Haasten

We worden donderdag weer lekker op tijd wakker, totdat Syl verschikt roept; De camper moet vandaag terug! Huh, morgen toch? Na wat wikken en wegen blijkt het dat we ons een dag hebben vergist. De camper moet inderdaad vandaag terug zijn in plaats van morgen. We worden vandaag ook verwacht in het Airbnb appartement in Boston. Het is inmiddels 8 uur en om 11 uur moet de camper terug zijn. In no-time pakken we onze rugtassen in, scharrelen we het overbodige voedsel bij elkaar, halen het bed af en proppen wat yoghurt naar binnen. Om 9 uur zitten we achter het stuur, jammer genoeg niet om de scenic drive te rijden die gepland stond, we scheuren over de interstate richting Boston.

Het verhuur bedrijf ligt een stuk boven Boston waar we precies om 12 uur aankomen. De boerenpummel waar we de camper hebben opgehaald is er weer en handelt de papieren af. De computer zegt dat we niet hoeven bij te betalen omdat we te laat zijn, de boerenpummel vindt het raar. Op de vraag of we alles uit de RV hebben gehaald antwoorden we ja. De pummel zegt daarop dat we zelf ons beddengoed en keukengerei in een bak moeten doen. Nou ja zeg, da’s nog eens een goede klanten service. Zonder verder te mopperen halen we de camper verder leeg en leveren de sleutel in. We hebben 1700 mile van de toegestane 1950, dus netjes binnen de afgesproken limiet. Pat vult een enquete in en geeft het verhuur bedrijf lage cijfers. De camper was deze keer wat verouderd en er mankeerde wel wat aan. De buitenspiegels zaten los, het warm water deed het slecht en de buitendeur stond altijd half open. Volgens de boerenpummel is het een camper uit 2014, maar erg veel gebruikt, tja, het zal wel joh. Hij is nog wel bereid om een taxi voor ons te bellen, een vergoeding hiervoor krijgen we niet terwijl wel wel een transfer erbij hebben geboekt, deze transfer gaat echter op 1 tijd; om 11.00 uur en aangezien we dat niet gehaald hebben….

Om kwart voor 2 en 95 dollar armer staan we dan toch nog netjes op tijd in Webster street voor ons appartement. Na een tijdje komt de eigenaresse ons begroeten en legt het een en ander uit. We lopen nog even het buurtje rond en eten een donut om daarna terug te keren in een zojuist schoongemaakt appartement. Na 2 dagen zijn we ook wel weer toe aan een douche, dus die wordt uitgebreid gebruikt. Pat brengt de website up to date en Syl leest wat. Rond half 5 wandelen we naar de metro en vragen hoe dat met die kaartjes werkt, heel simpel, gewoon opladen en rijden. Elk enkeltje heeft dezelfde prijs, simpeler kan het niet. Bij het Aquarium en de haven stappen we uit en beginnen wat te wandelen. Boston is een van Amerika’s oudste en rijkste steden. Misschien wel logisch omdat de Europeanen aan de oostkust als eerste zijn gesetteld. De stad ligt aan de Atlantische oceaan, er is dan ook een mooie haven, baai en eilandjes voor de kust te vinden. Dit met op de achtergrond de skyline van downtown maakt het een mooi plaatje.

Sinds de gehaaste ochtend hebben we niet meer gegeten, dus we wandelen het restaurant van Cheers maar binnen. We belanden in de replica van de filmset, het origineel is hier ook in de stad te vinden. Na wat biertjes en een garlic bread met bolognaise saus, een verassend lekkere combi, gaan we richting Hardrock Cafe. Het is het 22ste cafe dat we bezoeken en krijgen steeds meer de indruk dat de sfeer verdwijnt van de vroegere cafe’s. Even later zitten we dan ook bij het oudste cafe van Amerika, Bell in hand. Hier eten we nog wat waarna we braaf de metro naar ons appartement nemen. Het was weer een gek en leuk dagje. Morgen lopen we de freedom trial door Boston.

Pat en Syl