Weer thuis van 2 weken Taiwan

Ons reisje door Taiwan zit er alweer op. Op vrijdagochtend gaan we iets later dan geplant richting de hoofdstad Taipei. De reis is ongeveer 230 km, we schatten in dat het zo'n 4 uur gaat duren, afgaande op de ervaring van 10 dagen autorijden in Taiwan. We hebben afgesproken dat we om 12:00 onze auto inleveren. De aardige meneer van Carplus heeft ons gratis een navigatie apparaatje meegegeven. Op ons verzoek heeft hij er het adres van de Carplus ingezet. Zonder hadden we het niet terug gevonden, nooit! Na een snelle rit zijn we netjes op tijd terug bij de autoverhuur. We leveren de auto in en nemen een taxi naar ons eerder geboekte hotel.

Wederom hebben we een 'lost in translation' moment. We spreken geen woord Chinees en de chauffeur geen woord Engels. Gelukkig hebben we een mailtje op de iPad staan met adres van het hotel. Na wat gebrom heen en weer weet de chauffeur waar we heen willen. Als we aankomen is er weer een vreugde kreet van de chauffeur. Het is net alsof ze opgelucht zijn als de bestemming daadwerkelijk gevonden is. Ons hotelletje is echt super voor het geld (€50 per nacht), erg klassiek, compleet en netjes. Na de rit hebben we behoorlijke trek, we hebben de laatste dagen ook allebei last van maagzuur. Waarschijnlijk heeft het maagzuur te maken met ons onregelmatige eetgedrag, maar ook met het aparte eten hier. We vinden als snel ern Shabu Shabu (hotpot) restaurant. Hier kunnen we onbeperkt eten voor 10 euro p.p. Het is de bedoeling om de rauwe ingredienten van een enorm groot buffet op te halen. De ingredienten worden daarna in een soep gekookt, heel gezond en licht eten dus. We gooien veel vis, vlees, gevogelte en groente in ons pannetje, lekker hoor.

Na onze fijne lunch, doen we een tukkie, warna we de metro naar Main Station nemen. Net als Japan, staat Taiwan toch ook wel een beetje bekend om z'n gadgets. Pat wil wel graag even wat winkeltjes bekijken, Nova blijkt een van de bekenste. Daar gaan we dus heen, maar het valt een beetje tegen vergeleken met Akihabara in Tokio. Ook zijn de gadgets hier amper goedkoper en sommige zelfs duurder dan in Nederland, jammer! Via het gezellige drukke wijkje bij Main Station lopen we naar het wijkje dat we tijdens de eerste 2 dagen hebben bezocht. Onderweg komen we nog door de camera straat, een lange straat met heeeeel veeeel camera winkels. Het kopen van een Nikkon 1 blijkt hier niet erg interresant jammer genoeg.

We lopen  nog wat andere winkels in en uit en komen langs letterlijk 100-den kleine eettentjes. De meeste zijn niet groter dan een gat in de muur, na 2 weken zijn we nog niet gewend aan de geuren die het eten hier soms verspreid. Veel dingen herkennen we niet of als ingewand van varken of kip. We denken dat daar de rare, en voor ons vaak vieze, geuren vandaan komen. We hebben hier zo'n beetje om en om westers en Taiwanees gegeten maar daarbij hebben we ons wel gehouden bij de ons bekende gerechten, geen ingewanden voor ons! (tenminste niet met opzet).

Al slenterend komen we in de oude wijk Ximending terecht. Dit is de jongeren wijk van de stad en erg leuk om doorheen te lopen. Ondertussen is het alweer 8 uur, tijd om te eten. Ik bestel een lasagne en Pat gaat voor de spagetti. Bij de laatste happen voel ik mijn maag volledig samenknijpen en hard worden, oeps... Wat zat er in de lasagne?? Omdat ik me ineens zo beroerd voel stappen we in de taxi terug naar ons hotel waar ik goed gebruik maak van de badkamer. Die lasagne heeft het niet in mijn spijsverrteringskanaal gehaald zeg maar. Na alle inspanningen voel ik me koud en bibberig en tijdens het film kijken val ik in slaap. 's ochtends voel ik me een stuk beter en na een ontbijt van droge toast en thee kan ik de wereld weer aan! Mn darmen borrelen nog wat na maar dat mag de pret niet meer drukken.

