, het valt ons meteen op dat het parkeren in deze stad anders gaat dan dat wij gewend zijn. Ieder stukje straatrand en stoep wordt gebruikt, er wordt schuin geparkeerd, op de stoep, ernaast, in de goot, letterlijk in de bocht… chaos! Aangezien we geen meter zien om te kunnen betalen gokken we het erop en lopen we naar ons huis. De dame die ons begroet is supervriendelijk en laat ons ons huisje voor de komende 2 nachten zien. We vragen hoe het zit met het betalen voor parkeren en daarover vertelt ze het volgende: je kunt parkeren in een parkeergarage, daar betaal je € 30,- per dag. Je kunt ook parkeren langs de weg en dan betaal je via een boete. De parkeerwacht ziet je auto zonder kaartje of vergunning, checkt een uur daarna nog een keer en als je er dan nog staat krijg je een boete van € 15,-. Deze kun je gewoon in je auto laten liggen en geldt voor 24 uur. De volgende dag herhaalt het ritueel zich en zo heb je over 2 dagen 2 boeten van € 15,- per stuk. Een stuk goedkoper dan in de parkeergarage! Aan het eind geef je de boetes aan mij, en betaalt mij het verschuldigde bedrag. Ik ga naar het kantoor om de boete te betalen voor jullie en klaar is kees. Verbazing staat op onze gezichten te lezen maar goed, ze zal het wel weten… we lopen naar onze auto om de bagage te halen als er iemand uit het raam hangt van het gebouw waarvoor we staan geparkeerd. Blijkbaar staan we op de parkeerplaats van een of andere consul en ondanks dat iedereen hier overal mag parkeren hebben wij blijkbaar die ene plek gevonden waar het écht niet mag…. Vandaar dat ie nog leeg was natuurlijk, hihihi. We willen geen gedoe dus pakken de auto, rijden een rondje en prakken het ding ergens schuin op de stoep naast een andere auto. Bagage eruit, deur op slot en we hopen er maar het beste van!

In ons huissie relaxen we even en gaan dan vol goede moed een stukje lopen en op zoek naar een gezellige wijk die bij ons om de hoek moet liggen. Via de auto (ff checken offie er nog is) lopen we compleet de verkeerde kant op en bedenken ons dat we dit wel vaker hebben als een stad uitsluitend bestaat uit rechte straten en keurige blokken. We maken er een lekkere wandeling van en als we eenmaal komen waar we wilden zijn, 50 meter van ons huis, hebben we bijna een uur gewandeld. Konden we overigens wel gebruiken na een rit van 8 uur om 400 km te overbruggen. Net als het eerste biertje van vandaag, ook verdiend! We zijn bij een bierbar terecht gekomen (hoe kan het ook anders) en het eerste dat ons opvalt is dat er binnen gerookt wordt. Jawel, er wordt binnen gerookt en niet zo zuinig ook! Het blijkt dat de Serven en Bosniërs de rookregelgeving zoals die ongeveer in de hele wereld geldt ondertussen, niet onderschrijven. Er wordt gerookt in de kroeg, in restaurants, in koffiebarretjes, op straat, in de auto…. Eigenlijk gewoon overal. Dat betekent dus “ouderwets” rokerige kleding aan het eind van de dag. Aangezien het Syl d’r verjaardag is besluit ze dat ze sushi wil eten, dat blijkt een goede keuze! Heerlijke sushi voor een zeer betaalbare prijs. Overigens is Beograd helemaal goedkoop. Een speciaal biertje in de kroeg kost € 1,20, een glas wijn € 2,- een halve liter pils € 1,50. Ook eten is goedkoop, dus als je een cityrip zoekt die zeer betaalbaar is dan zit je hier goed. We gaan nog een kroegje in en Pat vraagt een Kapuziener bier maar krijgt een cappuccino hihihi, lost in translation. Gelukkig kan de baardige barman er ook hartelijk om lachen als P bij het volgende rondje het bier aanwijst dat ie eigenlijk hebben wilde. Op zaterdag lopen we na het ontbijt naar het fort van Bergrado. Het is niet zo spannend maar ligt wel op een mooi punt waar de rivieren de Donau en Sava bij elkaar komen. Belgrado staat bekent om z’n party scene en we zien de boten waar die party’s op plaatsvinden langs de oevers van de rivier liggen. Via een hele lange winkelstraat, bijna 4 kilometer, lopen we naar de op 1 na grootste orthodoxe kerk van Europa. Hij ligt mooi in de zon en staat volledig in de steigers. Zowel buiten- als binnenkant staan volledig in de steigers. We kunnen alleen in gewelven van de Kathedraal, die zijn al gerestaureerd en glimmen erop los van al het goud dat gebruikt is. We zijn een beetje teleurgesteld maar kunnen gelukkig in de zon op een terrasje een kop koffie drinken en een lekker taartje eten bij een super aardige serveerster.

