Carlsbad Caverns

Dag 27. En dan is het in een keer alweer maandagochtend! De dag na de Oscar uitreiking die we gisteravond live hebben gezien, in ieder geval gedeeltelijk. Wat een schone schijn is het toch maar Syl vond het desondanks grappig de uitreiking live te kunnen volgen zonder midden in de nacht voor de tv te zitten. Afijn we zien ook nog nieuws over het weer en dat is echt niet zo goed voor het noord oostelijk deel van New Mexico. Ons plan om de alien onzin van Roswell te gaan bekijken wordt daarom niet uitgevoerd, de kans op blizzards is groot en er zijn een aantal wegen afgesloten. Laat maar, we rijden wel direct

naar Carlsbad Caverns, in het zuid oosten van de staat. Om daar te komen moeten we zo'n 300 kilometer afleggen. Het begint goed met een bergpas van 3000 meter. Lijkt bizar hoog maar we zitten al dagen op een hoogte van rond de 1500 meter dus we hoeven nog maar 1500 te stijgen.

En natuurlijk is er op die hoogte afgelopen nacht ook sneeuw gevallen, net als in het noord oosten van de staat, waar we aan schampen. De weg is geweldig! Hij gaat rustig omhoog, geen enorm stijle stukken eerder een lange rustig stijgende weg. Hij is gestrooid en geschoven maar er zijn boven toch nog wel stukken waar de sneeuw nog op de weg ligt, een beetje voorzichtig rijden dus met de camper. Het is een geweldige bergpas. We rijden van een dorre droge hoogvlakte naar een groen, nu dus wit, paradijsje. Op de pas ligt een dorp waar nu zowaar wat wintersport activiteiten zijn. Als we willen zouden we kunnen gaan skieen! We laten de skies voor wat ze zijn en rijden verder over de met zout en rood gezand gestrooide weg en komen van de ene mooie groene vallei in de andere. In Arizona wilden we allebei wel wonen maar dit kleine stukje New Mexico is toch ook de moeite waard. De bergen gaan over in een nieuwe hoog vlakte en we rijden een hele tijd op een hoogte van 2000 meter over onmetelijke vlaktes. Hier is een heel klein beetje groen door gras en bosjes en verder staan er om de zoveel mijl huizen. Snap dr niks van dat mensen zo ver van de bewoonde wereld kunnen wonen. We zien af en toe een zeer eenzame brievenbus staan en soms zien we een auto maar verder is het leeg en stil.

Onderweg stoppen we bij de lokale variant van de AH en doen boodschappen en drinken er een kop koffie om verder te rijden naar de Carlsbad Caverns. Deze grotten zijn bekend omdat het stelsel van grotten zeer uitgebreid is en omdat je de stalagtieten en stalagmieten van dichtbij kunt zien. Bovendien zit hier in de ZOMER een zeer grote populatie vleermuizen die bij zonsondergang en masse de grot uit vliegen, wat een zeer indrukwekkend schouwspel moet zijn. Pat is hier al eens eerder geweest en is vooral over de vleermuizen enthousiast maar aangezien we ons niet hebben gerealiseerd, en ook zeer op z'n Pat en Syls vooraf geen onderzoek hebben gedaan, dat deze vleermuizen in de winter ergens in Mexico zitten, zijn er geen vleermuizen... :-(

Afijn we belanden in The Big Cave, de grootste grot van het gangen stelsel en lopen daar een uur rond. Nog zo iets dat moeilijk te omschrijven is... We kijken onze ogen uit. Deze grot is zo groot en hoog dat je volledig gedesoriënteerd raakt als je de paden volgt. Het hoogste stuk is 110 meter hoog. het toegankelijk stelsel is zo groot als 14 voetbalvelden. De hoogste stalagmiet is 19 meter hoog. En dat alles 250 meter onder de grond waar we met een lift naartoe worden gebracht, waanzin. Het is dus maar goed dat er een geasfalteerd wandelpad is anders blijf je dwalen. Er zijn popcorn rocks, zuilen, stalagmieten, stalagtieten, poeltjes en alles is verlicht op een soort Efteling achtige manier. Surrealistisch landschappie hoor! Terug in de camper gaan we aan de slag met het schrijven van verhalen, we lopen al dagen achter! Syl kookt Mexicaans en maakt zelfs zelf guacamole....

Dag!