De laatste dagen, Bangkok

Bangkok 14 september, onze laatste dag is aangebroken, we hebben nog 1 dag in Bangkok. We zijn nu een kleine week in Bangkok, vorige week zaten we nog in Kanchanaburi, dus vanaf daar vervolgen we deze weblog. Dinsdag de 8ste rijden we in ons anonieme auto’tje 85 km naar het noorden. We volgen een route waarlangs diverse bezienswaardigheden te vinden zijn. 1 daarvan is Hellfire pass. Deze pas moest worden aangelegd voor de dodenspoorweg tussen Thailand en Birma. De aanleg was bijzonder zwaar vanwege het harde gesteente, de pas is volledig met de hand en wat dynamiet uitgehakt. Krijgsgevangenen moesten tot 18 uur per dag werken aan de pas onder de slechtste omstandigheden.

Onnodig te melden dat hier erg veel mensen aan zijn bezweken. Voor ons is het slechts 20 minuten lopen naar de pas, maar door het klamme en warme weer voelen we toch een klein beetje hoe het zou moeten zijn geweest om hier te moeten werken. We zijn volledig doorweekt met zweet na een uurtje. Na de Hellfire pass rijden we naar een waterval, een drukbezocht gebied en dat merken we ook meteen als we er aankomen.  In, op en onder de watervallen zijn tientallen schaars geklede mensen te vinden, vooral Russen. Ze hebben zich duidelijk voorbereid want iedereen heeft z’n netste badpak meegenomen.

Op dezelfde weg is ook de tijger tempel te vinden. Een tempel waarin monniken verwaarloosde tijgers opvangen. We willen alleen even bekijken of we ons kunnen laten overhalen voor een bezoek. We hadden eerder op internet gelezen dat de tijgers slecht behandeld zouden worden. Toen we er aankwamen zagen we een parkeerplaats vol met auto’s en touringcars. Vrij snel besloten we al dat dit niet de bedoeling kan zijn, zo kun je toch geen tijgers beschermen. De arme dieren moeten de hele dag door met honderden toeristen op de foto. Hiervoor worden ze lui gehouden met wie weet waarmee. We doen er niet aan mee en gaan terug naar ons resort.

Maar eerst proberen we een boodschapje te gaan doen bij de lokale supermarkt. We weten ongeveer waar het is. Om er te komen moeten we op een drukke straat een U-turn maken. Ja, dat mag dus niet, Pat word meteen aangehouden door de Thaise politie. Dat is even schrikken, die Thaise gasten kunnen nogal moeilijk doen. Pat moet uitstappen en direct meekomen naar een hokje. Het blijkt gelukkig niet ernstig, speciaal omdat we toeristen zijn mag Pat in de airco wachten en krijgt hij een stoel aangeboden. Thaise mensen die op hetzelfde moment zijn aangehouden moeten buiten in de hitte wachten en kijken wat ongemakkelijk naar binnen. Er moet een groot formulier ingevuld worden en een boete betaald. De politie man houd 2 vingers op en zegt dat het 500 Baht is. Pat steekt 5 vingers op naar Syl die nog in de auto zit, ze schrikt zich een hoedje want ze denkt het het 5000 Baht is. Alles blijkt een misverstand, de Thai kan helemaal niet tellen, hij begint het in gebrekkig engels uit te leggen. Joe pee mie 500 Baaat, Waan – Fijv – Trie – Fooor – Toe. Pat verteld de man dat hij verkeerd telt en dat het One – Two –Three – Four – Five is. De politie man begint een beetje onwennig te lachten en bekend dat hij niet zo goed kan tellen en niet precies de volgorde weet. Pat begint de man te leren om tot 5 te tellen in het engels en de man doet aandachtig mee. Aan het einde van de les moet Pat 200 Bath betalen, dat viel gelukkig mee.

‘s Avonds willen we naar de overkant van de rivier om wat te gaan eten. Als we de ‘brug over de river Kwai’ op willen stappen worden we tegen gehouden door een hele boze hond. We keren maar weer om, er is geen andere mogelijkheid om de rivier over te komen en kiezen voor de roomservice. Woensdag rijden we met het anonieme auto’tje naar Bangkok, we moeten het bakkie inleveren. De weg naar Bangkok is prima en gaat razendsnel, totdat we in Bangkok komen. En wij maar zeuren dat er zoveel files zijn in Nederland, kom maar eens hier kijken, dit zijn pas files. De stad is enorm, met belachelijk brede en vooral veel wegen. Het valt niet mee om de juiste weg te vinden naar het vliegveld, toch komen we op tijd aan. Een tijdje later zitten we weer in ons fijne hotel in Chinatown, hetzelfde hotel al een paar weken ervoor, nu met een wat luxere kamer.

