Van zuid naar noord

Het is tijd om weer terug naar het noorden van het eiland te rijden. Maandag ochtend klimmen we in de Panda en rijden we via een bergachtige route boven onze baai langs richting Frangokastello. De route die deels langs de kust loopt en dwars door mini dorpjes met weggetjes net breed genoeg voor de Fiat is fantastisch mooi. Sommige zeggen dat Highway 1 in Californië de mooiste weg ter wereld is, maar deze is echt niet minder mooi hoor. In het piepkleine kustplaatsje Frangokastello drinken we op ons gemakkie een bakkie koffie. Het is een zeer rustig en mooi plekje met een mini haven, mini baai en mini hotel. Dit is een oneindig verschil met de gekte van Chersonissos. Waarom mensen naar Chersonissos gaan is ons nog steeds een raadsel als je weet wat voor moois er nog op het eiland te zien is.

Vanaf het terrasje waar we koffie drinken hebben we ook uitzicht over de bergen achter ons. Daar moeten we straks overheen. In de verte zien we wel een kronkelige weg tegen de berg aangeplakt, maar het is moeilijk te zeggen of dit dé weg naar Chania is. O ja, dit plaatsje heet dus Frangokastello. En inderdaad, er staat een kasteel in het dorp, zo'n typisch vierkant kasteel met kantelen en torentjes, direct aan een baai. Zo'n kasteel zoals kinderen het zouden tekenen.

Google Maps stuurt ons inderdaad naar de kronkel weg die tegen de berg aan geplakt is. Het is een spectaculaire weg met maar liefst 20 haarspeldbochten. De Panda heeft er weinig problemen mee, alhoewel het karretje niet verder komt dan de tweede versnelling. Ook nu weer mooie uitzichten over de kustlijn achter ons en de bergen voor ons. Langs deze route ligt ook de Imbros kloof die Syl heel lang geleden met haar moeder gewandeld heeft. Als we de bergpas op 800 meter over zijn, rijden we al kronkelend aan de andere kant naar beneden. Er ligt soms opvallend veel rotzooi langs de weg, mensen gooien hun vuil hier schijnbaar nog steeds uit de auto.

We hebben trek in een lunch. Laat er nou net langs de weg een dame zitten zwaaien naar ons. Kom hierheen gebaard ze, prima, doen we. Het is een alleraardigste dame, die met 2 dochters het restaurant runt. Er wordt ons meteen duidelijk gemaakt dat ze niets in de supermarkt kopen en alles wat in het restaurant wordt geserveerd van hun eigen boerderij komt. Dat is inclusief honing, olijfolie en raki. Mama staat zelf in de keuken vertelt een dochter. Als we bestellen, loopt het water in de mond bij de dochter, ze vindt zelf ook alles lekker wat mama maakt. We bestellen moussaka en boureki, beide oven gerechten. Er zit ook iets groens uit eigen tuin bij, bladgroente ofzo. Af en toe komt mama langs, raakt een van ons aan en roept, lekker heh. Met een grote glimlach en verder pratend gaat ze er dan weer vandoor. Het restaurantje is onooglijk, maar het eten smaakt naar verwachting, erg goed. Na de raki en een zelf gemaakt jam achtig zoetigheidje proberen we te betalen, dit lukt niet omdat het pinapparaat offline is. We zitten weggestopt in de bergen en de ontvangst is erg slecht. Na 10 minuten proberen geven de dochters het op. We hebben slechts €21 bij ons terwijl de rekening €29 is. Tsja, het is niet anders, er is geen dorp in de buurt, dus pinnen kan ook niet. We gaan verder op pad naar Chania.

Onderweg hebben we weer uitzicht op de Middellandse zee, komen we door kleine dorpjes en wandelen er geiten over de weg. Na alle bochten komen we dan toch op een snelweg. Op de snelweg worden tegengehouden door politie, er is een ongeluk gebeurd. Geduldig nemen we afstand en wachten we af zodat de politie z'n werk kan doen. Dan worden we ineens rechts ingehaald, de auto raced op de politie afzetting af. De politie man gebaard wild dat de auto vaart moet minderen. Als dat gebeurd laat de politie man heel duidelijk weten dat de chauffeur niet helemaal goed snik is. Veel chauffeurs zijn niet goed snik, alles en iedereen rijs te hard en haalt in op plekken waar wij het niet zouden durven. Ze rijden hier nog zoals 40 jaar geleden in Nederland. We zijn blij dat we er in Nederland van hebben geleerd, maar dat is hier nog lang niet zo. Op de hele weg die we nu van noord naar zuid en van zuid naar noord hebben gereden zien we kleine witte autootjes rijden. Onze Panda is ook wit, we gaan er dus van uit dat al die witte autootjes toeristen zijn. We zijn er duizend tegen gekomen.

