Joshua Tree National Park

Dag 14 t/m 16. Joshua Tree National Park Woensdagochtend zijn we weer op tijd wakker en na ons ontbijtje ontkoppelen we alles en rijden we weg uit Surf City, Huntington Beach. Vandaag is ons einddoel het Joshua Tree National Park en om er te komen moeten we zo'n 200 kilometer rijden. De rit zal voor een groot deel door het stedelijk gebied van LA gaan. We hebben gelukkig de spitsuren kunnen vermijden zodat de wegen druk, maar niet te druk zijn. Wel valt het op dat alle wegen ultra breed zijn. Het record is een weg van 13 banen, 5 naar iedere kant en dan nog eens 3 carpool stroken. Das dus best ff opletten als je

aan het stuur zit. Wegkomen uit de stad gaat probleemloos en we rijden door een mooi groen heuvelachtig landschap totdat we een iets hogere bergrug overrijden en het van het ene op het andere moment droog is. Het groene gras heeft plaatsgemaakt door dorre struiken en stenen. We zijn in de US deserts beland.

Een mijl of 20 voor Palm Springs staan er allerlei borden met artiesten erop die binnenkort daar gaan optreden en even komen we in de verleiding om naar de stad te gaan maar kiezen uiteindelijk toch voor de natuur. We verlaten de snelweg en rijden al snel door de heuvelachtige woestijn door dorpjes met alleen onverharde wegen, buiten de hoofdweg dan he. In het plaatsje Yucca Valley besluiten we dat we trek hebben en vandaag geen zin hebben in een zelf gesmeerd bammetje. We kiezen voor een hamburger bij Jacks Place. Dit is voor zover we kunnen zien een van de weinige zaken die niet tot een keten behoord, goed voor de locale ondernemers dus. De hamburger combo, die bestaat uit een habu, een halve liter cola (medium noemen ze dat) en een side dish naar keuze, wordt gegeten in een typisch Amerikaans diner. Er zitten alleen locals, das dus best grappig. De twee menu's samen kostten 14 dollar, omgerekend 11 eurootjes. Das dus niet slecht.

Na de lunch (we nemen de cola mee) rijden we door naar Joshua Tree NP en zien onderweg erheen al een paar van de specifiek uitziende bomen staan. Eenmaal in het park kijken we onze ogen uit. Niet alleen de bomen zijn bijzonder, het rotsachtige landschap is dat zeker ook. Pat heeft de ochtend gereden en wil even een tukkie doen, we rijden dus naar de hidden Valley camping, betalen de 10 dollar voor het kamperen en zoeken een mooi plekje in de zon. Uit de wind is het best lekker warm dus Syl pakt een boek en gaat in het zonnetje zitten lezen. Na het dutje rijden we naar een uitzichtpunt waar we Palm Springs kunnen zien liggen en zelfs een berg die 65 mijl verderop op de Mexicaanse grens staat. We hebben geluk met het weer, dit uitzicht is lang niet altijd zo goed. Daarna rijden we naar de Bark Dam trail waar we een kilometertje of 2 wandelen. We lopen tussen de Joshua trees door en verbazen ons over de boom. Deze groeit een beetje hetzelfde als een palmboom waarbij de ouderen bladeren worden verdrongen door de jongere. De oudere bladeren worden naar buiten geduwd en vormen een soort van vachtje om de boombast heen. De bomen kunnen varieren van een enkele stam zonder takken maar ook complete bomen met veel zij takken. Sommige bomen hebben in de loop van de tijd vreemde vormen aangenomen en iedere boom heeft aan het uiteinde van zijn takken dus een groen toefje jonge bladeren.

De avond verloopt rustig en koud, het vriest net niet buiten. Midden in de nacht worden we wakker van een roedel coyotes die naar elkaar aan het huilen zijn, cool!

