Het Heuvelland

We zijn met de caravan aangekomen bij Hoeve Helberg in Terziet, een buurtschap bij Epen in Zuid Limburg. Bij de werkende hoeve is een kleine camping waar we een plek hebben met een oneindig uitzicht over de heuvels van Zuid Limburg. Voor ons zien we Epen met daarachter Mechelen en Camerig, rechts Restaurant Buitenlust en het Vijlenerbos. Links van ons op een heuvel is een bos dat deels in Belgie ligt. Al met al een heel mooi en prikkelarm uitzicht. Er zijn amper wegen om ons heen en het motor seizoen is ook zo’n beetje op z’n einde waardoor er amper geluid is van verkeer. De hoeve is een melkveehouderij en voor onze caravan verschijnen zo nu en dan een paar nieuwsgierige koeien. Er zijn best veel kalfjes die het vooral druk hebben met luid loeien, gezellig hoor.

Toen we aankwamen was er nog wat regen en in de nacht ook, zaterdag klaart het op en zo schijnt het de komende 2 weken ook te blijven. We boffen maar weer. ’s morgens lummelen we wat, Pat gaat met de auto boodschappen doen in Gulpen. En als Syl besluit wat meer rust nodig te hebben stapt Pat op z’n fiets om te proberen wat heuveltjes op te fietsen. Dat bleek nog lang niet mee te vallen. Op de 15km die hij fietst moet er wel 10x worden afgestapt omdat het te steil is voor zijn eenvoudige stadsfiets. Uiteindelijk lukt het toch om met 300 hoogtemeters een mooi rondje te fietsen. Vannacht is het lekker fris, een graad of 5 waarin we zo’n 11 uur slapen! Zondag wandelen we een mooie route om onze camping heen. Het is z’n 4 kilometer waar we vanwege de steile heuveltjes een uur over doen. Alle paden die we wandelen zijn nieuw voor ons ondanks dat we hier al een paar keer zijn geweest. Pat gaat weer boodschappen doen in Gulpen en doet dat deze keer op de fiets. Op de heenweg niet de makkelijkste route via Camerig, Mechelen en Partij. Valkbij Gulpen besluit hij de Gulperberg op te fietsen, ondanks de waarschuwingen dat de weg 14% steil is. Het lukt op 50 meter na om de top de bereiken op de fiets, het laatste stukje was echt te steil. Op de terugweg wordt er een biertje gedronken bij de Remise in Partij. Syl kookt een lekker gerecht en we kijken een vriendelijke film op Netflix.

Inmiddels is het alweer maandag en we vinden het tijd dat we wat wandelingen gaan doen. Vandaag doen we een route over deels nieuwe paden voor ons. We lopen via Kuttingen naar Sippenaken en via het bos naast de camping weer terug. De rest van de dag moet er gerust worden. Het rusten blijkt effectief te werken, maar dinsdag doen we nog steeds niet erg veel. We rijden naar Kerkrade waar de favoriete kleding winkel van Syl zit, Top Vintage. Ze koopt er een prachtig setje bestaande uit een rok en blouse. Via Simpelveld en plaatsjes met namen als Huls, en Trintelen rijden we terug naar Epe. In de buurt van Simpelveld zijn we eigenlijk nog niet geweest en we besluiten om hier later een stuk te gaan wandelen. De auto wordt op een parkeerplaats in de Wilhelminastraat van Epen geparkeerd waarna we wandelen naar Herberg de Smidse. Hier gaan we altijd even heen als we in de buurt zijn. Je doet een paar stappen terug in de tijd zodra je het restaurant in stapt en het terras zit altijd vol met mensen, welk weer het ook is. Na de verlate lunch zijn we binnen een paar minuten weer terug op de Helberg waar De Pep staat. Syl voelt zich na een paar rustige dagen gelukkig een stuk beter en heeft de goede moed om een wat langere wandeling te gaan maken. Dat doen we woensdag. 14km met 300 hoogtemeters is best stoer met een energie beperking. Een mooie route vanuit Diependal, door het bos langs Teuven naar Slenaken. Slenaken is een toeristendorp, het dorp zelf is niet bijzonder mooi, maar de ligging wel. Het ligt in een dalletje omgeven door heuvels. Het bestaat vooral uit hotels met bijbehorende restaurants, bij Gasterij Berg en Dal nemen we even de tijd om bij te komen van de eerste hoogtemeters. We bestellen een stevige lunch en na een tijdje gaan we vol goede moed terug richting Diependal. We proberen een pad te vinden dat we nog niet kennen en zo min mogelijk langs de doorgaande weg te lopen. Dat lukt prima, zelfs zo goed dat we het bos naast de camping precies op de juiste plek uitkomen. We zien De Pep al staan, maar moeten eerst nog een stukje via Diependal naar Helberg, kriskras tussen de vakwerkhuisjes door.

