Na regen komt zonneschijn (en weer regen)

Donderdag 2 juli, we zitten in ons campertje in het pittoreske plaatsje Hokitika en moeten maar weer eens in ons dagboekje schrijven. Sinds Pat maandag voor het laatst heeft geschreven is er alweer van alles gedaan en gezien. Ons plan is om het weer van dinsdag af te wachten; als het goed genoeg is gaan we naar de walvis op zoek…. Dinsdagochtend worden we wakker met een klein sprankje hoop, er is een stukje blauwe lucht te zien! Helaas is het tegen de tijd dat ik uit de douche kom alweer helemaal dichtgetrokken en zijn de prachtige bergen die deze kust rijk is alweer verdwenen in een gordijn van donkere lucht. Ok, dan moeten we de knoop maar doorhakken; we rijden verder!

De reis gaat over Lewis Pass naar de Westkust van dit eiland. We weten niet precies wat we moeten verwachten qua reistijd of weer maar we zijn voorbereid dus we gaan gewoon op weg. Ik begin met rijden in de regen, de regen houdt na een tijdje op om plaats te maken voor natte sneeuw en sneeuw op de weg. De wegen hier zijn erg goed onderhouden maar wel heeel erg bochtig en met smalle (one way)bruggetjes. Genoeg mogelijkheden dus om te gaan glijden maar ik besluit voorzichtig te rijden (lees; echt heeeeel erg langzaam!) en het gaat allemaal goed. De weg wordt wat lager en de sneeuw verdwijnt gelukkig na een kilometer of 80 van de weg. We rijden door een bergachtig landschap dat af en toe onderbroken wordt door een grote vallei. Het aantal mensen dat we op de weg tegenkomen is gering (met 1 miljoen inwoners voor een eiland net zo groot als de UK…..) en rijden is dus erg rustig. Onderweg naar de Lewis Pass zien we dat het flink gesneeuwd heeft met prachtig witte bomen vlak langs de weg, het is een mooi winterlandschap! Rond een uur of 3 hebben we het eiland overgestoken en komen we aan in Greymouth, waar het overigens prachtig weer is!  We zoeken een camping en gaan op weg naar de Monteith brouwerij.

De brouwerij doet om 4 uur ‘s middags een toertje en bierproef ronde en dat willen we natuurlijk wel zien. Het is leuk om even door de brouwerij te lopen waar ze hun bier laten gisten  in open vaten. Dit levert geen gezondheidsproblemen op want doordat de gist zuurstof gebruikt om alcohol te “maken” komt er een laag co2 over het bier heen te liggen dat als een natuurlijke barrière of deksel dient. Erg leuk om te zien, vooral P vindt het natuurlijk  interessant. We mogen alle 7 biertjes proven die ze brouwen en dat laten we ons geen 2x zeggen!  Tot onze verrassing smaken eigenlijk alle varianten goed! Vooral het bockbier dat ze maken heeft erg veel smaak, ze tappen het echter op een belachelijk lage temperatuur op 3 graden namelijk….. Volgens onze gids inderdaad ook niet de ideale biertemperatuur maar de kiwi’s schijnen meer te drinken om het drinken dan om de smaak… tja, cultuur dingetje dus.

Woensdagochtend staan we om 7 uur op en het zonnetje komt op in een wolkeloze hemel. Helaas heb ik Pat z’n verkoudheid overgenomen; hij voelt zich ondertussen beter maar mijn keelpijn en snotneus voorspellen weinig goeds. We hebben een korte rit van 150 km voor de boeg en gaan na ons ontbijt op weg. De weg gaat langs de kust voordat ‘ie de bergen in begint te slingeren. Ons doel van vandaag… de Franz Jozef (jawel, echt vernoemd naar dé Oostenrijkse keizer) Glacier. In het plaatsje Franz Jozef drinken we eerst ff een kop koffie en informeren ons over de mogelijkheden om de gletsjer te zien. We kunnen erheen wandelen maar we kunnen ook met een helicopter eroverheen vliegen of met een gids over de gletsjer lopen. We besluiten eerst zelf maar eens te gaan  lopen nu het weer zo goed is. De wandeling duurt ongeveer anderhalf uur en brengt ons via een brede rivierbedding tot een meter of 200 van de voet van de gletsjer. Dichterbij mogen we niet komen vanwege het instortingsgevaar. Het is een leuke wandeling met zicht op de gletsjer voor het

grootste gedeelte van de wandeling. Her en der komen watervalletjes naar beneden en rotsen zijn indrukwekkend glad achtergelaten door de gletsjer. Deze en de Fox gletsjer zijn unieke gletsjers in de wereld. Beide gletsjers komen tot een meter of 100 boven zeeniveau  en “lopen” zo’n meter per dag. Bovendien komen deze gletsjers in regenwoud uit én groeien ze sinds 1985! Na de wandeling rijden we naar Fox Township, het dorpje dat aan de voet van de Fox glacier ligt. We hebben mooi weer en tijd genoeg dus we zoeken een camping op een we gaan buiten in de zon zitten! Dat is de 1e keer in Nieuw Zeeland!  Het uitzicht is voor de verandering ook erg goed; vanaf de camping zien we Mount Cook, de hoogte berg van Nieuw Zeeland in volle witte glorie liggen.