Syl heeft al een paar dagen wat last van haar oor, ze hoort er moeilijk mee. We vragen in het hotel of ze een afspraak met een dokter kunnen maken om haar oor uit te spuiten. Een huisarts blijkt niet te bestaan, we worden meteen naar een ziekenhuis gedirigeerd. Het lijkt ons allemaal een beetje overdreven voor wat oorwas maar we gaan toch maar. Aangekomen in het ziekenhuis blijkt het de normaalste zaak van de wereld te zijn om voor alles en nog wat naar het ziekenhuis te gaan. Syl word als patiënt aangemeld een krijgt een heus pasje. We wachten een korte poosje in een wachtruimte waarna Syl bij de dokter kan komen. Ze moet op een bed gaan liggen en de dokter gebruikt een zuig apparaatje om haar oor schoon te maken, operatie geslaagd. We krijgen nog een bewijs mee voor de Nederlandse verzekering en betalen 20 euro voor het gehele consult. Weer een ervaring rijker!

Dan beginnen onze laatste dagen in Bangkok echt, met vooral erg veel shoppen. De Thai en bezoekende toeristen worden wel heel erg verwend. Alles is er te koop, van zeer goedkoop, tot het aller luxte en alles ertussenin. De malls zijn overladen met replica’s van van alles en nog wat. Kleding, horloges, telefoons, films, noem maar op. Nadat we onze auto hebben ingeleverd en naar ons hotel zijn gegaan hebben we meteen een taxi genomen naar de grootste mall van zuid oost Azië, het MKB Center. 7 etages hoog met zo’n 2000 winkels onder 1 dak enne met airco natuurlijk. We wilde iets heel speciaals laten maken en dat is gelukt, we kunnen nog niet zeggen wat het is, het is namelijk een kadootje voor iemand.

In het MBK center zitten tientallen restaurants, wij kiezen voor een Shabu Shabu en Sushi trein. Shabu Shabu is een Japanse fondue. De rauwe etenswaren komen voorbij in een treintje, de ingrediënten gooi je in je prive pannetjes. Hierin zit bouillon en na een uur van alles en nog wat koken en opeten krijg je een lekker soepje.

Donderdag hebben we een cultureel dagje. We  beginnen ‘s morgens meteen met een bezoek aan het Koninklijk paleis en Wat Phra Kaew. Een enorm en vooral erg overdreven paleis. Bij aankomst nemen we een gids, een aardige dame genaamd Jackie. Jackie neemt ons in no-time en een continue stroom aan feitjes mee langs een aantal gebouwen van het paleis complex. We komen in de tempel met de emerald boeddha, de heiligste Boeddha van Thailand, slechts 66 cm hoog maar wel helemaal van Jade. De Phra Kaew tempel is verder uiterst overdadig ingericht met belachelijk veel goud en andere dure materialen. Pat vraagt aan jackie waarom al die overdaad toch nodig is. Volgens Jackie brengen goud en edelstenen geluk en geven je een goede karma. Wat ons betreft een beetje té overdadig. Om de tempel te bezoeken moet Syl een Sarong om en Pat een lange broek aan. We bekijken nog wat andere gebouwen en natuurlijk het paleis van de koning.

Na het paleis bezoek huren we een longtail boot en nemen we onze Jackie ook maar mee, wie weet heeft ze nog wat leuks te vertellen. Een longtail is zoals de naam doet vermoeden erg lang, maar de naam komt vast van het motor gedeelte van de boot. Er zit een soort van automotor op, inclusief de versnelling en koppeling, aan de aandrijfas zit een enorm lange as met daaraan een schroef. Het sturen gebeurd door de gehele automotor naar links of rechts te bewegen, kortom een bijzondere constructie.

