En weer terug op het Noorder eiland

Ha allen, we zijn weer op het Noord eiland  beland. Het is maandag 13 juli en we zijn op een camping in het plaatsje Ohakune. Afgelopen zaterdag zijn we met de Ferry naar Wellington gevaren. Rond 2 uur ‘s middags waren we downtown en hadden we een fijn hostel gevonden aan de gezelligste straat van de stad. Zoals altijd hebben we de kamer gelaten voor wat ie is en zijn we de stad in gelopen. Wellington ligt aan een enorme baai en is gebouwd op wat heuvels. Een aantal straatjes zijn hierdoor vrij stijl, de straten waar wij die middag liepen zijn mooi vlak.

Wellington heeft een aantal ‘oude’ gebouwen van begin vorige eeuw. Het gaat dan om de meest voor de hand liggende gebouwen zoals een station, hotels, kroegen en winkels. De stad is dus in onze ogen vrij nieuw en we hebben de architectuur al snel gezien. We struinen wat langs winkels een doen een bakkie onderweg. Natuurlijk doen we de kade ook even aan. Aan de kade staat een enorme bierbrouwerij en het belangrijkste museum van NZ. De brouwerij hebben we niet bezocht deze keer, het museum wel (op zondag dan). Na een paar uurtjes door de stad te hebben gewandeld gaan we even naar ons kamertje. Pat doet even een powernap en Syl leest wat. Rond 6 uur gaan we weer fit de stad in. We hadden in de LP een Belgische kroeg gezien, het werd wel weer eens tijd voor een goed biertje. Pat dacht te hebben onthouden waar de kroeg ongeveer zat, ja dat dacht hij. Na een half uur komen we eindelijk aan bij Cafe Leuven. Dit terwijl het centrum van Wellington erg compact is, we hebben dus wat omgelopen. Er wordt meteen een Chimay Blauw en een Leffe Blond besteld. We schrikken wat van de rekening, maar de biertjes smaken er niet minder om.

Het is tijd om wat te eten en we lopen weer terug naar ‘onze’ straat, nu in 15 minuten. Tegenover ons hostel zit een Ierse Pub. De Guinness, Stew en Lasagne gaan er wel in. Eigenlijk waren alleen de naam van de kroeg en de Guinness Iers, de pub was niet bijster gezellig. Na het eten gaan we maar weer en bezoeken de volgende tent. Met de naam Molly Malone mag je een Ierse pub verwachten, maar ook deze keer viel het Ierse gehalte wat tegen. Natuurlijk was er wel weer Guinness, dus we bestellen er 2. Op de een of andere manier wordt het met een Guinness altijd gezellig (of komt het toch door ons). Want na een uurtje raken we aan de praat met wat locals. We lachen wat, drinken wat en praten over de verschillen tussen Kiwi’s en Hollanders. Die zijn er zeker, Kiwi’s lijken het nooit koud te hebben, zijn allergisch voor drukke steden en praten soms onverstaanbaar Engels. Er begint een lokale coverband te spelen die geweldig goed is, dus nog maar een Guinness.

Na een tijdje houden we het hier voor gezien en gaan naar een Sportsbar. Voor de niet ingewijden; dit is een bar waar altijd enorm grote en vooral veel TV’s aanstaan, er is natuurlijk alleen sport op te zien. Van de TV’s hebben we al snel genoeg en we sluiten ons aan bij een groepje vrijgezellen feestgangers. Hier wordt prompt m’n bier omgegooid, de jongens hadden al een bakkie op. Maar wel gezellig met die Kiwi’s weer. Pat krijgt alweer honger, geen idee hoe laat het was, dus misschien is het wel terecht.

Syl: dat was dus om half 1, eigenlijk nog wat vroeg voor een snack maar hij smaakt toch goed ;-) We gaan verder met onze kroegentocht en het valt ons op dat hoe later het wordt hoe drukker het ook wordt. Kon je hier ‘s middags bijna een kanon afschieten in de straten (en dat voor de hoofdstad… hoef je in “ons” Amsterdam niet te proberen, hoef je in ons Apeldoorn zelfs niet te proberen!) nu kun je over de hoofden lopen. Hoofden die trouwens bijna standaard op te schaars geklede lichamen zitten. Het lijken wel Engelsen! De mannen in nét niet hippe broeken en shirts (geen winterjas!!) en vrouwen in te strakke kleding, vaak met ontblote buik of enórme decolleté of minuscule rokjes, we zien er zelfs een paar met blote voeten. Maar allemaal zonder jas en dat terwijl het toch echt niet veel warmer dan 4 graden is! Wij zien er dus overdreven winters uit met onze schoenen, sjaals en lekkere dikke jassen aan, maar we hebben het wel lekker warm. 

