Natuurlijk gaat de zon schijnen!

Op vrijdagavond 10 juli melden we ons bij een Top 10 Holiday Park in Picton na een hele dag op een boot te hebben gezeten. Boten en water zijn allebei erg belangrijk in de Nelson regio waar we ons inmiddels al een week ophouden. Nadat we dinsdag een prachtige wandeling langs de kust hebben gemaakt gaan we woensdag en stralende zonneschijn naar de landingsplaats van landgenoot Abel Janszoon Tasman.

 De plek is gemarkeerd met een gedenksteen waarop de geschiedenis beschreven staat en een grote “paal” met plaque, geschonken door Koningin Juliana aan de NZ regering ergens in de jaren ‘70. 

In 1642 “landt” Abel in de Golden Bay. Hij heeft er dan een reis van 7 maanden opzitten. Hij is begonnen in Batavia (Indonesië) en was op zoek naar het legendarische Zuidland. De gedachte was dat er een heel continent nog vastzat aan Zuid Amerika. Via Mauritius is ‘ie ten zuiden om Australië heen gevaren en uiteindelijk in het noorden van het zuid-eiland neergestreken om 2 hele dagen te blijven. In deze 2 dagen worden 4 van zijn bemanningsleden gedood door Maori’s; hij besluit om deze woestelingen te laten voor wat ze zijn en vaart terug naar Batavia. Pff, en dat voor een boerenzoon uit noord Groningen! Deze boerenzoon zorgt trouwens ook voor de naam; Nieuw Zeeland, naar ónze provincie Zeeland.

Na dit stukje geschiedenis te hebben gezien rijden we over een ongeasfalteerde weg naar het Abel Tasman NP en genieten van de zon en het prachtige uitzicht. We denken er nog éven over om  nog verder naar het noorden te rijden maar gaan dan toch dezelfde mooie bergpas weer over om naar Nelson te rijden. Nelson is de oudste stad van NZ en bovendien het middelpunt van NZ. Op woensdagavond lopen we nog even een rondje door de “stad” en kijken op ons kleine computertje de film The Reader. Het is hier zo koud steeds dat we ‘s avonds niet buiten zitten en we hebben de mogelijkheid om een filmpje te kijken op de computer al meerdere keren benut. Ben blij dat Pat een vooruitziende blik had en een aantal films (30!) op ons externe geheugen heeft gezet!

Donderdagochtend lopen we om half 10 bij de lokale VVV naar binnen en regelen voor vrijdag (vandaag) een boottochtje op een authentieke postboot, we boeken de ferry voor zaterdag en krijgen een leuke wandeling in en rond Nelson uitgelegd. Als we om kwart voor 10 naar buiten lopen hebben we dus al van alles geregeld en lopen we richting het middelpunt van Nieuw Zeeland. Een mooie wandeling die ongeveer recht tegen een heuvel van 147 meter oploopt, in 20 minuten rennen we naar boven. Wie weet er hoe hoog onze eigen “berg” in Nederland is, ook niet iets van 147 meter? Eenmaal boven kunnen we genieten van uitzicht over Nelson, Tasman Bay en, aan de overkant van de baai, Abel Tasman NP en een aantal bergketens met besneeuwde pieken. En dat allemaal onder een stralend blauwe hemel! We lopen verder over weides met schapen en dalen uiteindelijk weer af naar het Heritage park. In het Heritage park wordt laten zien hoe de mensen in de 19e eeuw leefden, inclusief oerhollandse molen! Als we hier uitgekeken zijn drinken we een organisch, ter plekke, gebrouwen biertje en lopen terug naar onze camper. We rijden over, wederom, een zeer bochtige weg (ze weten hier écht niet hoe ze een rechte weg moeten maken! ;-)) naar Havelock; een gat aan de Pelorus sound.

De Pelorus Sound is denk ik een soort van fjord maar dan met minder hoge bergen. In deze sounds wonen mensen die uitsluitend per boot bij hun huis kunnen komen en dus  niet vaak in de stad/dorp komen. Een normale postbode kan hier niet komen en dus hebben ze een postboot. Deze boot vaart 3x per week een andere route (en dus langs andere adressen) zodat alle vaste bewoners toch nog wat contact hebben met de bewoonde wereld en hun post krijgen. Op vrijdag varen ze de langste route en we zijn dan ook helemaal naar de uiterste punt van de sound gevaren, zo’n 65 km van Havelock. Vanochtend zijn we om half 10 op de boot gestapt, samen met een aantal postzakken, dozen boodschappen en een hond. Begeleidt door wat optrekkende ochtendmist varen we over een spiegelgladde blauwe zee in 2 uur naar de 1e stop. Onderweg zien we in de verte wat dolfijntjes springen en vlakbij de boot vliegen gannets (sorry, ik ben er nog niet aan toegekomen de NL naam te zoeken, pappa misschien…?) , shags (soort aalscholver), diverse soorten meeuwen én blauwe pinguins! De kapitein/eigenaar verteld ons alles over de groene mosselkwekerijen die hier zijn en we varen ook langs een zalm kwekerij waaromheen wel 20 zeeberen zwemmen hopend op een gaatje in de netten of een zalm die zichzelf in “vrijheid” springt. de postbode/kapitein maakt met iedereen even een praatje en als we opgewacht worden door een bewoner met 2 honden en 2 varkens als huisdier begint het ons te dagen; je moet wel een beetje anders zijn om hier te kunnen wonen! Als we bijna bij het laatste adres zijn komen er nog een aantal dolfijnen langszij zwemmen, gaaf! Het water hier is zo helder dat we foto’s door het water heen kunnen maken dus we kunnen ze goed zien ondanks dat ze niet gaan springen.

Op de terugweg halen we nog 2 bouwvakkers op die aan een huis werken en na een week werken nu naar huis kunnen. Aardige kerels en we zitten het laatste stuk van de reis gezellig in de zon met ze te kletsen en te lachen over die rare Kiwi’s. Koud maar blij dat we een rondje met de postbode hebben kunnen maken, stappen we om half 5 van de boot en stappen meteen in ons campertje om naar Picton rijden. De weg voert ons over de mooie Queen Charlotte Drive en ook hier genieten we van de sounds, al het water en de 1000 kleuren groen van het NZ landschap. We doen nog even snel wat boodschappen in een veel te koude supermarkt (ze kunnen hier echt helemaal níks goed verwarmen! maar dat komt volgens de bouwvakkers doordat ze een stukje hersen missen) en rijden naar de camping waar ik nu dus in een lekker warm campertje, onder het genot van een biertje en John Denver, dit verhaal zit te typen. gaan drinken. Het is morgen  tenslotte zaterdagavond. Bovendien hebben ze een Belgisch biercafé waar ze chimey blauw op tap hebben….. en laat dat nou Pat z’n favo bier zijn….

See ya’s!

Syl en Pat