Met hernieuwde energie lopen we terug naar het centrum en verbazen ons ondertussen over het gedrag. Serviërs blijken ALTIJD de kortste weg te willen nemen, of dat nou te voet is door vlak voor je de bocht te nemen, op de weg door de binnenbocht te nemen als ze linksaf slaan of door maar gewoon over de stoep te rijden op de druktste rotonde van de stad, en dan ook nog een beetje te toeteren naar de voetgangers die op diezelfde stoep lopen… Chaos dus. We vertrouwen de pakeersituatie met onze auto niet helemaal en checken of deze er nog staat, dit is gelukkig het geval en er zit inderdaad keurig een bon op van € 15,-. Prima! Aangezien we vandaag al 15 kilometer gelopen hebben is het wel tijd voor een biertje, dat is makkelijk gevonden hier aangezien er echt veel leuke kroegen en barretjes zijn. We eten wat bij een moderne tent maar Syl heeft wat last van haar buik dus zijn we niet laat thuis. Op zaterdag ochtend vertrekken we om 08.30 uur, het blijkt dat we maar 1 bon hebben gekregen en hoeven dus maar € 15,- te betalen voor 2 dagen parkeren in het hartje van de hoofdstad… is net iets goedkoper dan Amsterdam! Op de rit de stad uit vallen ons weer de Sovjet flats op en we concluderen dat Belgrado vooral een leuke city trip is voor mensen die van terras naar terras willen en zich niet zo druk maken om het daadwerkelijk zien of bezoeken van hoogtepunten. Toeristisch gezien is de stad niet erg ontwikkeld maar eten en drinken kun je er goed voor weinig geld. De route naar Sarajevo, de hoofdstad van Bosnië en Hercegovina, ligt op ongeveer 300 kilometer afstand. De eerste 50 kilomter gaan snel over een snelweg die net af is, de rest van de route brengt ons door langgerekte lintdorpjes waarin de huizen over het algemeen oud zijn maar waar wel alles netjes is onderhouden. We zien met enige regelmaat boertjes met paard en wagen rijden en hele oude vrachtwagentjes zie je hier ook nog regelmatig. De grens tussen Servië en Bosnië bestaat uit een rivier die we een tijd volgen. We staan een half uur te wachten voordat we de rivier en dus de grens over mogen. Het eerste deel van de route door Bosnië leidt ons door de Republiek Servië, dit is een van de 3 bestuurlijke regio’s van het land Bosnië en Hercegovina. In dit deel is het nog wat rommelig. We stoppen even om ergens te pinnen en zien een politie auto staan voor het politiebureau. Het is een oude Lada 4x4 en vanuit de auto zitten we te lachen foto’s te maken. De politie agenten komen met boze hoofden naar buiten gelopen, oeps…. We rijden maar snel weer verder!

Via een groen, glooiend prairie achtig landschap hervatten we onze roadtrip richting Sarajevo. Onderweg komen we nog wat van die herkenbare hooibergjes tegen. Het zijn een soort ronde torentjes met een waaruit een grote stok steekt. Deze worden schijnbaar na het maaien van het gras opgemaakt en staan ook in particuliere tuinen. Om de stad te bereiken moeten we door een kloof en bergaf, ineens zien we om de hoek de stad liggen. Het ligt en een lang gerekt vlak stuk dal, volledig omringt door bergen. Hier hebben we voor 2 nachten een appartement gehuurd bij het centrum. Als we na een paar uurtjes rijden aankomen in Sarajevo blijken we te moeten betalen voor het parkeren. Natuurlijk accepteert het apparaat geen kaartjes of papier geld. Maar na een poosje komt er een vriendelijke parkeerwacht aanlopen. Hij neemt ons mee een wazig koffietentje in waar een andere vriendelijke local ons wat geld kan wisselen. Gelukkig is het parkeren niet duur, we gooien 4 euro in het apparaat en mogen van vrijdag tot maandag parkeren.

Enfin, over Sarajevo later meer.

Tot ziens