Cactussen en downtown Tucson

Dag 17 t/m 19. Op vrijdag staan we zoals altijd weer vroeg naast onze bedjes. Na het ontbijt gooien we de camper vol benzine en vullen ook het gas aan en gaan op weg naar het Organ Pipe National Monument. Dit monument ligt aan de Mexicaanse grens en we komen dan ook wat controle posten en grens patrouille autos tegen. Wij kunnen zonder problemen doorrijden en zijn lekker op tijd bij het visitor center van het park. We bekijken een video, krijgen wat informatie en gaan op weg over de 22 mijl lange Ajo Mountain Drive. De gehele route is ongeasfalteerd en we worden dan ook aardig door elkaar geschud maar

het is zeker de moeite waard. We zien heel veel Saguaro cactussen, dat zijn hele lange cactussen met vaak maar 2 of 3 armen en soms helemaal geen. Daarnaast zien we uiteraard de cactus waar dit park naar vernoemd is de Organ pipe cactus. Deze cactus bestaat uit alleen maar armen die uit de grond omhoog komen. Soms in bossen van wel 20 armen! Onderweg eten we wat en maken we een wandelingetje. Als we rond 3 uur klaar zijn met deze route kunnen we kiezen; of naar de camping in het park gaan of nog 200 kilometer rijden naar onze volgende bestemming; Tucson.

We kiezen voor het laatste en rijden dwars door een indianen reservaat naar de buitenwijken van Tucson waar we een camping vinden. Er zijn veel campings rondom Tucson maar we willen graag met de fiets naar het centrum kunnen dus we kiezen de camping die daar het dichtst bij ligt. Dit blijkt een 55+ camping te zijn waar veel mensen komen om te overwinteren in dit heerlijke klimaat. We parkeren de camper maken hamburgers en gaan rond half elf naar bed. Op zaterdagochtend slapen we voor ons doen uit en worden we pas om 8 uur wakker, het bekijken van de cactussen en daarna de rit zijn ons blijkbaar niet in de kouwe kleren gaan zitten. We doen in de ochtend niet zo veel maar stappen rond twaalf uur 's middags op de fiets naar downtown Tucson. Na een minuut of 10 maakt Syl een beetje een rare beweging en gaat head-first de gravel berm in. Resultaat; twee bloedende handen.

Nadat de steentjes uit de wondjes zijn geprutst blijken er voornamelijk schaafwonden te zitten en een aardige mevrouw in een "de Tuinen" achting winkel laat Syl d'r handen goed wassen en zorgt voor desinfecterende olieen die ze erop kan smeren. Nog wat gaasjes erover om te voorkomen dat er vuil in komt en we gaan weer op weg. We moeten wat zoeken naar de juiste weg maar na dik 45 minuten fietsen komen we in downtown aan. Er staan in het oude centrum van Tucson nog wat huizen uit het eind van de 19e eeuw. Is erg leuk om te zien. Verder zien we wat kroegen en restaurantjes maar niks van de drukte die je op zaterdagmiddag in het centrum van een stad met 900.000 inwoners zou verwachten. Waar is iedereen?? Het lijkt net het begin van een Stephen King boek. In eerste instantie lijkt de haunted village verlaten, maar als de zon ondergaat komen de zombies uit hun holen.

We lopen een route die zeer handig met een streep op de stoep is aangegeven en komen langs de oudste gebouwen van de stad. Tucson lijkt heel erg relaxed in ieder geval. Als de route klaar is is het ondertussen na vijven en tijd om wat te gaan drinken. We strijken neer bij een leuk uitziende tent en bestellen lokaal gebrouwen biertjes. Terwijl we daar zitten lijken mensen uit allerlei gaten te kruipen, het wordt in eens een stuk drukker in de stad. Zo druk zelfs dat we 1,5 uur moeten wachten als we ergens wat willen eten. Daar hebben we geen zin in dus zoeken we nog even verder. Na nog een paar keer nee te hebben gehoord komen we langs een grote tent van de lokale brouwer. Dit is een groot restaurant / kroeg van Thunder Canyon Brewery. De tent is net nieuw en heeft nog wel een plekje voor ons, jippie! En het bier smaakt nog ook. We bestellen wat hapjes en chili. De chili blijkt veul te scherp voor ons te zijn, je ruikt de Jalapena pepers al van afstand, dus dat eten we niet op (we nemen twee happen). Om dit te compenseren nemen we Apple pie als toetje en dat is echt erg lekker, en genoeg voor twee!

Om half 10 aanvaarden we de terugreis, we moeten tenslotte minstens nog 45 minuten fietsen. Deze keer door het donker zonder goede verlichting op de fiets. Kan niet zeggen dat het een gezellig fietstochtje is geworden! Maar we halen het zonder kleerscheuren en zijn om half 11 zo'n beetje thuis.

Op zondag besluiten we een rustdag te houden. Het enige dat we moeten doen is wat boodschapjes voor het avond eten. We stappen dus wederom op de fiets, deze keer richting supermarkt. Pat staat nog een beetje aan de fiets te rommelen, zijn achterrem is gisteravond kapot gegaan maar het lukt zonder gereedschap niet om dit te repareren. Misschien dat we nog een keer in de buurt van een fietsenmaker komen…. Afijn we fietsen dus langs de weg, over een fietspad dat wel, naar de supermarkt en kopen ons avond eten. Terug op de camping zet Syl dr stoel in de zon en gaat lekker zitten lezen terwijl Pat binnen zit te nerden. Hij rommelt wat met zijn foto's en zit te facebooken. Een heerlijk relaxed dagje dus.

Morgen weer meer activiteiten!

Syl en Pat