Jordanie

Jordanie, uitzonderlijk vriendelijke mensen.

maandag, 31 december 2007

Op oudejaarsdag 2007 zijn we naar het oosten van dit vriendelijke land gereden. 'ochtends zijn we weer redelijk op tijd van het hotelleke weggereden, rond half 9 zaten we in ons ootootje, en om 10 uur stonden we voor ons eerste reisdoel van vandaag. Het woestijnkasteel Al Amra. Dit kasteel staat inderdaad midden in de woestijn, op 80 km afstand van Amman en 50 km afstand van Azraq. De woestijn hier is overigens een rostwoestijn, geen zandwoestijn. Dit kasteel heeft een aantal goed bewaarde fresco's en een mannetje dat een oud 1-snarig muziek instrument bespeeld. Deze man geeft ons ook een korte rondleiding door het kasteeltje en laat Pat even aanmodderen op zijn muziek instrument.... Pat heeft er lol in (alhoewel hij waarschijnlijk geen natuurtalent is) en dat heeft wat leuke foto's opgeleverd.

In Azraq hebben we een tijdje gezocht naar het Wetlands reservaat. We hebben hiervoor een "sjiek" hotel opgezocht en het daar gevraagd. Omdat we al een tijdje onderweg waren hebben we er ook thee gedronken (we kregen " The Shining" unheimliches gevoel aangezien er helemaal geen gasten te bekennen waren). Dat gevoel bleek totaal onterecht want ook hier kwamen we niks dan vriendelijkheid tegen. Er is ons uitgelegd hoe we bij het Nationaal Park moesten komen en we hebben falafel met brood met de locals meegegeten. Toen we daarvoor wilden betalen sloegen ze dit af, we waren immers hun gasten geweest....

Het wetlands park was leuk om te zien maar niet spectaculair. Wel bijzonder dat je midden in een woestijn door een waterrijk gebied loopt. Alhoewel waterrijk.... Er zijn een aantal bronnen die al 250.000 jaar (!) gebruikt worden maar in de laatste 30 jaar zijn ze zo uitgeput dat er een aantal zijn drooggevallen en het meer en het wetlands gebied letterlijk gedecimeerd zijn. " Ontwikkeling" noemen ze dat.

We willen ook nog naar het Shaumani NP waar ze Arabische Oryxen hebben maar helaas is dat momenteel gesloten. Niet getreurd.... we bedenken wel een nieuw doel. Namelijk de militaire vliegbasis die ze in Azraq hebben. Er staan meerdere F16's en Pat is hier uiteraard zeer in geinteresseerd. We kijken de bewaking lief aan en vragen om een " visit"  op de basis. Er wordt iemand met sterren gehaald en we hebben even de hoop dat ze ons op de basis laten.... Helaas..... ze vinden ons heel aardig maar besluiten toch dat we niet aardig genoeg (lees: niet Jordaans genoeg) zijn om op de basis toe te laten. Ach, we hebben het geprobeerd en het was toch lachen geweest als het was gelukt!!

Op de terugweg door dit verlaten stuk land hebben we nog 1 kasteel bezocht. Een soort Karavanserai (een pleisterplaats voor reizigers maar dan van heeel lang geleden). Een leuk gebouw met veel kamertjes en doorgangetjes die we allemaal hebben bekeken. Hierna zat ons dagje woestijn erop, een dag waarop we probeerden op een vliegbasis te komen, uitgenodigd werden voor lunch en op 240 km van de Irakese en 35 Saudische grens zijn gekomen.