Grijs weer op het Zuid eiland

Maandag 29 juni Kaikoura. De vorige keer waren we in Rotorua gebleven. Het plaatsje met de thermische activiteiten zoals hotpools en mudpools. We zouden naar een park gaan vol met modderpoelen, mooie bubbelende meertjes en geysers. Dit hebben niet gedaan vanwege het grijze weer. De mensen die we op het Noord eiland hebben gesproken vertelden ons allemaal dat we direct naar het Zuid eiland moesten gaan, het blijkt daar allemaal veel mooier te zijn.

Zo gezegd zo gedaan, we zijn naar het Zuid eiland gereden. Een reis van 2 dagen vanuit Roturua. De eerste dag zijn we via de thermal scenic highway en motorway 1 richting Wellington gereden. Wellington is de hoofdstad van New Zealand en ligt in het zuiden van het Noord eiland. De stad zelf hebben we niet bezocht, het was aan het einde van de middag (dus bijna donker) dat we aankwamen. We hebben een ferry ticket gekocht en zijn een camping gaan opzoeken.

De campings hier zijn nog wel even het vermelden waard. Alle campings tot nu toe zijn gecombineerd met een motel, hotel of lodges. De eigenaars wonen op het terrein. De faciliteiten voor camping gasten zijn uitmuntend te noemen. Warme douches, schone WC’s, gemeenschappelijke keuken met alles durop en duran tot afwas borstel en zeep aan toe. Gemeenschappelijke ruimtes met TV, zithoek, eettafels, BBQ, wasmachines, internet (wel duur), zwembad, hotpools, kokend water, toeristen info, frisdrank automaten, speeltoestellen, boeken, tijdschriften. Echt super compleet en erg schoon tot nu toe. Er is 1 groot nadeel. De plek waar de camper staat is echt verschrikkelijk eentonig. Een simpel rechthoekig stuk gras of steen met verder geen enkel stukje karakter. Je mag toch verwachten dat in zo’n mooi land de camper plekken ook prachtig zijn. Dat is in de VS en Canada stukken beter.

Enfin, we waren dus in Wellington aangekomen en zijn daar op een camping gaan staan vlakbij de ferry. ‘s avonds wilden we nog even een biertje drinken in het bijbehorende hotel. Maar toen we 6 dollar (3 euro) voor 1 biertje moesten betalen hebben we maar bedankt. We hebben van burito’s pizza’s gemaakt en zijn vroeg gaan slapen. Dat was wel nodig ook want we moesten rond 07:25 bij de boot zijn.

We hebben ons campertje op de ferry geparkeerd en zijn een bakkie koffie gaan drinken en hebben ontbeten op de boot. Door het grijze weer was de overtocht wat onstuimig, maar toen we de eerst baai van het Zuid eiland binnenkwamen was alles weer rustig. We kregen meteen bezoek van een school dolfijnen die een tijdje met de ferry meezwommen, leuk joh. De overtocht duurt 3 uur en er is voldoende te zien onderweg. De ferry zette ons af in het plaatsje Picton, hiervandaan zijn we in 3 uur naar Kaikoura gereden.

Onderweg werden we getrakteerd op prachtige wijngaarden in de bergen en heuvels. Wat verderop begon de weg langs de kust te kronkelen. We zijn er gestopt bij een mooi ingericht restaurant (lang leve de Lonely Planet). We hebben beide een seafood chowder (soep van zeevruchten geserveerd in een rond uitgehold brood) genomen en zijn weer verder gereden. De kustlijn word steeds ruiger en we zien enorme golven op de klippen beuken. Op een gegeven moment zien we wat auto’s langs de kant staan. In Yellowstone hebben we geleerd om daar te stoppen om ook maar eens een kijkje te nemen. Langs de weg lagen tientallen Furseals (zeehonden of zeeleeuwen, dat weten we nog niet). Zaterdag kwamen we vroeg aan in het plaatsje Kaikoura. Dit plaatsje staat zomers bekend om z’n goeie plek om walvissen te spotten via boot, vliegtuig of helicopter.

Dezelfde middag zijn we het dorpje even ingelopen. Het is hier behoorlijk uitgestorven, in de zomer blijkt het hier enorm druk te zijn. In de verte zien we wat mannen samen klonten en met wild sjouwen. Het blijken wilde varkens te zijn, we weten nog niet wat er aan de hand is. We willen nog even bij de lokale VVV langs, maar die blijkt net dicht te gaan. Aangezien het behoorlijk koud is kopen we nog wel een wollen sjaal voor Pat. We lopen terug naar ons campertje om wat te douchen en om te kleden. We hebben hier trouwens de beste douche sinds 6 weken, lekkerrrrrr. Eerder hadden we bedacht om maar weer eens een kroeg in te duiken. Er blijkt een Irish Pub te zijn, aangezien we ‘op Guinness drinken zitten’ gaan we de pub opzoeken. Volgens een lokaal kaartje is het een paar straten verderop. Na een half uur gelopen te hebben komen we op de snelweg zonder licht en besluiten we maar om te keren, de kaart is niet op schaal, dus we weten niet hoever het nog kan zijn.