Als we het drukke Chania in rijden vinden we snel ons appartement voor de nacht. We zijn eigenlijk veel te laat, maar de berg weg ging nu eenmaal niet sneller. Het is een keurig, westers aandoend appartement zonder uitzicht, maar wel met een parkeerplaats. Als we een beetje zijn bijgekomen van de lange rit wandelen we richtig het oude centrum. Chania heeft een haven gebouwd door Venetianen. Het is een heel toeristisch stadje met heel veel winkeltjes en nog meer restaurants. Het haventje ziet er inderdaad Venetiaans uit. We wandelen een uurtje door het haventje, langs een oude stadsmuur en door de smalle steegjes, tijd om wat te drinken. Als we ons drinken op hebben zien we dat het terras snel volstroomt. Slim als we zijn besluiten we om te blijven zitten en meteen wat te eten voordat het te druk is en we moeten gaan zoeken naar een tafeltje ergens anders. Het eten is prima, maar wel op toeristen aangepast, niet zo smaakvol als op eerdere plekken, ook geen raki.

In ons appartement wordt het Google kastje aangesloten en beginnen we aan een film. Nog niet halverwege vallen we bijna in slaap. Helaas gaat dat slapen niet erg goed. Er is veel herrie en licht van de stad, om 3 uur slapen we nog niet. Een tikkeltje brak worden we wakker en hebben geen energie om nogmaals de oude stad in te lopen. We nemen het wijze besluit om meteen door te rijden naar onze volgende accommodatie. Syl had gisteren een foto gemaakt van de bank gegevens van de zussen zodat we de resterende rekening van de lunch kunnen betalen. De gegevens zijn echter onleesbaar. Pat is zo slim om de foto te uploaden naar Google Translate. En warempel er komt een naam tevoorschijn. We kunnen dus het te weinig betaalde geld alsnog overmaken naar het restaurant van mama en haar dochters.

De route langs de noordkust richting Heraklion is op sommige punten best mooi, maar vanwege het toerisme aan deze kant van het eiland ook wel een beetje verpest. Er staan intussen veel lelijke resorts met daarachter een smal stukje strand. We begrijpen echt niet wat mensen hier zo leuk aan vinden. Opgesloten in een kitcherig resort tussen snelweg en de zee, nee, niets voor ons. Minoa apartments in het plaatsje Amoudara is ook zoiets. We hebben hier geboekt omdat het vlakbij Heraklion airport is. 's middags wandelen we over het strand en geven de aanblik een 3. Dit is toch niet wat je wil als je een zuurverdiende vakantie neemt. We hebben 2/3 van de noord kust van Kreta gezien en hebben dit niet als een mooie plek ervaren. Jammer genoeg hebben we maar een klein deel van het binnenland en de zuidkust gezien. Alles vonden we in die delen wel leuk en mooi. Dat is nou eenmaal het risico van op de bonnefooi reizen.

Amoudara heeft gelukkig tussen alle toeristen restaurants een heel fijn gezellig en keurig restaurant dat draait om lokale producten. Hier hebben we een olijfolie proeverij gekozen. Er word ons van alles uitgelegd over 3 verschillende oliën die we daarna proeven. Er zit zoveel verschil in, 2 zijn er zelfs scherp van smaak, de andere meer fris. Bij de proeverij zitten ook wat gerechten met dezelfde olie, echt heerlijk.

De week Kreta zit we weer op. We hebben het wisselend ervaren zoals hierboven ook wel staat. Voor Syl was het leuk om na lange tijd het eiland nog eens te bekijken. Er is veel veranderd, erg veel bijgebouwd om toeristen tevreden te stellen, maar dat is niet ons ding. Het was een leuk ervaring voor 1 keer.

Yássas