De kroeg waar we nu terecht komen is een soort van gat in de muur zo klein maar stampesvol en ze schenken geen bier, huh??!! Afijn dan maar een mixje, één of andere kiwi ziet ons verdwaasd kijken en raadt aan dit of dat te nemen dus dat doen we maar. Even later staan we  8 Euro lichter met 2 glazen bijna helemaal vol met ijs, een beetje cola, een schijfje limoen en drank. Ook al zijn we redelijk thuis in onze drankkennis; deze proeven we niet, misschien omdat het smeltende ijs razendsnel het beetje drank dat erin is gekomen verwaterd?? Afijn, ik hoef niet uit te leggen dat we het bij één drankje houden, op naar de volgende kroeg! We komen in een joekel van een kroeg waarin een klein groepje mensen staat te swingen op een band. Ze spelen een Hip Hop Reggae mix, het klinkt verdomt goed, dus we bestellen nog eens wat. Het begint toch wel laat te worden, we moeten zondag om 10 uur ons kamertje uit zijn, we gaan dus lekker slapen.

Precies om 10 uur checken we uit, we gaan naar het museum Te Papa. Het is ‘s lands belangrijkste museum enne gratis. Als we buiten komen maken we nog even mee waarom Wellington ‘Windy Welly’ wordt genoemd, we waaien bijna van straat af. In het museum zien we een expositie over de geschiedenis van de Maori’s (wij noemen ze intussen Majorie’s for fun). Een groep wat oudere Maori’s geeft een voorstelling in zang en dans. We merken dat het authentieke teksten zijn, in het publiek zitten wat mensen mee te zingen, erg leuk om te aanschouwen. Verder bekijken we een expositie over immigranten die naar NZ zijn gekomen. Er zijn nog wat wazige kunst objecten te zien waar we niet veel mee kunnen. We bekijken nog wel de afdeling over de lokale wildlife, er staan vogels, vissen en landdiertjes opgesteld. Van alles is ook het karkas te zien, ook van een enorme walvis, echt groooootttt. Ook is er een inktvis van 3 meter op sterkwater te zien, ook grooooottttt.

We willen nog wat boodschappen doen, dus doen we de deur van het museum achter ons dicht en gaan naar de supermarkt. We hadden al buiten lopend een uitzichtpunt op een berg gezien, we besluiten om ernaartoe te rijden. Het blijkt Mount Victoria te zijn, een belangrijke berg met uitzicht op alle kanten van de stad, de baai en de Cook Straat. Ineens komt Syl erachter dat er een film lokatie van de Lord of the Rings op deze berg is te vinden. Deze bekende film is opgenomen in NZ, de regisseur (Peter Jackson) komt uit Wellington. De 3de naam van Wellington is Wellywood. Na wat de berg op en neer te zijn gereden vinden we de plek waar een aantal scenes van de film zijn opgenomen. Heel erg veel is er niet meer te herkennen, voor de opnames zijn er blijkbaar nogal wat wijzigingen geweest aan het bos. We herkennen nog wel de plek Frodo en de  Hobbits moesten schuilen voor de Nazgul, foto moment dus. Er zullen meer plekken volgen, we zijn nu in LOTR mode.

Na het berg avontuur rijden we naar het plaatsje Upper Hutt. We doen het verder rustig aan en gaan uitzonderlijk vroeg slapen. Om 9 uur liggen we erin om de volgende dag om 8:30 wakker te worden, was zeker nodig ;-) Blijkt dus dat er naast  onze camping ook een scene van de Lord filmpies is opgenomen, tuurlijk gaan we daar ook even kijken. We herkennen de plek omdat we een foto hebben van de scene.

Eerder hadden we een boekje gekocht waarin de meeste film lokaties staan vermeld. We zijn in LOTR mode, dus op naar de volgende shoot plek. We vinden de plek waar Aragorn aanspoelde na zijn gevecht met Wargs. Tsja als we toch bezig zijn rijden we verder naar Rivendell, dit is een mooi groen valleitje omringd door groene heuvels en de plek waar Frodo herstelde van zijn messteek. Rivendell is ook de plaats waar de elfen woonden. Ook deze plekken zijn mooi, maar onherkenbaar. Er is nogal wat extra decor geplaatst en daarna is er aan de film geprutst om het mooier te maken.

Onderweg stoppen we nog even bij ‘De Molen’, jawel een echte Nederlandse molen. De molen is gedeeltelijk met lokale en gedeeltelijk met uit Nederland opgehaalde spullen gemaakt. We zijn nu in het ski plaatsje Ohakune waar we morgen proberen nog wat van die film sets te bezoeken. Niet dat we perse hier zijn voor de sets, het zijn toch ook echt de mooiste plekken van dit landje. Zo werden we vandaag in de schemer al verrast door een enorme losstaande berg helemaal in de sneeuw, een prachtig gezicht, dat belooft wat voor morgen.

Tot de volgende keer

Patt’n en Piet’n