Het is dag 160 in De Pep. Het weer wordt steeds beter, met temperaturen boven de 20 graden, alhoewel het windje af en toe best koud is, is het perfect wandelweer. De volgende wandeling starten we in Reijmerstok, een klein lintdorp. We zijn hier eerder geweest en kennen zo’n beetje de route al, maar weten ook dat het deel langs de Gulp erg pittoresk is. Het eerste deel loopt over glooiende akkers waar veel groente staat, wij weten niet precies welke groente, maar om nu zomaar een knol uit de grond te trekken omdat we zo nieuwsgierig zijn gaat iets te ver. Zo’n glooiende de akker zouden we in Apeldoorn een Enk noemen, weten we sinds we er naast hebben gestaan in Lieren. Deze wandeling is wat korter dan die van gisteren, we lopen dan ook al snel Beutenaken in. Een nog kleiner lintdorp, tussen Slenaken en Gulpen. De huizen staan hier langs het meanderende riviertje, heel erg fraai allemaal. Na een klein stukje Gulp nemen we een steil pad terug naar Reijmerstok, dit deel komt ons ook bekend voor met al z’n fruitgaarden. Als we uitgewandeld zijn is het eindelijk wel eens tijd voor een vlaai. Dat bestellen we bij de Smockelaer, een herberg op de grens met België, zowel de koffie als de vlaai vallen helaas tegen. Eenmaal terug op de camping neemt Syl haar rust en stapt Pat op de fiets. Hij probeert naar Eperheide te fietsen, een vrij lang stuk de heuvel op vanuit Epen. Vanuit Eperheide via Schweiberg terug naar Epen voor boodschappen bij de Spar. Een hele bijzonder Spar want ze hebben er een heuse wijnkelder met lekkere wijntjes, ook wijn uit de regio.

We wilde nog een stukje gaan wandelen in het gebied waar we met de auto doorheem kwamen een paar dagen geleden. Dit doen we vanuit Eys, waar we de auto parkeren en de eerder uitgezochte route op Komoot starten. Dit is een wandel app waarin heel veel wandelingen staan, vooral van andere wandelaars. Meestal werkt de app prima en geeft op ons horloge aan hoe we moeten lopen. Maar nu, wat we ook proberen, het werkt niet. Gelukkig staat er van elke route ook aan kaartje in de app waarmee we alsnog de leuke paadjes weten te vinden. We wandelen door een bos en over weilanden met om ons heen alleen bos en weilanden. Het doel is Mingersborg, een gehucht met een hoeve waar we lunchen met uitzicht over de heuvels. Via Trintelen wandelen we met behulp van de app de verkeerde route terug naar Eys, nouja heel verkeerd is het niet, want het uitzicht is weer prachtig. In de verte zien we de kerk van het dorp Vijlen. Die kerk is een soort baken voor ons, want je ziet de kerk van een grote afstand. Vijlen is het hoogste kerkdorp van Nederland en ligt op 195 meter. De lunch was best stevig met curryworst en patat, dus er hoeft 's avonds niet gekookt te worden. Terug op de camping stapt Pat nog wel even op de fiets om het laatste restje energie op te maken door naar Gulpen te fietsen. Deze keer hoefde er onderweg niet afgestapt te worden, het gaat dus steeds beter.

Zaterdag is het een hele mooie dag, misschien wel de laatste van deze zomer. We beginnen alvast een beetje de caravan schoon te maken in de ochtend. Als we elke dag een beetje schoonmaken hoeven we straks als we thuis zijn niet perse alles in 1 keer te doen. De onderkant van de luifel is nu dus al schoon en waarschijnlijk schonen dan toen we de caravan kregen. Syl gaat ’s morgens broodjes kopen bij de Spar zodat we een lekker ontbijtje hebben. ’s middags rijden we me de auto richting de Geul en wandelen langs de Geul naar Mechelen. Nadat we op het terras van Hoeskamer Cafe ’t Pintje wat hebben gedronken wandelen we in 45 minuten terug naar de auto en rijden weer naar de camping, waar we vrij lang buiten kunnen zitten. Zondag is het de beurt aan Pat om broodjes te kopen en dat gebeurd op de fiets. Na het ontbijt fietst Pat via Epen, Eperheide, Heijenrath, Slenaken, Buitenaken en Euverum langs de Gulp naar Gulpen. Daar wordt uitgebreid boodschappen gedaan en met volle fietstassen weer terug gefietst naar De Pep. Samen doen we een korte, maar warme wandeling in de buurt waarna Syl alvast de soep maakt. Jan en Jose arriveren even later ook op de camping, ze blijven hier samen met ons een paar dagen in het prachtige Heuvelland kamperen. ’s avonds eten we samen de soep en praten weer eens goed bij.

