Van Panamakanaal naar vulkaan

Op vrijdagochtend is het tijd om Panamastad te verlaten. De taxi brengt ons bij de autoverhuurder en al snel zijn we, een verzekering armer en een 'gratis' upgrade verder, onderweg in onze Hyundai Tuscon. Met een kleine kaartje uit de Lonely Planet en de aanwijzingen van de verhuurder lukt het ons om te de stad uit te rijden, rechtstreeks de Inter Americana op en over het Panama kanaal. Maar dat laatste was eigenlijk niet de bedoeling.... Draaien maar dan en aan de politie agent die ons rijbewijs en paspoort controlleert vragen welke weg naar de oprit vd interamerica terug richting stad leidt. Hij legt het keurig uit, laat wat verkeer stoppen zodat wij kunnen draaien en we zijn weer onderweg. Deze keer vinden we de juiste afslag maar hoe het verder gaat is ons een raadsel dus rijden we een kilometer op 50 om, uiteindelijk bereiken we de Miraflores Locks met een uurtje vertraging.

Nou ja.... Het is nog steeds pas kwart over tien. Na een kaartje gekocht te hebben lopen we het visitor center in. We krijgen te horen dat de volgende boot om twee uur door de sluizen zal gaan. We zien wel of we ons hier zo lang kunnen vermaken. Niet dus.... We lopen door het museum, bekijken de sluizen van bovenaf, eten en drinken wat, zien een reclame film en dan is het kwart voor 1. Eigenlijk valt het ons wat tegen, de sluizen zijn hetzelfde als de sluizen die we in NL kennen, ok misschien wat groter. Natuurlijk is een geweldige prestatie om over een afstand van 80 km een kanaal te graven maar in het visitor center weten ze dat niet goed over tebrengen. Of wij zijn verwend, dat kan ook.

Vanaf de sluizen zou het 250km over de Americana zijn en dan nog anderhalf uur de bergen in naar onze volgende bestemming. We merken al vrij snel dat de gemiddelde snelheid erg laag ligt, gemiddeld 40km per uur ofzo. Na een uurtje rijden besluiten we om naar een ander plek te rijden. Ook dit ligt in de bergen en blijkt achteraf toch nog een paar uur rijden te zijn. We komen aan het einde van de middag aan in El Valle, een plaatsje op 600 meter hoogte. Dat is wel te merken, want het is hier een stuk koeler dan 'beneden'. Voor we het dorpje inrijden moeten we een grote groene leguaan zien te ontwijken. We slaan een te dure lodge over en vinden via een winkel een betaalbaar hotel kamertje. Een schattig hostel achtig hotel met een comfortable kamer in het dorpje. We wandelen wat door het dorpje, eigenlijk maar 1 straat die er toe doet. Toch maar terug naar de kamer om wat warmers aan te trekken. Zo zitten we nog even op een bankje met lange broek en jas aan een biertje te drinken. Het is intussen gaan stormen in onze krater. Stoelen en planten vallen om en een cactus breekt af in de pot. Dit blijkt bij het seizoen te horen. In het dorpje zijn voldoende restaurants, we kiezen voor een Italiaans achtig restaurant en eten er lekker. Zoals vaak gaan we vroeg slapen.

Om natuurlijk ook weer vroeg wakker te zijn. In het restaurant onder het hotel bestellen we een iets te zwaar ontbijt. Maar da's niet voor niets, want we willen vanochtend de omgeving gaan verkennen op de fiets. Bij onze hotel eigenaar regelen we 2 fietsen en gaan meteen op pad. Opzoek naar Chorro de las Mozas watervallen. Na een kleine omweg vinden we de ingang van de watervallen. We moeten 1 dollar betalen om de fietsen te stallen en beginnen te wandelen. Er is hier niemand, dus we hebben de hele kloof waardoor de rivier loopt voor ons alleen. Syl spot een slangetje tussen wat stenen, verder zien we ijsvogels, veel vlinders en gelukkig geen andere vieze insecten. Het is een smalle rivier, die soms best snel stroomt. Na een tijdje klauteren over de rotsen komen we bij een eerste waterval. Door het droge seizoen is het niet erg spectaculair, maar toch een lief gezicht. Het water valt toch een aantal meters trapsgewijs tussen de grote rotsen door naar beneden. Nog wat verder herhaalt zich hetzelfde, hierna kunnen we niet verder lopen. Buiten is het al snikheet, maar gelukkig is het in de kloof en onder de bomen redelijk fris, ook een briesje helpt daar aan mee. We wandelen op ons gemakkie terug naar de fiets en gaan richting de volgende waterval. Volgens het stencil dat we hebben meegekregen moet het vlakbij zijn, maar ja de kaart is niet helemaal in verhouding. Het is iets verder dan gedacht en het gaat nog eens bergop ook. Na een half uurtje lijkt het wel of de weg recht omhoog gaat en is zelfs in z'n 1 fietsen amper haalbaar. Syl stapt af, Pat buffelt nog ff verder, we halen het dan toch.

Chorro Macho, ligt ook weer lekker midden in een bos, dus best koel. Dat is ook wel nodig want we zijn behoorlijk opgewarmd door het fietsen. Er staat een groep kinderen te wachten, ze zijn wat avontuurlijker dan wij, want ze gaan met kabel naar beneden glijden tussen de bomen door. Dat doen wij weer wandelend. De route loopt over hangbruggen en vlonders. We wandelen langs een mini vallei met steile afgronden. Het is een typisch regenwoud met planten die wij thuis in de vensterbank zouden zetten en natuurlijk met regen! Nouja, veel is het niet, maar het is wel duidelijk dat het hier altijd vochtig moet zijn het is er namelijk er groen. Dit terwijl we nu aan het einde van het droge seizoen zijn. De waterval is ondanks dit droge seizoen erg imposant en zo'n 70 meter hoog. Het water stroomt langs en onder ons verder naar beneden. We volgen het pad en komen zo bij de uitgang terecht. Fietsen terug naar het dorpje is vanzelfsprekend een makkie, de weg gaat lekker naar beneden. In het dorpje aangekomen rusten we en nuttigen een lunch. Zaterdag middag fietsen we de andere kant van het dorp uit naar een orgideen kwekerij. Hier 'redden' ze inheemse orgideen door ze weg te halen van omgevallen of omgezaagde bomen. We leren dat er wereldwijd zo'n 25000 soorten zijn waarvan slechts 15% in de grond overleeft. De rest groeit in bomen. Syl ziet hier de eerste kolibri van deze reis.

Inmiddels is het einde van de middag aangebroken en merken we wel dat we gefietst en gewandeld hebben. Tijd voor wat rust, lezen en schrijven dus. Morgen rijden we naar de kust, het zal een lange reis worden omdat het laatste stuk lastig begaanbaar is. We zien wel. Het kan zijn dat we een tijdje offline zijn.

Tot laters,

Syl & Pat