We varen eerst een stukje over de Mae Nam Chan Praya, de grootste rivier van Thailand en nemen dan de Khlung Bangkok Noi, een zijriviertje. Hier zien we oude bootjes en hele families die op woonboten wonen. En passant voeren we giant catfish en zien we nog wat tempels vanaf de rivier. We stoppen bij het boothuis van de koning waar zo’n 6 longboats liggen. De één is nog overdadiger versiert dan de ander en blijkt zelfs dat een Nederlander aan het begin van de vorige eeuw geschreven heeft over de longboats van de Thaise koning. Als we uitgekeken zijn varen we het laatste stuk naar Wat Arun, de hoogste tempel van Bangkok en een erg mooie. Deze tempel is helemaal ingelegd met Chinese porseleinen schoteltjes, een behoorlijk werkje! We beklimmen de steile trappen van de tempel en hebben, buiten een acute aanval van hoogtevrees wegens de steile trap,  een mooi uitzicht over Bangkok. We steken met een lokale ferry de rivier weer over, nemen afscheid van Jackie en nemen een taxi terug naar ons hotel. We koelen even af in de airco en gaan in chinatown een hapje eten. De sweet en sour die we krijgen ziet er goed uit en smaakt dat ook, het blijkt alleen dat de stukken vlees voor het grootste deel uit bot bestaan…. dat is dus ietsie minder lekker. Afijn, we gaan nog even een dutje doen en dan willen we naar de bios gaan. We hebben gelezen dat de bios in BKK een leuke ervaring is met keuze uit een groot aantal stoelen, je kunt in een ordinaire bioscoopstoel zitten voor € 2,40 maar ook voor € 60,-…. Op internet hebben we een film uitgezocht bij een bioscoop maar als we daar aankomen blijkt die niet te draaien en de rest van het programma is voornamelijk in het Thais dus dat skippen we voor vandaag. Dan maar naar het Hardrock café. Tja, ik weet het; erg westers maar daar hebben we gewoon ff zin in! Enne Pat is er fan van, vind ie gewoon leuk. Het blijkt net happy hour te zijn als we aankomen dus we bestellen wat bier en daarna nog een cocktail, we eten wat, betalen en lopen naar de Rockshop waar Pat een mooi overhemd koopt. We willen ergens nog even wat gaan drinken maar vinden in de buurt niks naar onze zin dus gaan we weer terug naar het Hardrock. Nog geen 10 minuten later zitten te kletsen met een aantal mensen en hebben het erg naar onze zin.

Op vrijdag slapen we uit en missen het ontbijt (dat duurt ook maar tot 10 uur…). We gaan op zoek naar eten en komen ‘s middags terecht in een redelijk chique winkelcentrum. Ik ga naar de kapper en in de tussentijd loopt P een beetje rond te kijken (koopt een replica horloge) en ontdekt een nog veel luxer winkelcentrum mét IMAX bios! Hij koopt kaartjes voor Harry Potter in het IMAX theater, dat betekend de eerste 15 minuten film in 3d! Erg leuk! We hebben voor € 10,- pp een gezellig romantisch bankje mét dekentjes voor onszelf…. leuk!

Zaterdag staan we weer een beetje op tijd op om naar de Chatachuk weekendmarkt te gaan en omdat we nog niet in de skytrain hebben gezeten gaan we er met de skytrain heen. De skytrain is relatief nieuw in BKK en er zijn niet veel lijnen, redelijk eenvoudig dus om erachter te komen waar je heen moet. Deze markt is enorm en je kunt er werkelijk alles kopen! Kunst, leer, kleding, potten, servies, meubels…. We hebben hier wel het één en ander gekocht, maar ja wat wil je ook als je 2 horloges voor € 3,- kunt krijgen!

Natuurlijk is er ook van alles te eten en drinken en ook dat is interessant. Je kunt voor 20 cent verschillende soorten vleesballetjes op een stokje krijgen, gebakken banaan, Thaise koude thee, sateetjes, verse ananas in stukjes gesneden, werkelijk van alles en het meeste is nog lekker ook! Als we uitgeshopt zijn proberen we een taxi terug naar het hotel te nemen maar dat is nog niet zo makkelijk. Als we uiteindelijk wel een taxi vinden en er een uur over doen om 12 kilometer te rijden snappen we dat de meeste chauffeurs geen zin hadden om naar “ons” gedeelte van de stad te rijden.

Omdat shoppen erg warm en vermoeiend is doen we een dutje, kijken we een (illegale) dvd en maken ons klaar voor de avond….