Omdat ik geen zin heb om te koken lopen we het dorpje in en gaan we lekker voor ons laten koken! We vragen om het warmste plaatsje in het restaurant en krijgen dat ook! We mogen voor de openhaard zitten; heerlijk! We hebben ontdekt dat nieuw zeeland in de winter buiten én binnen koud is. Zó vreemd; in de kroeg zitten mensen met hun jas aan en muts op en is het inderdaad maar een paar graden warmer als buiten! We hebben op tv gezien dat de overheid hier sinds 1 juli subsidie geeft om je huis te laten isoleren… Mensen verwarmen huis met elektrische kacheltjes en als het niet warm genoeg wordt dan kopen ze er een kacheltje bij…. dat kunnen we  ons in Nederland niet voorstellen! Vandaar dus dat ze hier de kroegen en restaurantjes ook niet warm kunnen krijgen. Maar goed; gisteravond was het dus lekker warm en konden we onze jassen uitdoen! Ik mag uitslapen van Pat en we staan vandaag pas om 8 uur op! Ik voel me al iets beter… helaas is er iemand tegen een elektriciteitspaal aangereden en hebben we geen elektriciteit. Dan maar de motor aan voor de verwarming en de ketel op om warm water te krijgen. Ach het is een beetje behelpen ;-) maar het lukt allemaal wel.

Vandaag is het weer weer grijs en in de regen rijden we naar een uitzichtpunt voor Fox glacier. Hoe dichter we bij de gletsjer komen hoe droger het wordt dus nadat we naar het uitzichtpunt voor luie mensen zijn gereden (5 min. lopen) besluiten we naar een andere parkeerplaats te rijden voor een langere wandeling. Daar eenmaal aangekomen blijkt dat de wandeling niet gedaan kan worden omdat het pad onder een lawine bedolven is, helaas! Maar ook vanaf de parkeerplaats is het uitzicht over de gletsjer erg mooi. De Fox gletsjer is onze favoriet denk ik. Het ijs van de gletsjer was veel blauwer als het ijs van de Franz Jozef gletsjer, bovendien konden we er ondanks het afgesloten wandelpad dichterbij komen als de Franz Jozef gletsjer. Als het mooi weer was geweest dan hadden we denk ik wel een toertje geboekt om met een gids over de gletsjer te lopen, is vast heel erg mooi en avontuurlijk, maarja.

Nadat we klaar zijn bij de gletsjer rijden we naar Matheson Lake waar we een mooie wandeling omheen maken. Gelukkig is het pad grotendeels door het regenwoud en worden we amper nat. We genieten van de bijna overdreven groene natuur en alle varens die we zien! we gaan op zoek naar de silver fern (een nationaal symbool voor NZ) maar kunnen hem niet vinden.  Wel zien we veel bomen met allerlei soorten mos erop, héle kleine rode besjes en heel veel varens. Het beloofde uitzicht van Mt Cook wordt door het één en ander aan wolken belemmerd maar het is toch een mooie wandeling. We trakteren onszelf op een heerlijk broodje en een kop koffie in het prachtig gelegen Matherson café en dan besluiten we dat onze tijd in Glacier country erop zit.

We stappen in ons campertje en rijden door de rijden noordwaarts, naar Hokitiki. Onderweg realiseer ik me waarom heel veel mensen NZ zo mooi en bijzonder vinden; het is gewoon heel veel ononderbroken natuur. Het is prachtig mooi groen, alle planten zijn anders als de planten die wij kennen en overal zie je vogels. Toch is het niet zo heel anders als Europa. Europa heeft minstens net zo’n afwisselende natuur maar waar kun je 120 kilometer rijden zonder een tankstation tegen te komen? Of 50 kilometer zonder  een dorp tegen te komen of 30 kilometer rijden zonder een auto te zien?? Dat is denk ik waarom mensen NZ zo bijzonder vinden, onbelemmerde natuur een natuurlijk de aardige mensen!

Ohja, we weten nu ook wat een fur seal is, het is een Nieuw-Zeelandse zeebeer, zie hier.

Hopelijk is het morgen droog!

Pat en Syl