Kitzbüheler Alpen

We verlaten de bergen van Vorarlberg en rijden via het grote dal waar Innsbruck in ligt naar het Brixental. Het Alpenlandschap is hier heel anders, de bergen zijn hier dan ook niet zo hoog, we gaan de komende tijd maar eens bekijken wat we hier voor spectaculairs kunnen beleven. Als we zondag middag aankomen in Brixen im Thale staan de eigenaren van het appartement dat we huren ons al op te wachten. Een vriendelijk stel dat verteld dat hun dochter een paar jaar in het appartement heeft gewoond, ze verhuren het nu en wonen zelf in het huis eronder. Pat kijkt de F1 race en als die afgelopen is lopen we het dorpje in. Syl had een camping met een restaurantje gezien waar we eerst maar eens gaan kijken. Dat hebben we snel gezien, het is zo'n ons kent ons camping met harde muziek waar de locals aan de bar hangen te brallen, die tijd hebben we gehad.

In de Dorfstrasse vinden we een leuk terrasje waar we nog even in de zon kunnen zitten. Het is een pension, schijnbaar gerund door Nederlanders, met ook alleen Nederlanders gasten. Het eten is er helaas niet al te best, nouja we kunnen niet altijd geluk hebben. De volgende dag wandelen we naar de Spar voor wat verse broodjes, na het ontbijt naar de toeristen info. Het is hier niet zo makkelijk om wandelroutes te vinden. Dat ging in Voralberg een stuk eenvoudiger. Hier zijn geen eenvoudige kaarten en de wegbewijzering is ook uiterst onduidelijk. Nadat we een zomerkaart hebben gekocht voor de 35 open liften in het Kitzbühel Alpen gebied nemen we de SkiWelt lift in Brixen omhoog, daarna een volgende lift waarna we meteen worden getrakteerd op uitzicht op de Wilder Kaiser. Onder ons is een berghut waar we heen gaan voor een bakkie koffie. De berghut is super deluxe en heeft uitzicht op wat in eerste instantie op een bergmeer lijkt. Het blijkt een aangelegde water bekken te zijn om in de winter de sneeuwkanonnen te voorzien van water.

Syl heeft niet voldoende shirts bij zich voor de vakantie van 30 dagen, dan maar shoppen voor nieuwe. Dit doen we in Kitzbuhel, een plaatsje op 15 minuten rijden. We parkeren de auto bij een berglift, maar lopen eerst het centrum in. Het is een oud centrum met gekleurde huizen en heel wat winkels. De eerste de beste winkel lukt het Syl om een leuk shirtje te vinden. Tijd voor koffie, die drinken we in een klein koffietentje gerust door een Aussie, we delen 1 overheerlijke walnoot brownie. Er wordt vrij gemakkelijk nog een shirt gekocht, nu is het tijd om de volgende berg op te gaan, de hahnenkamm op bijna 1700 meter. In de winter wordt hier een wereldbeker afdaling, en slalom georganiseerd. De skipiste is er duizelingwekkend steil. Op een terrasje met uitzicht over het gehele dal inclusief Wilder Kaiser bestellen we een lunch. Het is opvallend warm op deze hoogte, heerlijk dus.

Ook hier hebben we weer wat plekken uitgekozen waar we graag heen willen, 1 ervan is Salzburg. Daar rijden we woensdag heen via een mooie route langs de Oostenrijkse en Duitse Alpen. Salzburg is de vierde stad van Oostenrijk met slechts 150.000 inwoners, net zoveel als Apeldoorn, de stad is vooral bekend als de geboorteplaats van Mozart. Als we aankomen rijden we een parkeergarage in, dit blijkt een soort grot in een rotswand te zijn. We lopen aan de andere kant de grot uit en staan meteen in het oude centrum, bijzonder. De rit naar Salzburg was anderhalf uur, dus we hebben wel een bakkie koffie verdient. Er lopen hier opvallend veel Nederlanders rond en ook best veel begeleide groepjes voor een stadswandeling. Er wordt vakkundig uitgelegd welk broodje worst typisch Salzburgs is en bij de worstelkraam staat continue een rij, gek hoor.

Het oude stadscentrum staat in z’n geheel op de Unesco lijst en dat is wel te zien. Alles ziet er keurig uit, mooie pleinen, keurige barok gebouwen, standbeelden, fonteinen en natuurlijk een hele zwik kerken. Boven het centrum torent de vesting Hohen Salzburg uit. Het centrum ligt ingeklemd tussen de rivier Salzach, de vesting en de rotswand waarin onze auto staat geparkeerd. Dit maakt het een compact centrum dat verder geen enkele mogelijkheid heeft om uit te breiden. Langs de rivier zijn fiets en wandelpaden overdekt met bomen, dus goed te doen bij 27gr. Via 1 van de vele bruggen wandelen we de rotswand op om vanuit daar een beter uitzicht over de stad en de omgeving te hebben. Boven op de rotswand is een park met een kerk en een museum, het uitzicht is er fantastisch. Omdat we wel genoeg schnitzels hebben gegeten trakteren we ons vandaag op Vietnamees, dat is altijd fijn. Na 6KM door de stad te hebben gebanjerd vinden we het wel genoeg voor vandaag, we kopen een paar typische Salzburg pretzels en rijden terug naar Brixen. Onderweg komen we nog langs Hitler’s Arendsnest dat we jaren geleden al eens hebben bezocht.

