Dag 20 t/m 22. Maandag is het na een rustdag weer tijd om vol gas dingen te gaan doen. Om half 9 staan we trappelen voor de deur van het Titan Missile Museum. Dit museum ligt een stuk ten zuiden van Tucson, we komen er via een snelweg waar de afstanden worden aangeduid in KM. In de rest van de states zijn dit natuurlijk miles. Om 9 uur start er een begeleide tour door het museum, we beginnen met een film over het hoe en wat van deze missile site. De site is aan het begin van de koude oorlog gebouwd om spierballen te kunnen tonen naar het toenmalige Rusland. In het complex staat een enorme ballistische raket waarin een grote kernkop heeft gezeten.
De film verteld ons dat de raket binnen een minuut afgevuurd kon worden om dan 30 minuten later en 10.000km (!) verder z'n doel te treffen. Wat het doel is geweest wilde de gids niet zeggen. De installatie is inmiddels onschadelijk gemaakt. Na de film lopen we achter de gids aan, we gaan een gat in de grond in.
Alles is van keihard beton en dik staal gemaakt onder de grond. Het complex kon zo een behoorlijke klap verdragen. Via een aantal dikke deuren en een corridor komen we eerst in de commando ruimte terecht. Hier zat een crew 24 uur opgesloten, waarna ze werden afgelost door de volgende crew. De bediening van het systeem zag er erg ouderwets uit, het deed ons een beetje aan de poppenserie The Thunderbirds denken. De bedienings kasten zagen er ook erg lomp uit, dikke schakelaars en enorme kabels. De gids legt uit hoe het het afvuren van de missile werkt, 1 van de bezoekers mag 'de knop' indrukken. Na de uitleg lopen we via een beveiligde corridor naar de silo waar de raket in staat. Ook hier krijgen we weer uitleg met een duizelingwekkend hoeveel getallen en cijfers, dit maakt het er niet makkelijker op om het allemaal te begrijpen. Ondanks dat we niet alle details snappen is het (vooral voor Pat) een erg interressant uitstapje.
Na een dik uur staan we weer buiten, overladen met feitjes en cijfers, waarvan Syl de meeste direct weer is vergeten.
We rijden terug richting Tucson om naar het desert museum te gaan. De weg erheen is erg cool met heuvels en bergjes en heel veel Saguaro cacti. Het is Presidents day, een vrije dag voor veel Amerikanen en het is dus druk bij de kassa. Tijdens het wachten worden we vermaakt door twee dames met vogels op hun arm waarover ze van alles vertellen. In het desert museum wordt uitgelegd welke soorten planten en dieren in de Sonora woestijn voorkomen. Het overgrote deel van het park is gewoon buiten, het is dus een leuke educatieve wandeling. Er is ook een volliere met kolibri's. wat Syl betreft zijn dit de leukste vogeltjes die er zijn. Als ze langs je heen zoeven zijn het net grote insecten, en als ze honing uit bloemen halen "bidden" ze in de lucht zoals een valk doet. Het is alleen verschrikkelijk moeilijk om ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Als we de Javelina's, bevers, mountain lion en bobcat gezien hebben is het genoeg geweest en rijden we terug naar de camping voor een uurtje relaxen.
Rond half zes stappen we op onze fietsjes voor een nieuwe fietstocht naar downtown Tucson. Deze keer proberen we een route te vinden die helemaal voorzien is van fietspaden. Dat lukt niet helemaal maar toch staan we 45 minuten later voor de Thunder Canyon brouwerij en restaurant. We krijgen een tafeltje toegewezen en we krijgen al snel een drankje aangeboden door twee meiden (begin 30). Waarom ze dat deden weten we eigenlijk nog steeds niet maar we hebben een paar gezellige uurtjes met ze door. We nemen afscheid met de afspraak dat we elkaar zondag weer zien bij de finale van de Rodeo week. We hebben telefoonnr en facebook accounts uitgewisseld dus op zich zou dat moeten kunnen lukken. De dames vertrekken en wij eten nog even wat voordat we op de fiets stappen naar onze camper. Het is berg op dus het duurt wat langer voordat we thuis zijn en Syl valt nogmaals van haar fiets onderweg... Beetje onhandig meissie.