Vandaag beginnen we onze bezichtigingen bij de Mansion van de Lin familie. Zij hebben in de 18e eeuw na aankomst uit China een hele grote mansion laten bouwen bestaande uit meerdere gebouwen verbonden met tuinen en vijvers. Het is vlakbij ons hotel en we kunnen er te voet heen. Het blijkt de moeite waard te zijn! We lopen langer dan een uur door het huis en de tuinen, het is een oase van rust in de drukke wijk waar we verblijven. Buiten de muren horen we het verkeer, honderden brommertjes, het geroezemoes van mensen en vuurwerk dat bij de empels wordt afgestoken ter bescherming tegen geesten. De geluiden worden gedempt door de muren en het geheel ademt rust. Als we klaar zijn lopen we naar de metro en stappen we uit bij de Longshan tempel. Dit schijnt een van de oudste tempels van de stad te zijn en 1 waar veel mensen komen. Via de tempel uitgang lopen we door de Chinese poort in de wereld van het Boeddisme. Door een gordijn van wierook zien we lange tafels met offers staan. Als we even zitten te kijken zien we dat een aantal mensen hun offertjes weer in een tas pakt als ze het hebben geofferd. Tja, het zou natuurlijk zonde zijn als al dit eten werd weggegooid dus helpen ze de goden een handje.

De overdadige tempel achterlatend lopen we een marktje op. Hier is alles te koop, groente, fruit, vlees, levende vissen en kleding. Leuk om even overheen te slenteren al kopen we er niks. We lopen naar de metro en stappen op het centraal station uit, op zoek naar onze lunch. Die vinden in de vorm van een sushi treintje. Prima sushi, zelfs de gefrituurde oester vinden we lekker!

De middag besteden we aan een bezoek aan Martyrs Shrine. Hier worden de mensen herdacht die tijdens de hele onafhankelijkheidsstrijd met China zijn gevallen. Het is een groot terrein met achteraan een tempel. We lopen door de grote toegangspoort langs 2 roerloze wachters, bij de tempelpoort staan er nog 2. Eigenlijk zijn de wachters ook de reden dat we hierheen zijn gekomen, ieder uur wordt op traditionele wijze de wacht gewisseld waarbij de nieuwe wachters over de volle lengte van het plein lopen (100 meter was het zeker) om na veel gedoe met geweren en salueren de plaats van hun collegas in te nemen. Vervolgens lopen ze weer over de hele lengte van het plein om de wachters bij de eerste poort te gaan aflossen. Het hele wisselen duurt bijna een half uur, best indrukwekkend om te zien. Grappig is dat de wachters tijdens het oversteken van het plein worden begeleid door een horde toeristen (voornamelijk Chinezen) die soms zelfs proberen hen na te doen en op dezelfde manier te marcheren.

Na al deze bezigheden gaan we op zoek naar een gadget voor Pat. Hij wil graag een Timex horloge waar je van alles op kunt zien (hoogte, temperatuur, luchtdruk, kompas en ook de tijd) en hoopt dat deze hier goedkoper is dan bij ons. Het tegengestelde blijkt waar; het is hier zelfs duurder! Nou ja, dan gaan we maar een pizza eten bij een kleine pizzeria met een houtoven en Konig Ludwig Weissbier. Het is vandaag onze laatste avond en omdat we morgen een ontzettend lange dag hebben, we vliegen pas om 22.45 uur, maken we het niet te laat. Eigenlijk zijn we hier maar 1x laat naar bed gegaan en dat is toen we een kroegje in Kenting hadden gevonden.  Verder zijn we iedere avond keurig op tijd ons bedje in gegaan. Zo dus ook vanavond. We kopen nog een blikje bier bij de 7/11 en kijken een filmpje op HBO. Op zondagochtend doen we rustig aan, we ontbijten laat, pakken onze tas in en checken uit.

Dit is onze laatste dag en die willen we relaxed doorbrengen dus gaan we naar de dierentuin. Ze hebben hier pandas en die willen we wel even van dichtbij bekijken. Na een vrij lange reis met de metro komen we bij de Taipei Zoo aan, we kopen er kaartjes voor €1,50 per stuk! De dierentuin is op een heuvel gebouwd in een stuk jungle, de vegetatie is intact gelaten, dus veel groen en... insecten. We gaan meteen even bij de panda's langs, wat zijn het toch leuke dieren. Er zijn er 2 in deze dierentuin, een zat er lekker aan z'n bamboe bladeren te knabbelen. Verder zien we olifanten, giraffes, zebra's, nijlpaarden. Maar er zijn ook best veel inheemse dieren, die onbekend zijn voor ons, en natuurlijk Taiwanesen. We voelen ons hier ook weer enorm bespied, niet leuk meer. Zelfs als we achter een hekje gaan zitten, lopen mensen met hun nek 180gr gedraait om ons aan te blijven staren. De aandacht ligt soms meer op onze dan op de dieren. Omdat we na de slechte lasagne geen risico willen nemen gaan we naar de Mac in de dierentuin. Dit was geloof ik de 4de keer ooit dat we bij de Mac komen, en het viel eigenlijk best mee, het smaakte best aardig. Al met al toch een leuke dag in deze mooie Zoo.