…... en een hele bijzondere avond. Wij hadden net als waarschijnlijk iedereen wel eens gehoord van die Thaise jongens die er uit zien als mooie meiden. Nou, dat klopt hoor, we gaan naar de Calypso cabaret in het Asia Hotel. Als je wel eens een Las Vegas show gezien hebt weet je wat we bedoelen, bigband muziek, veel gliters, veren en korte rokjes. Maar dan nu gedragen door jongens. Je kijkt je ogen uit, volgens Syl zat Pat er met z’n mond open naar te kijken ;-) Sommige jongens zijn ‘omgebouwd’ compleet met borsten en zonder bobbel in het kruis, tsja ik weet niet hoor! Maar ze zien er echt prachtig uit, vrouwelijker kun je je haast niet voorstellen. Het is uiteraard een sexy show met een knipoog, dus er valt gelukkig gewoon om te lachen en dat doen we ook.

Na de show konden we wel een borreltje gebruiken en zijn we op aanraden van Mascha naar Khao San road gegaan. Een wijk met een avondmarkt, maar vooral erg veel kroegen. Het is een enorm warme avond, het heeft al 2 dagen niet geregend en we kiezen een kroeg met airco uit. De meeste kroegen zijn overigens gewoon open zodat je de straat op kunt kijken. We drinken en eten er wat, waarna we de avondmarkt aanvallen. We kopen er 2 gave tshirts voor 6 euro. Door de markt zijn we weer helemaal bezweet en opgewarmd en gaan weer naar een 24 uurs airco kroeg. We raken er snel aan de praat met 2 expats, een Brit en een Amerikaan. Het word uiteindelijk een lange avond met veel Leffe’s en Mojito’s.

Op zondag hebben we weer een gedeelte van de middag nodig om te slapen. ‘s middags gaan we weer naar een van de enorme malls, we gaan nog een filmpie kijken. Als we in de rij staan voor een kaartje worden we eruit gehaald, er word gevraagd of we niet liever een VIP voorstelling willen, welja joh, wij wel. We kopen een kaartje voor 12 euro en mogen de VIP wachtruimte in. Hier krijgen we hapjes en wat te drinken, all-inclusive. De bioscoop slaat echt alles, we krijgen 2 zeer luxe elektrisch instelbare stoelen en een prive ruimte afgeschermd met gordijnen. Er kunnen zo’n 40 mensen in de zaal die net zo groot is als een gemiddelde zaal in Nederland. We zien de film Inglorious Bastards, een waanzinnige film met Brad Pitt, geschreven door Tarantino (aanradertje). Na verloop van tijd word Pat zo relaxed dat de stoel in de ligstand gaat, blits man.

Na de film sluiten we de laatste avond van onze wereldreis af met een bezoek aan Phat Pong. Dit is de ‘Red Light District’ van Bangkok. Ook weer weer een avond / nachtmarkt en veel aanbiedingen voor shows. We slaan de aanbiedingen voor de shows af maar drinken wel een biertje in 1 van de vele kroegen in deze gezellige wijk. Syl koopt een paar Tiger sneakers en Pat nog een replica horloge.

Het is nu maandag avond half 7, over 3 uurtjes pakken we de taxi naar het vliegveld en zit de reis erop. Vandaag zijn we nog even naar een winkelcentrum geweest om spijkerbroeken te kopen. Deze kun je vanaf 5 euro t/m 50 euro krijgen. We kopen er 4 voor 140 euro met de illusie dat ze misschien wel echt zijn en niet nagemaakt. Syl vind dat de band iets te hoog zit, ‘no problem mam, we make for you’. We moeten een uurtje wachten, als we terug komen heeft de kleermaker de broekband verwijderd, lager gemaakt en er weer aangeknutseld, inclusief de rits inkorten en de riembandjes verzetten. We hoeven er niet voor te betalen. In het winkelcentrum proberen we weer een Japans restaurant. Deze keer een treintje met Japanse hapjes en Sushi, lekker hoor, 4 euro!

Jammer dat we alweer naar huis moeten, maar ja dat was de afspraak, 18 weken en niet langer, dus we gaan maar gewoon straks. Zal wel weer even wennen worden. Syl moet maandag meteen aan het werk en Pat moet een nieuwe baan gaan zoeken.

Lezers en lezeressen we vonden het leuk dat jullie ons gevolgd hebben. We vonden het ook erg leuk om onze belevenissen als een soort dagboek bij te houden op deze manier. Zo hebben we straks zelf ook nog wat terug te lezen en kijken.

Tot de volgende reis.

Pat en Syl