Op dinsdag slapen we een beetje uit, het is 8.15 uur als we wakker worden! We doen rustig aan en besluiten vandaag te gaan shoppen in Tucson mall. Er zijn wat jeans nodig, wij hebben oude exemplaren meegenomen die ondertussen gescheurd zijn, en een korte broek. Uteindelijk lukt de korte broek maar de jeans niet. We willen ze goedkoop en dat lukt niet helemaal daar. Ach, we vinden nog wel een keer ergens een outlet. Aan het eind van de shopdag lopen naar binnen bij Total wine & more. Dit blijkt een drankhandel te zijn ter grootte van .... Geen idee, een voetbal veld misschien wel. En geloof niet dat ik dan heel erg overdrijf. Ze hebben hier wijn uit werkelijk iedere uithoek van de wereld, en dat verbaasde ons nog niet eens zo. Het echte verbazingwekkende was de bier collectie. Ook hier bieren uit alle uithoeken van de werled en van ieder micro brouwerij in de States en dat zijn er nogal wat!
We kopen wat Leffe biertjes en stappen weer in onze RV. Ons doel van vandaag is Catalina State Park, zo'n 50km verderop. Dit is vlakbij Biosphere 2 waar we op woensdag heen zullen gaan. Dus een uurtje later zetten we onze camper neer en gaan lekker koken. De zon schijnt nu nog maar er is echt winterweer voorspeld voor morgen, dat betekent ook hier sneeuw. Niet voor te stellen na zoveel dagen zon en korte broek maar we zullen het wel zien...
Op woensdag worden we wakker met zeer donkere lucht! De wolken hangen op de bergen die in de achtertuin van de camping liggen en er staat een zeer harde wind. Er vallen wat regendruppels maar niks dat ons tegen zou kunnen houden. Dus na ons ontbijt starten we de motor ( een elektriciteits- of televisie kabels of water aansluiting in een state park) en rijden eenvoudig weg. Het is nog een half uurtje rijden naar Biosphere 2 en we verbazen ons over de weersomslag. Op borden langs de kant van de weg staat sinds gisteren dat het brandgevaar groot is, dat gebeurd in de winter vooral als het heel hard waait, en dat doet het dus.
Biosphere 2 is een wetenschappelijk project. Het is een gebouw waarin de wereld met zijn klimaatzones is nagebouwd. Het is eind jaren 80 gebouwd en is door 1 man gefinancierd. Het hele gebouw heeft 150 miljoen dollar gekost. Het is gebouwd om er een menselijk expiriment te doen. 8 mensen hebben hier 2 jaar gewoond, compleet afgesloten van de buitenwereld. Ze moesten hun eigen eten verbouwen en zorgen dat ze vers drinkwater opvingen. Ze moeten er zelfs voor zorgen dat de lucht in het gebouw gezond blijft om te ademen. Dit kunnen ze niet zelf maar wordt gedaan door de bomen en planten die binnen staan. Daarnaast voerden ze allerlei wetenschappelijke tests uit. De eerste groep van acht mensen is gezond uit hun isolement gekomen. De tweede groep bestond uit zeven mensen en die zijn na een half jaar uit de biosphere 2 gehaald. Het experiment werd te duur maar heeft blijkbaar wel veel belangrijke data opgeleverd. Biosphere 2 is nu in handen van de universiteit van Arizona en er worden nog steeds allerlei wetenschappelijke expirimenten gedaan. We volgen tour die een uur duurt en ons door de Biosphere leidt. Erg interessant om te zien allemaal.
Als we teruglopen naar de ingang regent het behoorlijk en we schuilen even in gebouw van de ingang. Zodra we binnen zijn begint het te sneeuwen en tegen de tijd dat we naar buiten lopen, 20 minuten later, is het helemaal wit en zitten we midden in een sneeuwstorm! We warmen de RV op en ontwasemen de ruiten terwijl we een boterham eten. We moeten weer de berg af en dat gaat prima in de sneeuwbui. Pat doet nog wel even een remtest om te zien of het glad is, maar dat valt gelukkig me. Als we beneden komen en de highway op rijden word het een stuk heftiger en moeten we rustiger gaan rijden. Er zijn toch wel wat auto's van de weg geraakt. We hebben wel wat ervaring, dus met rustig en geconcentreerd rijden komen we de sneeuwstorm door.
Via de Freeway 10 rijden we naar het plaatsje Benson, ten oosten van Tucson. We gaan een rondje van een paar dagen in het gebied ten zuid oosten van Tucson maken. We proberen zondag weer terug te zijn zodat we met onze nieuwe vrienden naar de finale van de rodeo kunnen. Ben benieuwd of het lukt.
Howdie, P+S
.png){kind=small}
.png)
