Aan de River Kwai

Maandag 7 september is het alweer en we zitten sinds gisteren in een resort met uitzicht op de River Kwai, sterker nog; de brug is nét om het hoekkie, op 2 minuten lopen afstand. We zitten in het dorp  Kanchanaburi dit is ten noord westen van Bangkok, de laatste keer dat we schreven zaten we nog een flink stuk ten zuiden van Bangkok. Het plan van afgelopen vrijdag luidt als volgt; we blijven 3 nachten in Hat Ban Krut, rijden dan een kilometer of 200 naar het noorden om daar nog 2 nachten te blijven en rijden op woensdag op ons gemak naar Bangkok. Alles rustig aan enzo maar dat is dus niet gelukt.

Zaterdagochtend zijn we naar Wat San Tai geweest, dit is een grote tempel die qua uiterlijk wel wat weg heeft van het Efteling sprookje met de dansende waterlelies. Er staan exact dezelfde bewakers beelden bij deze tempel als bij de ingang van hiervoor genoemd sprookje. De bouw van de tempel is

begonnen in 1996 ter ere en op initiatief van de Koning. De tempel is dus nog vrij nieuw en dat is aan alles te zien. Hij wordt keurig onderhouden en er wordt nog steeds aan de tuinen gewerkt. We lopen hier een tijdje rond, zweten er op los, maken foto’s waar dat niet mag en genieten van het uitzicht over zee. Als we uitgekeken zijn stappen we in de auto en rijden naar een klein vissershaventje waar we de dag ervoor langs zijn gekomen. De vissersbootjes hier zijn vanaf afstand kleurrijk; van dichtbij zie je dat ze wel degelijk oud zijn. De mensen hier gaan er uiteraard gewoon mee vissen; wij zouden dat niet meer verantwoord vinden.

Na deze inspannende ochtend gaan we terug naar ons resort om te zwemmen, we plonzen een tijdje rond en Pat duikt voor het eerst in jáááren vanaf de kant het water in. Hij lijkt het zwemmen nog leuk te gaan vinden! Na de lunch beraden we ons over wat we nog kunnen gaan doen en komen tot de conclusie dat er in de buurt maar weinig interessants is voor ons maar goed, dan duiken we wel weer met onze neuzen in een boek. Als we ‘s avonds in het restaurant van het resort zitten horen we wederom dezelfde muziek die we die middag hebben gehoord en die we de dag ervoor ook al gehoord hadden. Ze hebben hier geloof ik 1 Engelstalige cd en laat dat nou níet helemaal onze smaak zijn! Maar goed, ze kunnen er wél koken.

Als we ‘s ochtends opstaan en bij het ontbijt wederom alleen geroosterd brood met jam eten (ze hebben van alles hoor, van fried rice tot diverse warme groente gerechten en knakworstjes maar daar is onze maag nog steeds niet op ingesteld) worden we wat rusteloos. We kijken in de Lonely Planet en besluiten voor de laatste dagen nog een behoorlijk stuk te rijden, relaxen is leuk maar we zijn nu op een punt gekomen waarop we er genoeg van hebben. Dus hitte of geen hitte; we gaan weer dingen doen en dat gaan we doen in een stadje waar ook daadwerkelijk van alles te doen is, Kanchanaburi dus.

Zondagochtend pakken we dus onverwachts onze tassen in en checken om 11 uur 1 dag eerder dan geplant dus, uit het resort uit. Eénmaal op de snelweg gaat het richting Noorden, we rijden een heel stuk achter de toeristen politie aan die een toeristenbus met zwaailichten begeleid en waar dus iedereen voor aan de kant gaat. Dat schiet lekker op! Om half 5 ‘s middags checken we in in het chique-ste hotel van de stad, het Felix River Kwai Resort. We hadden niet verwacht dat we dit zouden kunnen betalen maar de meneer bij de receptie blijft maar afdingen op zijn eigen prijs en voordat we uit kunnen rekenen hoeveel een kamer dan gaat kosten heeft hij zélf al 30 Euro van de kamerprijs afgeluld; dat is makkelijk onderhandelen! Voor 40 Euro per nacht slapen we dus in een erg chique kamer met uitzicht op de River Kwai, én 2 zwembaden tot onze beschikking.

Om bij te komen van de schrik drinken we een drankje in de bar en gaan daarna nog een paar baantjes zwemmen. P vind het steeds leuker in het water en voor mij is het een hernieuwde kennismaking met een oude liefde, het is heerlijk om af te koelen en tegelijkertijd wat lichaamsbeweging te krijgen. Vanochtend zijn we redelijk op tijd aangeschoven aan het ontbijt buffet. Gelukkig hebben ze hier verschillende soorten brood en met wat gebakken tomaat en een gekookt eitje hebben we een lekker ontbijt.

We stappen in de auto voor onze eerste attractie van vandaag; het Thailand-Birma Railway centre. Hier wordt uitgelegd waarom, wanneer en hoe de beroemde spoorweg die Thailand en Birma verbind tot stand is gekomen. Iedereen kent natuurlijk de film “The Bridge over the River Kwai” die over de vernietiging van de brug gaat. Dit museum laat zien onder welke tijdsdruk en met welke gereedschappen en hoeveel mensen(levens) de hele spoorlijn is gebouwd. Het is een indrukwekkend staaltje bouwkunde, improvisatie en wreedheid. Want dat laatste is natuurlijk waar deze spoorlijn vooral om bekend staat; de wreedheid en achteloosheid naar de arbeiders/slaven toe. Naast het museum ligt een oorlogsbegraafplaats met 4000 graven, waarvan 1800 Nederlandse. Het  is keurig onderhouden en indrukwekkend om hier rond te lopen. In totaal zijn er naar schatting 100.000 mensen gestorven tijdens de bouw van de spoorlijn.

We bezoeken nog een iets kleinere begraafplaats in een dorpje iets verderop en rijden dan terug naar ons hotel. We laten de auto staan en lopen over dé spoorbrug naar de andere kant van de rivier. De brug bestaat uit 6 metalen bogen; de 2 vierkante in het midden zijn niet origineel; dit is waar de bombardementen na 4 pogingen eindelijk doel troffen.

Met uitzicht op de brug gaan we in een drijvend restaurant even wat eten om daarna over de brug weer terug te lopen naar het hotel. Na de lunch wandelen we nog even over de lokale markt. Wat ons naast de waardeloze souvenirs opvalt is dat we vrijwel niet worden aangesproken. Het gaat er hier erg relaxed aan toe, we kopen zelfs een souvenirtje voor Leo. Het is ondertussen alweer half 3 en we rijden nog even naar een supermarkt om water, cola, wat knabbels en bier te kopen. Helaas heeft deze winkel een, in onze ogen vreemd verkoopbeleid. Tussen 11 en 14 uur en tussen 17 en 23 uur mag er drank verkocht worden en wij staan om 16.30 uur in de rij bij de kassa…. geen bier voor ons dus! Helaas…. Het is wel weer leuk om  te zien dat in dit land ook de Amerikaanse vorm van supermarkt beleid is doorgedrongen, groot dus.

Terug bij het resort nemen we nog een verfrissende duik in het zwembad, trekken wat baantjes en terwijl de restaurant boten met harde muziek en lampjes over de rivier langs onze kamer varen zit ik dit stukje te tikken. Nu gaat onze laatste week echt in; volgende week dinsdag zijn we weer in Apeldoorn….

Maar dat duurt nog een hele week!

Sawadika!

Syl en Pat