Omdat we heel vroeg zijn gaan slapen zijn we ook weer vroeg wakker, we ontbijten buiten in de zon, voor de eerste keer deze vakantie en zien een coyote voorbij scharrelen. Achter onze camper zit een eekhoorntje zich op te warmen in de zon en wij rijden rond 8 uur weg van de camping om wat boodschappen te doen in Yucca Valley. Daarna rijden we naar Pioneer town, een dorpje dat in de jaren 40 is gebouwd en waar Western films zijn opgenomen. Het is niet groot, bestaat eigenlijk maar uit 1 straat maar het is grappig om hier doorheen te lopen en je te bedenken dat er schietpartijen van het dak van de ieniemienie saloon zijn geweest en dat de paarden aan de teugels vastgemaakt hier hebben gestaan.

We stappen weer in om het resterende deel van het park te bekijken. We gaan eerst naar de Hidden Valley trail, we hebben wel op de gelijknamige camping gestaan maar weten eigenlijk waarom het zo heet. Daar komen we tijdens de wandeling al snel achter. We lopen tussen wat enorme rotsblokken door en komen uit in een vallei volledig omsloten door rotsbergen. Deze toegang tot deze vallei is pas in 1949 (ongeveer) tot stand gekomen, daarvoor was het echt een verborgen vallei hoewel je het nu nog steeds niet vindt als je niet weet waar je moet kijken. In deze vallei werd vroeger gestolen vee verborgen totdat het werd verkocht. In die tijd regende het vaker in de woestijn en de vallei was dan ook groen van het gras.

We rijden richting volgende camping en onderweg komen we nog langs Skull rock, hij lijkt echt wel op een doodshoofd, en een cactus tuin. De cactus tuin begint net als de woestijn van het ene op het andere moment. In dit stukje park staan staat een bijzondere soort cactus. De stam is van keihard hout, hol van binnen met gaten aan de zijkanten. De stam is bekleed met van dat groene cactus spul en bevat heeeele lange gemene stekels. In de lente bloeien de cactussen. Onze volgende camping in Joshua Tree ligt vlakbij de zuidelijke ingang van het park, dan kunnen we morgen lekker makkelijk het park verlaten.

We verlaten donderdag de 14de dan ook snel Californië, waarna we Arizona binnengaan. Via Highway 10 rijden we de grens tussen de twee staten over. De grens word gevormd door de Colorado rivier die we de rest van de reis niet meer terug zullen zien. We gaan onze eerste tijdzone grens over, in totaal zullen we door 3 tijdzones rijden. We zetten onze horloges 1 uur vooruit.

Highway 10 is een soort racebaan en gaat helemaal rechtuit. De snelweg gaat echt helemaal rechtuit en dat voor 110 miles, dat is 177 kilometer rechtdoor! Waanzin. Onderweg is niets te zien, we zijn in de woestijn en er zijn wat kale bergen in de verte en op de vlakke stukken staan alleen wat struiken. Na verloop van tijd zien we de eerste enorme cactussen verschijnen, maar daarover later meer.

Er rijd opvallend veel politie rond op deze Highway. Er worden ook opvallend veel auto's en vrachtwagens aangehouden, wat zou dat betekenen. Wat verderop als we de afslag naar het zuiden hebben genomen denken we het te weten. We zitten vlakbij de Mexicaande grens en hier zijn veel vluchtelingen. We zien dan ook een groepje Mexicanen in het zand zitten met daarnaast een grote Amerikaanse politie agent. Het laatste stuk van onze toch naar het zuiden voert ons langs een enorm oefen terrein van de luchtmacht, tenminste dat staat op de kaart.

Als we onderweg gaan lunchen en uitstappen weten we ook zeker dat het een oefenterrein is. Er vliegen een aantal F16's over en er worden zelfs oefenbommen gegooid. We horen een kaboem en zien ook een berg zand opstuiven. En dat vlak langs de weg, maar hopen dat die jongens goed kunnen mikken.

In het plaatsje Ajo zetten we onze camper neer, het is lekker weer, dus we kunnen nog een tijdje buitenzitten voor het koud word. Morgen gaan we Organ Pipe Cactus National Monument bezoeken.

xxx Syl en Pat