Relaxed rijden en wandelen

Zondagochtend slapen we uit (we staan pas om kwart over 8 op!) en rijden na het ontbijt nog even naar de blowholes die we vrijdag ook al hadden bezocht. We hopen op nog wat spectaculaire golven maar ondanks dat het vloed is  is de zee een stuk rustiger en zijn de golven wat minder indrukwekkend. We hadden met onze collega messenmakers afgesproken dat we ze nog even zouden zien daar en terwijl we nog even staan te kletsen en van het uitzicht genieten zien we dolfijntjes voorbij zwemmen! Gaaf! Een goed begin van de zondag, en o ja, het is droog!

We nemen afscheid van de 2 aardige Engelsen en stappen in de auto op weg naar het noorden. Onderweg komen we langs prachtige verlaten stranden en baaien en zien een bord met Penguin-xing. We passen dus extra op en hopen op het spotten van pinguïns maar ze blijven voor ons verborgen. Als we een bord zien staan met Seal colony slaan we af, als we dan geen pinguïns zien zijn  zeeberen ook goed hoor! Als we willen gaan wandelen zien we tot onze grote verbazing onze collega messenmakers ook uit de auto stappen. Hihihi, toevallig! De zeehonden colonie is inderdaad makkelijk te bereiken en we zien zo’n 80 zeehonden lekker op de rotsen liggen en een aantal kleintjes in getijden poeltjes spelen. Blijft leuk! Als we weg rijden nemen we nogmaals afscheid, dit maal voorgoed want ze gaan nu echt een andere kant op. Tijdens de mooie rit door de Buller gorge begint het weer te regenen en we besluiten er vroeg een eind aan te maken vandaag. Rond een uur of half 4 zoeken we een camping in Murchison en gaan een middagdutje doen. Als we een half uurtje later wakker worden doen we de tv aan en maken er een relaxed avondje van. Het zal niemand verbazen om te horen dat we er vroeg in lagen!

Maandag ochtend worden we wakker in een opgeklaarde wereld. Het is droog en de wolken zijn aan het optrekken. We rijden naar het dichtbij gelegen Nelson Lakes NP en maken een mooie wandeling. We lopen door een prachtig bos met heel veel mos, omgevallen bomen en rotsen. Het is koud vanwege het nabij gelegen skigebied (een paar honderd meter boven ons begint de sneeuw) maar wel erg verfrissend. In het bos waardoor we lopen zitten heel veel vogels en we staan dan ook regelmatig stil om te kijken of we kunnen zien waar het gezang vandaan komt. We zien vandaag voor het eerst de Tui en de Bellbird, leuk hoor.  We worden bijna vogelaars met ons gezoek naar welke vogel het is in ons boekje! Na de wandeling hebben we trek en we gaan  op zoek naar een broodjes zaak. St. Arnaud is echter zo klein dat ze 1 restaurant hebben maar die doen geen lunch, en een supermarkt om brood te kopen is er ook niet… Nou ja, dan rijden we wel een stukje en dan zien we wel. We komen langs een bord met Tophouse B&B erop. We slaan af en we komen bij een schattig huis uit 1850. Sinds 1887 is het een hotel, er is zelfs een drama gebeurd! Er zijn 2 mensen vermoord (in de buurt) en de dader heeft zich op de veranda door zijn hoofd geschoten ( de kogelgaten zijn nog zichtbaar…). Het tophouse heeft ook de kleinste pub van NZ, er kunnen zo’n 6 mensen in, hihihihihi. We krijgen onze lunch geserveerd in de eetkamer waar een groot vuur de ruimte verwarmd. Grenzend aan de kamer zijn 2 gastenkamers. Het ziet er allemaal zo leuk uit (en het uitzicht is ook geweldig op de besneeuwde bergen) dat we bijna blijven slapen. Bijna… dus we stappen na een heerlijke lunch weer in onze camper en rijden door wederom geweldige natuur naar het Abel Tasman NP waar we dus nu zitten.

We blijken helemaal alleen op de camping te zitten, het is hier echt rustig in de winter. Dinsdag ochtend staan we na ons inmiddels legendarische trage en relaxte ontbijt om 9:30 in de schoenen om een wandeling te maken in het Abel Tasman NP. Er staat inmiddels 1 andere auto op de parkeerplaats van dit enorme Nationale Park, we zijn dus niet alleen.

De wandeling voert ons langs de kust van de Tasman Baai. Het begint direct al erg mooi, door de vloed loopt het water ver het land in en zien we kleine stroompjes en plasjes om ons heen, we lopen de eerste 100 meter over een wandelbrug. Daarna gaan we direct het regenwoud in, links en rechts van ons zien we enorme varens en andere kamerplant achtige. Ertussen door zien we continue de baai met z’n blauwe inhammen. Om elke bocht lijkt er wel een nieuw mini baaitje met bij behorend strandje en turkoois water te verschijnen.

Eindelijk valt ons oog dan ook nog eens op de silverfern (zilver varen). Dit is naast de Kiwi het nationale symbool voor veel bedrijven in NZ. Je ziet de afbeelding van de varen echt overal opgeplakt zitten. Het is een enorme varen in de vorm van een palmboom, als je de bladeren omdraait zie je aan de onderkant dat ze helemaal zilver van kleur zijn. Leuk om deze dan toch nog te  vinden. Om ons heen horen we een aantal bekende vogels zoals de Tui en de Bellbird en zien we een aantal Kingfishers en Fantails. De Fantail is een klein vogeltje dat nogal opvalt omdat het voor je uit gaat vliegen tijdens het wandelen. Nou ja echt vliegen is het niet, het is meer door de lucht springen, letterlijk van de hak op de tak.

Na anderhalf uur lopen komen we bij de Appletree Bay, een leuk baaitje met de voor ons bekende witte strandjes en blauwe watertjes. Natuurlijk zijn we er weer alleen. We pauzeren er even met een appeltje (!) en wat water en lopen nog een half uurtje door naar de Stillwell Bay. Wederom een liefelijk baaitje met een wit strand en blauw water. Deze keer moeten we over wat rotsen klimmen om het strandje te kunnen bereiken, het is dus goed verstopt. Op de kaart hebben we gezien hoe groot het park is, het stukje dat wij hebben gewandeld valt in het niet met de hele oppervlakte van het park. Maar het geeft ons een goede indruk.

Na 4,5 uur wandelen over het goed onderhouden, maar soms steile pad komen we weer bij ons autootje aan. We rijden nog even via een mooie dure kustweg naar het stadje Motueka en doen er onze boodschappen. Morgen gaan we nog even bekijken waar onze Nederlandse held nou eigenlijk aan land is gekomen.

Jullie horen het wel weer!

Syl en Pat