Het weer blijkt maandag toch wat beter te zijn dan verwacht. We worden uitgenodigd bij J&J voor een bakkie koffie en spreken meteen voor 's middags af. Pat begint 's ochtends met wat schoonmaak klusjes aan De Pep. Het zou fijn zijn als De Pep 6 maanden de stalling in gaat met een schone en droge luifel. 

Maarja, als de luifel droog is en we hem proberen in te draaien begint er een heel klein regen buitje. Hopelijk is de luifel niet alsnog te nat ingerold, we zullen het zien. Daarna worden er nog wat raam 'kozijnen' en vliegenhorren schoongemaakt. In de middag wandelen met z'n vieren richting Kuttingen en via het Geuldal naar de Smidse waar we nog lekker buiten kunnen zitten op het terras. Na een lekkere lunch en een biertje wandelen we terug naar de camping waar we samen nog wat drinken. We stappen alweer vroeg De Pep in om een wazige film met Martin van Waardenburg te kijken, ome Cor. Als het donker is stappen we nog even naar buiten. Het is nu heel erg helder en donker, er zijn ongelofelijk veel sterren te zien, zo helder dat we zelfs ISS over zien vliegen, het belooft een koude nacht te worden.

Vanavond bedachten we ineens dat we wel weer eens trek hebben in noodle soep. Dat is dan ook waar we de volgende dag naar opzoek gaan. Helaas zijn in Maastricht de meeste restaurants dicht op dinsdag, maar Syl vind een noodle house in Aken. Laat Aken nou ook geen eens dichter bij zijn dan Maastricht. Er wordt eerst nog het een en ander schoongemaakt in De Pep, alles ziet er straks weer uit als nieuw. Via Vaals rijden we Aken binnen en gaan direct naar het centrum en zetten de auto in een willekeurige parkeergarage. Na wat zoeken vinden we Chen’s Nudelbar, een piepklein restaurantje met een sobere inrichting. De inrichting is ook niet belangrijk als het eten uitstekend is. Op de kaart staan maar 8 gerechten, om ons heen horen we al het kenmerkende geslurp van mensen die soep eten. We bestellen eerst 2 Maultasche, dit zijn Chinese Bao’s, in dit geval gevuld met gekruid gehakt. Daarna komt er een noedelsoep en geroerbakte noedels met wat gehakt. De noedels worden hier zelf gemaakt en zijn heel dik en lang en een beetje chewy. Beide gerechten smaken voortreffelijk, halverwege ruilen we van kom zodat we allebei alles kunnen proeven. We zitten trouwens tussen de Chinese jongeren, blijkbaar is dit een studentenstad. Het is mooi om te zien hoe mensen die er echt verstand van hebben een noedelsoep eten. De kom staat op tafel, de kin ligt op de kom. Met de rechterhand worden met stokjes de noedels naar binnen geschoven terwijl met de linkerhand de telefoon wordt bediend. Zo nu en dan een boer latend. Als Pat naar de WC wil wordt hij de keuken doorgestuurd waar een hartelijke Chinese dame hem uitlacht omdat het plafond veel te laag is. In de keuken staat een 30 liter pan met bouillon te pruttelen. Op de WC staan de tandenborstels en andere persoonlijke items. Het is net alsof we in China zijn, een leuke ervaring in een piepklein restaurantje in Aken. Syl blijkt iets teveel energie te hebben opgemaakt en doet het woensdag heel rustig aan. Er wordt nog wel verder gepoetst aan De Pep. Als dat gedaan is stapt Pat maar weer eens op de fiets voor een mooie route door de heuvels. Heuvel op blijft soms zwaar, maar als het niet te steil is lukt het inmiddels prima. Behalve de Gulperberg, die lukt nog niet in 1 keer, niet zo gek want het eerste stukje is 18%. Donderdag maken we met Jan en Jose een laatste wandeling over de grens achter de camping. Na wat regen wordt het gelukkig weer droog en blijft het weer prima en schijnt de zon zelfs even.

Vrijdag is onze laatste dag met De Pep. We hebben er 168 dagen, bijna een half jaar in gewoond, in die tijd hebben we op 10 verschillende campings gestaan in 4 landen. Het beviel uitstekend, we zullen weer opnieuw moeten wennen aan ons te grote huis. In de caravan hebben we niet veel spullen en die liggen ook nog eens allemaal dichtbij. Als we ingepakt en aangekoppeld zijn rijden we terug naar Apeldoorn waar we de caravan achter het huis zetten om alles eruit te halen. Zaterdag ochtend is De Pep klaar om naar de stalling gebracht te worden. Het zal nog heel wat maandjes duren voordat we ons huis weer uitvluchten naar een camping, maar dat zien we dan wel weer.

Tot dan