We lopen weer een halfuur terug, ‘s middags hadden we in Kaikoura een leuke kroeg gezien met een Guinness bord, de Strawberry tree. De Guinness zal er komen en dat gebeurd ook. De kroeg zit behoorlijk vol met alleen locals waarvan veel boeren (pummels). We dachten dat we in Canada bij de rodeo veel cowboys hadden gezien, maar hier kunnen ze er ook wat van. Ruwe bolsters blanke pit en een gezonde buiten kleur. Het blijken dezelfde jagers van vanmiddag te zijn. We zijn per ongeluk beland in The first annual pig hunt (de eerste jaarlijkse varkens jacht). Wij vinden alles best, we hebben namelijk onze Guinness. We kijken met een half oog naar een partijtje rugby tussen Italie en het NZ team, de All Blacks. Het NZ team wint.

Als we hongerig worden vraagt Pat even of er wat te eten is. Ja ja, het eten komt er aan. Huh hoezo het komt eraan. Nou, er was vandaag een pig hunt en er word een traditioneel gerecht met enorme waterkers, aardappels,brood, jus en natuurlijk vers geslacht en geroosterd varken op de biljart tafel gezet. Geef me 5 euro en je kunt mee eten. Als iemand er wat van zegt dan stuur je ze maar naar mij zegt de barman nog even. Een beetje onwennig sluiten we aan in de rij samen met de hillbilly’s en scheppen wat van het een en ander op.

De simpele maaltijd smaakt ons prima en het verse varkentje gaat er ook goed in. We gaan voor een tweede ronde. Nu we een lekker bodempje hebben nemen we nog een biertje en beginnen een beetje met de locals te chatten. Best aardige mensen hoor die Kiwi’s maar wel een beetje raar. De ene heeft thuis 112 wapens en de ander heeft 5 jaar in Japan als chefkok gewerkt. Waarom hij dan weer terug is in dit uitgestorven dorp weet ie eigenlijk niet. Ach ze overdrijven misschien een beetje, maar je kunt er goed bier mee drinken. Om 3 uur stappen we maar eens op, het is mooi geweest, het was een erg lange dag.

De volgende dag worden we lekker laat wakker, rond 11:00. Het is zondag, gelukkig is de supermarkt wel open. We slaan weer een voorraadje eten en drinken in voor de komende dagen. Een dag eerder hadden we van de sjaal verkoopster gehoord dat er iets verderop jonge zeehondjes wonen. We rijden er naartoe en via een kort wandelpad komen we bij een waterval van een meter of 20 hoog. Daaronder een klein poeltje met daarin zo’n 30 kleine zeehondjes (furseals). Waarschijnlijk zijn de diertjes hier geboren. De oudere dieren waren er niet. Waarschijnlijk zijn die via de rivier terug naar zee. De diertjes zijn lekker aan het dollen in het poeltjes onder de waterval. Ze klimmen ook nog wat de heuvel op! en vechten natuurlijk met elkaar. Een heel leuk gezicht om de zeehondjes hier in het wild te zien. De rest van de dag doen we vrijwel niets meer. Nog wel een beetje TV kijken, internetten, kaartjes schrijven en koken, maar ook weer vroeg naar bed.

Inmiddels is het maandag. Vanmorgen zijn we weer op een normale tijd opgestaan. We wilden walvissen gaan spotten. Maar het is echt veel te grijs buiten en het regent geregeld. We gaan dus maar niet, misschien morgen. Rond 9:30 gaan we toch maar op pad. We willen nog even wandelen. Er is een mooie wandeling om een schiereiland heen hier vlakbij. We kleden ons goed met 3 shirts, 2 jassen, een regenjas, wandelschoenen, sjaal en muts en gaan op pad. De wandeling begint bij een zeehonden kolonie die hier op de kliffen wonen. Het is een mooie wandeling langs de oceaan bovenop de heuvels van het schiereiland. Het pad loopt over een stuk privé terrein van de lokale boeren. Ondanks de storm en wat regen hebben we mooi uitzicht over de blauwe baaitjes en de groene heuvels om ons heen. We komen langs nog 2 zeehonden kolonies, een weide met lammetjes en een visserswerf. Na 3,5 uur vinden we ons campertje weer op de parkeerplaats. We smeren wat boterhammen en gaan terug naar de camping. De dag is wederom kort, vanwege het grijze weer is het niet echt een dag voor nog meer buitenspelen.

Morgen gaan we verder naar het zuiden van dit mooie landje. Als het weer opklaart gaan we alsnog walvissies zoeken.

Tot laterz,

Pat en Sy