Le Mont-Saint-Michel

Dinsdag ochtend zitten we om kwart voor 8 in de auto. Het is erg mistig, dus het is goed opletten op de smalle wegen. Dat doen we ook, we rijden rustig richting de snelweg. Onderweg op de  snelweg pauzeren we even met een bakkie koffie, na 2,5 uur komen we aan op de parkeerplaats van. Het is er opvallend rustig. Het parkeer terrein is enorm groot, we schatten dat er maar 3% in gebruik is vandaag, goed nieuws voor ons dus. Voor het parkeren moet betaald worden, maar daarna is de toegang tot het eiland gratis.

Hier aan de kust is het gelukkig mooi weer zodat als we richting het eiland lopen de typische vorm van de rots met z'n kerk meteen goed kunnen zien, er schijnt zelfs een zonnetje op. Het lijkt wel een piramide in de zon. Er is een lange brug gebouwd vanaf het vaste land, Syl is hier eerder geweest, maar herkent de brug niet. Dat klopt, want vroeger was er een vaste dijk. Vanwege de dijk was er op een gegeven moment geen water meer rond het eiland, waardoor het geen eiland meer was. De brug is gebouwd, de dijk afgebroken en het water kwam weer terug, zo hebben we nu weer een eiland. Het uitzicht vanaf de brug is het hoogtepunt van vandaag. Mont-Saint-Michel ligt vlak aan de kust, in een grote baai. Het land achter de baai is helemaal vlak met in de verte rondom een heuvelrug. Het vlakke land is ook nog eens zeiknat, een soort moeras gebied met drijfzand. Her en der staan wat boerderijen en buurtschappen, verder is het vooral de natuur. Het blijkt vloed te zijn, maar erg veel water lijkt er niet te zijn, Mont-Saint-Michel ligt er toch prachtig bij omringd door water en zandbanken, achter het eiland ligt nog een eilandje, een heel bijzonder gezicht zo alles bij elkaar.

Vanaf de auto is het zo'n 45 minuten lopen naar het dorpje op het eiland. We lopen meteen Grande Rue op, eigenlijk de enige 'weg' op het eiland. Alle andere straatjes zijn meer steegjes. Grande Rue doet ons denken aan de straatjes in Riquewihr en Ribeauvillé in de Elzas. Het ziet er middeleeuws uit, met van die smeedijzeren geschilderde uithangborden aan de gevels. Niets is er recht, vooral de straat niet met z'n kinderkopjes, het is ook nog eens behoorlijk steil. Er lopen maar een paar mensen rond, vooral Fransen en een paar Chinezen, we hebben geen Nederlands kenteken gezien. We hebben wel in de gaten dat we hier in het hoogseizoen niet willen zijn, het is immers een van de populairste bezienswaardigheden van Frankrijk. Ook hier zijn er niet veel restaurants open, maar we vinden wel een typisch toeristen plekje waar we een bakkie koffie kunnen drinken.

Bovenaan de steile straat beginnen de trappen die ons naar de ingang van de kerk brengen. Het zijn al heel wat treden om bij de ticket office te komen, voor toegang tot de kerk moet wel worden betaald. De kerk staat op een granieten rots en is zelf ook opgebouwd uit graniet waardoor de kerk en het eiland een geheel lijken. Van een afstand lijkt het gebouw bovenop de rots duidelijk op een kerk, maar aan de binnenkant is het in onze ogen toch echt een kasteel. We lopen nog meer trappen op, onder een overspanning door waarover de monniken naar hun woonvertrek kunnen lopen. We staan ineens buiten op het westelijke terras. Vanaf deze de hoogste verdieping hebben we mooi uitzicht over het platte land en de kustlijn van de baai. Vanaf het terras lopen we de kerk in, met een vrij sober interieur. Via allerlei gangen en zalen gaan we verder, deels binnen, deels buiten. We zijn al snel de weg kwijt in het doolhof van gangen, trappen en zalen. Na een uurtje verdwalen komen we weer buiten, waar we achter Grande Rue over de stadsmuur wandelen en merken dat we honger krijgen. Veel keuze is er niet, dus we lopen maar ergens naar binnen. Weer een typisch toeristen restaurant met bijbehorende prijzen en kleine gerechten. Syl bestel gestoomde aardappel, groente en vis en krijgt dit in een plastic zak opgediend, Mac Donalds doet het nog netter.

Op de weg maar de auto willen we nog wat snoepjes kopen voor onderweg, in zo'n winkel waar je zelf mag scheppen. Totdat we de prijs zien, €8,50 voor 100 gram. 85 euro per kilo! We leggen snel het zakje weer terug en verlaten de winkel en het eiland. Via de snelweg rijden we terug, dit rijd lekker door, je mag hier nog 130 rijden. Maar jammer genoeg is er geen snelweg tot aan Port-en-Bessin-Huppain. Het laatste stuk is binnendoor over smalle wegen, niet echt relaxed na een lange dag. Het verse stokbrood dat hier in de straat word verkocht van 7:00 t/m 19:00 is wel heel relaxed en erg smakelijk. Waarom vind je dat bij onze bakkers toch niet? Met een zelf gesmeerd stokbroodje in de hand kijken we nog een film en gaan uiteraard weer lekker vroeg naar bed.

Truste