Sun Moon Lake

Woensdag zijn we lekker op tijd op pad, we gaan vandaag wat wandelen in de buurt van Shueishe aan het Sun Moon Lake. We eten een uitgebreid maar klein ontbijtje waarna we bij de 7-11 nog wat voor onderweg halen. De wandeling begint vlak bij het hotel en wordt aangeduid als 'zwaar'. Het is prima wandelweer, iets meer dan 20 gr. en een beetje bewolkt. De wandeling is slechts 3,5 km one-way, maar wel met 300 meter stijging. We beginnen rustig te wandelen en laten snel het dorp achter ons. We zijn vrijwel meteen in het jungleachtige bos.

Het eerste stuk stijgen we licht, maar halverwege gaat de weg heeelll stijl omhoog. Onderweg komen we langs oude barakken in Japanse stijl van vroegere thee arbeiders. Even verder zien we de eerste thee plantages. We vinden deze thee struiken op eerste gezicht wat vreemd. We hebben eerder in Maleisie tussen de thee struiken gelopen en die waren perfect groen. De struiken hier lijken wel dood. Als we beter kijken zien we dat de de struiken zijn gesnoeit, heel grondig met een machine. De meeste blaadjes zijn grijzig van kleur. De plantages zien er toch nog steeds mooi uit.  Op regelmatige afstand zijn uitkijkplatformen gemaakt dus we hebben een goede reden om even op adem te komen en over het groene landschap uit te kijken. Onderweg horen we veel geritsel in de bomen en we zien tot ons grote plezier een hele groep apen door de bomen slingeren, en dat zo dicht bij het dorp! Cool!
Na een dik uur zweten komen we bij het eindpunt; het weerstation boven op de berg. We hebben uitzicht over het heuvelland en over het meer, het ziet er mooi uit. We willen via een ander pad teruglopen maar als we een klein stukje onderweg zijn staat er een bord met heel veel kruisjes op ons pad ingetekend. We nemen aan dat dit de universele aanwijzing is die betekend dat het pad is afgesloten.

Terug in het dorp gaan we even eten, een traditionele maaltijd met rijst, lekkere paddestoelen, bamboescheuten en kip in een lekkere marinade voor Syl en voor Pat een soort van soep met bief en tomaten. Hij was er niet zo van gecharmeerd.... We doen een middagdutje en gaan daarna nog een wandeling langs het meer maken. Ze hebben hier langs een groot deel van het water een houten wandelpad gemaakt en die volgen we een paar kilometer. Als we terug zijn hebben we wel een biertje verdiend dus gaan we naar een enigszins westers uitziend tentje en drinken er wat terwijl het donker wordt en steeds mistiger. We kunnen de overkant van het meer niet meer zien, spooky! We eten 's avonds de slechtste lasagne ooit! Italianen zouden zich omdraaien in hun graf, niet alleen smaakte het nergens naar maar er was ook geen pasta in te bekennen! In ons kamertje hebben we The Holiday op HBO gekeken, lekker zwijmelen... Zucht...

Vanochtend weer op tijd op, ontbijten en deze keer stappen we op de boot. De boot brengt ons naar de overkant van het meer. We lopen door het dorpje en gaan richting kabelbaan. De kabelbaan is gelukkig van Oostenrijks/Zwitserse makelij dus we stappen zonder aarzelen in de vrolijk geklerude karretjes. De baan brengt ons naar een hoogte van 1000 meter waarna er een dal van meer dan 700 meter in de breedte wordt overbrugd. Ze hebben hier dus best lange kabels voor gebruikt. Eigenlijk zijn we het niet van plan maar we gaan aan het eind van de kabelbaan toch maar het Aboriginal Cultural Village in. Het is een kruising tussen een openlucht museum waar alle verschillende stammen in Taiwan worden belicht en een pretpark. Het is allemaal keurig aangelegd en we wandelen dan ook op ons gemak door het park. Het is een doordeweekse dag dus zijn er veel schoolreisjes vandaag. Veel kindergeschreeuw dus in het pretpark gedeelte. Opvallend is dat er geen rijen voor de attracties staan. Nog sterker, de attracties wachten hier totdat er voldoende bezoekers zijn. Er zijn zelfs attracties geloten, een vreemd gezicht in een pretpark. Zelf gaan we geen enkele 'ride' in, Pat is bang dat ie niet in de karretjes past. Na een paar uurtjes nemen we de Kabelbaan terug. We moeten een half uurtje wachten bij de boot en besluiten niet meer bij de tempelstop uit te stappen maar terug te gaan naar het hotelletje waar we een klein dutje doen en afkoelen in de airco.

Terwijl we zitten te wachten op de boot hebben we weer even tijd om die rare Chinese toeristen nog eens aandachtig te analisen. Ze gedragen zich toch behoorlijk anders dan westerse mensen. Veel reizen er in grote groepen van 40 mensen. Zelfs in het pretpark lopen ze achter de gids met het vlaggetje aan te rennen. Ja echt, ze rennen! Het is moeilijk te begrijpen waarom ze rennen, de boot heeft vaste vetrek tijden. Rochelen, boeren en spugen op straat gebeurd ook nog steeds. Ook door de dames. De meeste Chinezen zijn ook erg lelijk, maar dat komt vast omdat we er nog niet lang genoeg naar gekeken hebben, want ze lijken allen eender. En dan dat staren, we mochten een keer samen in een gondeltje, maar kroop er op het nippertje een chineesje bij, die onbehoorlijk bleef staren. In de Loney Planet staat ook beschreven dat Chinezen een 'ik eerst' mentaliteit hebben. Nou dat maken we dagelijk mee, ze lopen soms dwars door ons heen. Voordringen blijkt ook bij de 'ik eerst' mentaliteit te passen, maar Pat blijkt er net zo goed, misschien wel beter in te zijn. Vandaag is het zelfs gelukt om als eerste aan boord te gaan op een boot ;) Na een week of 2 went dat als het ware en doen we dus hetzelfde. We zijn het staren een beetje zat, het zijn vooral de oudere Chinezen. De Taiwanezen daarentegen zijn wel erg aardig en lief. Vooral de wat jongere mensen proberen ons te helpen en pruttelen af en toe wat in het 'Chinlisch' (Chinees - Engels). Enfin, we zijn meer fan van de lokale Taiwanese bevolking dan de bezoekende Chinezen. Waarschijnlijk zijn we meer bezoekers dan locals tegen gekomen in de plaatsen waar we waren.

Na het dutje lopen we het dorpje in en drinken ergens koffie en eten er wat kleins bij. Morgen leveren we onze auto in in Taipei dus we halen de rommel eruit en pakken onze ene rugzak in. Momenteel zitten we op ons mooie kamertje dit te schrijven en een filmpie te kijken. Morgenavond zijn we in bruisend Taipei!

Greetz, Pat en Syl