We nemen voor het gemak maar weer de taxi naar ons hotel om onze rugzak op te halen. Bye bye, tot nooit roepen we nog naar het legertje mensen in de receptie. Wederom stappen we in een taxi, nu naar het vliegveld, het is pas 5 uur, maar we hebben eerst een afspraak om de verkeerstoren te bezichtigen. Als we een uur later aankomen kleden we ons om voor de reis en gaan bij de incheck balie vragen of we al kunnen inchecken. Uhh, u wilt naar Amsterdam? Op zondag? Nee hoor, dat kan niet, er gaat op zondag geen vliegtuig naar Amsterdam! Huh, maar onze ticket gegevens zeggen.... Na een tijdje wachten en proberen om te boeken, blijkt er geen enkele mogelijkheid om in Amsterdam of ergens daar in de buurt te komen. We verwerken het even tijdens een bakkie koffie en overwegen wat opties. Terug naar het hotel is eigenlijk de enige goeie optie, hopelijk hebben ze een kamer vrij. Wel balen, want nu moeten we extra kosten maken en thuis wat afspraken verzetten.

Gelukkig zijn we nog wel op tijd voor onze afspraak met Ming bij de verkeerstoren. Pat gooit de zware rugzak om en we lopen richting de toren. Als we er in de buurt komen, blijkt er helemaal geen mogelijkheid te zijn om er lopend te komen. Huh? Het is donker, warm en al te laat voor de afspraak. We geven het op, wat een pech vandaag. Als we in de taxi terug naar Taipei zitten zien we dat er 2 torens op het vliegveld staan, we zijn dus naar de foute gelopen. Gelukkig is er een kamer vrij voor een zeer geschikte prijs. Op de website van het reisbureau zien we dat de datum op onze ticket echt fout is doorgegeven. We gaan bij terugkomst proberen alle kosten van 1 dag terug te vorderen. Door het gedoe hebben we nog niet gegeten en in Taiwanees hebben we geen trek. We dan de metro naar de new city, hier zitten vast wel wat westere restaurants. En een groot modern warenhuis eten we lekkere spagetti. Het is een mooie mall, misschien wel iets om een gedeelte van onze nieuwe laatste dag te vermaken.

Maandag, hopelijk echt onze laatste dag checken weer uit en laten onze rugzak achter in het hotel. Met de metro rijden we naar een park buiten de stad waar Chang Kai Shek gewoond heeft. Een mooi park met mooi aangelegde tuinen, maar wel erg warm, het is vandaag wolkenloos. We zitten een uurtje op een terras om mensen te kijken en aangestaard te worden. De metro is zo aardig om ons weer terug te brengen naar de stad, rond 3 uur gaan we de mall weer binnen en nemen meteen de lift naar de 10de, daar zit een bioscoop. Wat is er nou relaxter om op een lange dag even een filmpje te gaan kijken. We zien de 'Lucky One', een mooie film. Vanaf de 10de verdieping struinen we alle etages van de mall af tot dat we beneden zijn. Op het nippertje vind Pat in een ander shoppingcentre nog een leuk tshirt van Taipei, hij kan het niet laten om zonder tshirt naar huis te gaan.

En nu zitten we in het vliegtuig van Bangkok naar Amsterdam. De vlucht van Taipei was maar 3 uur, maar het leken er wel 6, voor ons zaten 2 jonge kindjes hun longen eruit te bleren, daar mag men nog wel eens iets op verzinnen, kinderen in een vliegtuig. Gelukkig is deze lange vlucht van 11,5 uur wel rustig. Pat kijkt een filmpie, Syl leest. We slapen zo'n 5 uur en schrijven beide aan deze Blog.

Nog 2 uurtjes en dan zijn we weer in Nederland. We hadden beide veel zin om weer naar huis te gaan. Ondanks dat Taiwan een mooi land is, gaan we er niet nog eens heen. Het eten is erg tegen gevallen, de dagen waren kort en de avonden vaak lang wegens beperkte uitgaans mogelijkheden. Even lekker blijven hangen na een maaltijd is er hier niet bij dus we hadden lange avonden op onze hotelkamers. En het gestaar kwam ons echt een beetje de keel uit, heel vervelend. Enfin, we onthouden vast alleen maar de leuke dingen en zullen daar nog lang op kunnen teren. De volgende vakantie is een weekje Moezel met de familie Zonneveld, gezellig!

Tot dan,
Pat en Syl