We worden woensdag ochtend stipt om half 7 opgehaald door Javier, onze gids voor de komende 4 dagen. De lieve mensen van de posada waar we in verblijven hebben een ontbijt en lunch ingepakt. De dag is vandaag voor ons drieën. Het doel is om condors te gaan spotten, helaas is dat niet gelukt. Wat wel is gelukt is om 2 uur door een prachtig landschap met veel landbouw en vergezichten te rijden. Het deel rond Samaipata is prachtig, alles is fel groen. De weg is echter niet zoals wij die gewend zijn, maar ondanks dat er geen asfalt op ligt gaat de rit voorspoedig. Her en der kruisen we een klein dorpje waar mensen nog leven in mini huisjes besmeerd met aarde. Overal lopen koeien, kippen, varkens, paarden en ezels op de weg. Onderweg zien we een aantal mooie vogels waaronder wat valken.
Letterlijk aan het einde van de weg staat een boerderijtje dat wordt bewoond door vader en dochter. De dochter spoed zich naar huis en komt 2 minuten later naar buiten. Ze heeft zich voor de nieuwe gasten omgekleed en draagt een jurk. Na wat manderijnen direct van de boom te hebben gegeten gaan we op weg naar boven. Het pad begint meteen heel erg stijl en dat blijft dik 2 uur zo. Wij moeten elke 100 meter stoppen om op adem te komen. We zijn gestart op 1500 meter om uiteindelijk op dik 2000 meter te eindigen. De wandeling is voor eons eigenlijk wat te zwaar. Waarschijnlijk door de hoogte, maar ook door de slechte staat van het pad. Veel rotsen, stijle stukken, glibberige modder en diepe geulen, maken het zwaar. Gelukkig hangen er de hele tijd wolken boven ons waardoor we niet direct de zon te verdragen krijgen. Overal waar we komen zien we koeien, we lopen eigenlijk over het pad dat de koeien hebben gemaakt om naar boven te komen. Die beesten wandelen met gemak die stijle berg op, bijzonder. Als we boven komen hebben we een prachtig uitzicht over een dal en de bergen om ons heen. Maar na hele korte tijd verstoord een laaghangende wolk ons uitzicht. We zien letterlijk niets meer voor ons. De condors kunnen niet vliegen in de nevel, dus wat dat betreft zijn we voor niets naar boven gelopen. Het uitzicht is na 1,5 uur niet terug! We lunchen nog wel bovenop de berg, maar besluiten om naar beneden te lopen. Terug gaat een stuk, sneller en kost veel minder energie. Syl krijgt het nog wel voor elkaar om de laatste paar meter een glijer te maken, ze is gelukkig nog intact.
Woensdag avond eten we weer zeer goed bij onze eigen posada. De volgende dag worden we na het ontbijt, wederom stipt, om 8:15 opgehaald. We halen onze medereizigers voor de komende dagen op en gaan op weg. Deze dag staat in het teken van Ernesto "Che" Guevara. We volgen het pad van zijn laatste levensdagen en dat pad loopt tussen Vallegrande en La Higuera. We rijden in 2,5 u naar Vallegrande, onderweg verandert het landschap van tropisch sappig groen naar een droge tropische omgeving. Tijdens deze rit, die overigens over een geasfalteerde weg loopt, komen we langs tabak velden we stoppen ff om deze planten te bekijken en stoppen vervolgens bij een winkeltje om voor € 0,25 per stuk enorme sigaren te kopen. En bij enorm wordt gedacht aan Cubaanse sigaren, nou deze zijn een slagje groter... Even later stoppen we bij een mexicaans aandoent landschap vol met enorme cactussen. Door erosie zijn er grote gaten in de aarde ontstaan van zo´n 5 meter diep. Dit gebiedje lijkt op de Grand Canyon en Bryce Canyon samen, maar dan heel kleinschalig. Om de gaten heen staan struiken en boompjes, op elk exemplaar zitten stekels. Daartussen staan dus die gigantische cactussen van naar schatting 10 meter hoog. Verder is het landschap om ons heen gortdroog, je kunt je niet voostellen dat hier iets leeft. Toch is dat wel zo, want er zijn diverse grote funnel web spinnen te zien. Ook cirkelen er gieren in de lucht, die doen dat alleen als er iets te eten te vinden is.
De volgende stop is het dorp Vallegrande. Dit dorp heeft meer dan 10.000 inwoners. Een aantal jaren geleden is bedacht dat elk dorp van deze omvang een universiteit moet krijgen. Zo ook hier, er staan nette universiteits gebouwen en er word hevig verder gebouwd. Naast een universiteit zijn er sowieso veel scholen in de dorpen te zien. Allen voorzien van een netjes uitziend sport terrein. Vallegrande heeft daarnaast nog een leraren opleiding, het lijkt dus de goede kant op te gaan met de educatie in Bolivia, ook op het platteland. Onze gids verteld dat vrouwen pas sinds 10 jaar gelijk zijn aan mannen. En sinds 7 jaar is er pas godsdienst vrijheid. Tot die tijd werd praktisch iedereen als katholiek geboren. We hebben kerken gezien waar de mensen vanwege de drukte buiten moesten staan tijdens de dienst. In Vallegrande wandelen we nog even over een overdekte markt. Hier word dagelijks vlees, groente en fruit verkocht. Dit gaat natuurlijk niet zo netjes als bij ons. Zo liggen de stukken vlees nog op de grond, terwijl de vlees markt al is afgelopen. Het fruit en groente zien er heel goed uit, het smaakt ook wat beter dan bij ons. We drinken er een bakkie koffie waarna we op weg gaan naar de chinees. Ja echt waar, we hebben gelunched bij een prima Boliviaanse chinees. De gerechten waren vergelijkbaar met 'onze' chinees, met zoet zuur, kip, rund en allerlei andere hapjes. Na de lunch gaan we beginnen aan de Ruta del Che. Hierover meer in de volgende blog.
Hasta el viejo
.png){kind=small}
.png)
