Ja hoor, het is weer zover. Donderdag 12 september rijden met ons autootje richting Schiphol voor een korte week naar Schotland. Het idee is om 2 dagen in Edinburgh rond te wandelen en daarna 3 dagen een auto te huren. We hebben wat vertraging en komen verder zonder problemen rond 00:00 aan in ons hotel. We hebben braaf de airport shuttle genomen om wat geld uit te sparen. De bus stopt zo'n beetje voor ons hotel. Direct gaan we ons al door anderen beslapen bedje in.
Vrijdag de 13de stappen we fit ons bed uit om, om 8:30 stipt aan ons full Scottisch breakfast te zitten. Een worst, gebakken ei, rösti, bacon, toast, witte bonen in tomaten saus en een tomaat. Dik en vet, maar goed te nassen. Na het ontbijt wandelen we naar het centrum, het blijkt en uur lopen te zijn. Als we bijna in het centrum zijn weten we niet zeker waar we zijn tot Pat roept dat er een groot gebouw op een cliff staat. Het blijkt Edinburgh Castle te zijn. Het ziet er ondanks de regen super gaaf uit. We komen via de achterkant de stad in, dus moeten we even zoeken naar de ingang van het kasteel. Via een mooie begraafplaats en een nog mooier park onder het het kasteel langs vinden we waar we heen moeten. We hebben inmiddels een tijdje gewandeld dus drinken we eerst een bakkie koffie. De regen is gelukkig gestopt, we lopen door smalle middeleeuwse steegjes en drogen langzamerhand op.
Via een klein steegje komen we pardoes uit op de Royal Mile. Aan de linker kant zien we de weg vrij steil naar beneden gaan, rechts gaat het omhoog richting kasteel. Net voor het kasteel gaat Syl nog even op de foto met een heuse Schot in idem kledij, een mooi plaatje. Eigenlijk wil ze de de quilt van de beste man omhoogtrekken om te checken of de blote-billen-kwestie waar is maar ze beheerst zich. Als we eenmaal in de rij staan voor kaartjes worden we aangesproken door een aardige Schot. Of we gratis kaartjes willen. We zijn eerst wat wantrouwend, wat moet die man van ons, is het weer zo'n rommelaartje? Maar nee, hij is een tourguide en heeft de kaartjes over. Omdat ze anders niet gebruikt worden bied hij ze ons aan. We lopen blij het kasteel binnen, 40 euro zwaarder! Na binnenkomst hebben we direct een mooi uitzicht over Arthur's Seat, een berg nog half in de mist. De stad met z'n typische huizen en even daarachter de Firth-of-Forth, een enorme inham met eilandjes en dikke schepen. Verder zijn in het kasteel vooral veel militaire zaken te zien, we hebben hier niet zoveel mee. Er is een interessante expositie over krijgsgevangenen. We leren hier dat ze (vooral Franse) gevangenen erg goed behandelen. Ze krijgen brood, vlees, wat groente, maar ook en liter bier per dag. Daarnaast zijn ook de Schotse Crown jewels te bezichtigen en is het kasteel een lust voor het oog. Het is geen traditioneel kasteel met kantelen enzo, er hebben ook echt mensen gewoond. Het lijkt een klein dorpje op de berg, de perfecte plaats om een stad te verdedigen. Er staan meerdere kanonnen maar een ervan is echt enorm. Het wordt de Grand old Lady genoemd, de kogels kunnen tot 2 mile (3,5km) ver weg worden geschoten. Al met al een goed kasteel om een hele tijd in rond te dwalen. Tegen lunchtijd komen we uit het kasteel en ondanks dat we een dik ontbijt hebben gehad hebben we toch wel weer trek. We zoeken een leuke pub/restaurant uit en komen terecht bij The Castles arms. Pat besteld een Haggis with teets and tatties en Syl eet een Yorkshire Pudding. Allebei typisch Engels/Schots en allebei prima!