De liftpas was best prijzig, daarom rijden we de volgende dag weer naar Kitzbühel om met 2 liftjes de Kitzbüheler Horn op te gaan. Het is behoorlijk bewolkt, dus er is amper uitzicht, het is natuurlijk wel mooi om op deze hoogte tussen de wolken te zijn. Vanwege gebrek aan uitzicht nemen we 1 liftje terug om naar de Adlerhütte te gaan voor de lunch. Een typische berghut met van die verouderde inrichting die stiekem toch wel erg leuk is. Tot onze verassing staan hier op de kaart niet de standaard schnitzel en currywurst gerechten. We kiezen beide voor de pasta met lokaal gevonden paddestoelen en een salade met spek van de berg, alles is heerlijk. De rest van de dag klungelen we wat in ons appartement.

Het weer wordt intussen niet beter en we denken eraan om eerder naar Nederland terug te gaan, de vooruitzichten zijn ook niet al te best. Vanwege de regen gaan we maar shoppen in het grootste stadje in de buurt, Wörgl. De naam zegt al genoeg, een zeer ongezellig stadje met zogenaamd de langste winkelstraat in Tirol. We vinden er helemaal niets aan en vetrekken zodra we de winkelstraat hebben uitgekamd. Op naar de Salvenbahn. Vanuit Hopfgarten, wat trouwens wel een heel mooi dorpje is duurt het een half uur(!) om boven op de Hohe Salve te komen. We bekijken het uitzicht en het kerkje dat ze schijnbaar moeiteloos op 1828 meter hoogte hebben gebouwd. In het prachtige restaurant Gipfelalm eten we wederom heerlijk. Deze keer een gedeelde salade, spaghetti bolognese en een paddestoelen ragout met knödel. Zeker tijdens slecht weer is het onze truc om de lunch en het diner om te wisselen. Wandelen met dit weer is maar even leuk, dus dineren we uitgebreid op lunchtijd, 's avonds eten we dan iets simpels. Vanuit het restaurant is het uitzicht zeer gevarieerd. Elke paar minuten verandert het uitzicht, het ene moment hebben we zicht op het dal, even later is alles wit en nog even later zien we de pieken rondom ons. Ook het toilet deelt dit uitzicht, terwijl je op de pot zit. Om half 1 zijn we in de lift gestapt en om 3 uur zijn we weer beneden, alles lekker rustig aan dus. Er is maar liefst 1 barretje in Brixen, die gaan we maar eens met ons bezoek vereren. Het is vooral gezellig omdat er een groepje lokale mannen een soort van VriMiBo vieren, altijd leuk om te zien. De jonge dame, die de eigenaar van de Tupferl bar blijkt te zijn is een echte gastdame, vriendelijk en vrolijk. Vanavond is het XXL sommerfest met muziek en dans. Het enige wat we er van meekrijgen is dat de dames en heren van de muziek vereniging zich bij het cafe verzamelen en later muziek makend voorbij wandelen.

Muziekkorps tijdens het XXL sommerfest in Brixen im Thale

We gaan onverschrokken verder om gebruik te maken van onze liftpas, via de Pass Thurn komen we na 45 minuten rijden bij de Panorama baan. Deze lift brengt ons zaterdag tijdens wederom regen en bewolking van 1200 naar 1900 meter. Het uitzicht is wederom mooi maar wel bewolkt, dit betekend dat we het Großglockner bergmassief niet zullen zien. Wel krijgen we de slechtste salade ooit geserveerd. 's Avonds weer terug naar onze vrienden van de Tupferl bar. We drinken er wat en krijgen een lekkere flammkuchen geserveerd. We besluiten hier ook dat we definitief weg gaan. Het reisje heeft ons intussen best veel energie gekost, daarom wordt het zondag lekker uitslapen en geen uitstapjes plannen. Pat wandelt nog wel een stuk boven het dorpje, maar verder doen we lekker niets.

Maandag worden we wakker met zon en dat is maar goed ook op onze laatste dag hier. We hebben onze hosts laten weten dat we niet langer blijven. Eerst nemen we de lift de Fleckalm op, maar het uitzicht bevalt ons niet. Na een bakkie koffie en een taartje voor Pat gaan we weer snel naar beneden. We gaan opnieuw naar Kitzbühel om de Kitzbüheler Horn op te gaan, deze keer nemen we de lift en gondel die ons naar 1996 meter brengt. De 25 jaar oude gondel gaat met een snelheid van 20km/h de berg op, dat schiet wel op zo. Bovenop hebben we rondom uitzicht over het Brixental, de Wilder Kaiser en de Großglockner en Venedigergroep. Het is lekker warm waardoor we buiten kunnen lunchen. Tot onze blijdschap delen ze hier schijnbaar de Chef met de Adlerhütte waar we eerder deze week waren, het eten in de zon met dit uitzicht is dus helemaal af. We wandelen 700 meter naar beneden om daarna met piepende bandjes terug te crossen naar Brixen im Thalen. Terwijl we onze spullen aan het inpakken zijn wordt er aangebeld, we worden door de eigenaren uitgenodigd voor een drankje, gezellig.

Pat is vroeg wakker en we kunnen snel erna op weg naar Venlo. Hier blijven we nog een paar dagen om onze vakantie van maar liefst 31 dagen af te sluiten. We hebben geleerd dat Oostenrijk hele mooie, ruige en spectaculaire gebieden kent, maar ook wat saaiere. Da's goed om te weten voor het geval we nog eens naar Oostenrijk willen.

In tegenstelling tot voorgaande jaren hebben we nog niets nieuws in de planning, dus waar onze volgende reis heen gaat.......