We zijn opgewarmd en lopen de Royal Mile af. We komen langs en door een behoorlijk aantal steegjes (closes), bezoeken wat kerken en zien een goede straattheater voorstelling. Daarna zijn we toe aan een opwarmertje en strijken neer in een pub 'the Worlds End'. We drinken en locale Lager kijken wat rond in deze oude pub en bestellen nog wat. Nadien lopen we de rest van de Royal Mile, we duiken nog een kroeg in, eten wat, lopen wat en lopen uiteindelijk richting hotel. We lopen bijna de goede weg in en komen bij een hyper moderne mall waar ook een pub is. We zijn alweer een tijd aan het lopen en hebben alweer dorst dus lopen we de pub in daar blijken ze een vrijgezellenfeest te hebben. Er zijn meerdere mannen die de microfoon pakken om een lekker moppie te zingen. De meesten van heb doen dit behoorlijk verdienstelijk dus we zitten een tijdje vol verbazing (om zangkunsten maar ook om schaamteloosheid) te luisteren. Uiteindelijk willen we richting huis. We zijn bijna goed gelopen en weten ongeveer waar we heen moeten maar nemen voor de zekerheid toch maar een taxi. Deze zet ons na een paar minuten voor ons hotel af, we drinken nog een drankje en typen dit verhaal.
Dag 1 in Edinburgh is ons prima bevallen!
Zaterdagochtend staan we om kwart over 8 naast onze bedjes. Pat werkt een cooked breakfast naar binnen terwijl Syl een continental ontbijten neemt. Vandaag schijnt het zonnetje uitnodigend door de ramen van de eetzaal naar binnen, we springen na het ontbijt dan ook snel nog ff onder de douche alvorens naar buiten te rennen. We lopen in het zonnetje naar het centrum over Princess Street naar Calton Hill. Princess st is een winkelstraat waar aan 1 kant de winkels zijn en aan de andere kant een geweldig uitzicht op Edinburg Castle en Old Town. Vanaf Calton Hill hebben we een mooi uitzicht over de stad en het omringende landschap. Op de heuvel staan wat gebouwen en een soort van Griekse Acropolis. Vreemd om zoiets op een Schotse heuvel te zien staan. We lopen heuvel af naar Holybrookhouse, de officiële residentie van de koninklijke families als ze in Schotland verblijven. Ze zijn vandaag niet thuis en dus is het paleis openstelt voor publiek. Aangezien wij thuis een eigen paleis in de straat hebben slaan we dit paleis over, wel drinken we in de tuin in de zonnetje een kop koffie en delen daarbij een stukje walnoten koffie gebak. Dat kunnen die Schotten wel; lekkere gebakjes maken!
Omdat we vrijdag niet helemaal tot het eind van Royal Mile zijn gekomen besluiten we deze in omgekeerde richting af te maken. We lopen dus richting Edinburgh Castle, langs het Schotse Parlement, en gluren door alle "closes" die we tegenkomen. Onderweg kopen we wat ansichtkaarten en een telefoon cover met Schotse ruit gemaakt van Harris Tweed. De Dan Brown lezers zullen dit wellicht herkennen als het merk kleding waarvan Robbert Langdon zijn tweed jasjes draagt.
Nu we de Royal Mile helemaal gelopen hebben lopen we terug naar New Town om daar de boel te verkennen. In Old Town werd in de 15 en 16e eeuw al gebouwd, New Town daarentegen dateert van de 19e eeuw, het is dus aanzienlijk nieuwer naar nog steeds staan er 200 jaar oude huizen. We lunchen in een zeer a-typische tent; het Hard Rock Cafe. Pat spaart die dingen dus onder protest van Syl stappen we naar binnen om een Hamburger met haggis (Pat) en een Chicken Club Sandwich (Syl) te eten. Na onze late lunch slenteren we nog een tijdje door new Town en gaan uiteindelijk een pint drinken in een pub met een ronde mahony houten bar in het midden. Heel bijzonder! We zitten lekker te luisteren naar het Schots dat om ons heen wordt gesproken, lezen in de Lonely Planet waar we morgen heen willen gaan en bekijken we speciale effecten we kunnen maken met ons nieuwe kleine cameraatje. Kortom een plezierig zaterdag eind-van-de-middag drankje in de pub. In Rose Street is een hele rits aan authentieke pubs dus we bekijken er nog een paar alvorens rond een uur of half 10 terug te lopen naar ons hotelletje.
Ondertussen is het zondagochtend half 8, heerlijk uitgerust na een goed nachtrust. Vandaag halen we onze huurauto op waarmee we naar Sterling Castle en Loch Lomond rijden. Edinburgh is een leuke stad, de sfeer is goed, de mensen zijn aardig, er is voor 1 a 2 dagen voldoende te zien en wandelen, het kasteel is zeer de moeite waard en het omliggende landschap ziet er zeer uitnodigend uit. Tijd dus om de rest van Schotland te verkennen.
.png){kind=small}
.png)
