Colmar

Het is vrijdag ochtend en we pakken de snelweg richting Colmar, dit ligt zo’n 100 km ten zuiden van Niederbronn. Direct als we het stadje binnenrijden zijn we blij, dit is een stuk levendiger dan ‘ons’ dorp, hadden we dat maar eerder geweten. We beginnen ons bezoek goed, met een lekker vers taartje en een bakkie koffie. Op elke hoek van de straat, dus ook in de kleine dorpjes is wel een banketbakker te vinden. Wie zijn wij dan om die over te slaan :-) Ook van deze stad weten we weer erg weinig, waardoor we verast zijn over het grote Anton Pieck gehalte van het centrum. Het hele centrum lijkt wel in Efteling stijl, met z’n vakwerk huisjes, grote kerken, torentjes, kinderkopjes en stroompjes. De straten zijn een aaneenschakeling van winkeltjes, restaurants en terrassen. Dit bevalt ons wel.

Het word helemaal bont als we ‘petite venice’ binnen wandelen. Hier varen platte boten voor toeristen door de smalle kanaaltjes. De huizen zijn tot aan het water gebouwd en zijn allen verschillend en toch weer hetzelfde. Vrijwel alle huizen zijn in vakwerk gebouwd, dus met de typische houten constructie met daartussen de opvulling. De opvulling is dicht gestreken met een mengsel van stro en leem. Alhoewel dat tegenwoordig stenen en cement is hebben we gezien. De houten balken liggen bij elk huis en elke gevel in een ander verband waardoor het er speels en misschien wat rommelig uitziet. De opvulling is vaak gekleurd, van geel, tot roze en van wit tot grijs. De huizen zijn vaak schots en scheef en niet altijd netjes tegen elkaar aan gebouwd. Ook kan het zijn dat er bv rond een pleintje een paar losstaande huizen zijn neergezet. Dit geheel deed ons dus denken aan de tekeningen van Anton Pieck en de gebouwen in het sprookjesbos van de Efteling. Dit bijzondere centrum zorgt natuurlijk wel voor de nodige drukte. Er lopen grote groepen mensen achter gidsen aan, er rijden fietsers, brommers en auto’s door de stad en dat allemaal tussen de terrassen door. We storen ons helemaal niet aan de drukte, maar besluiten toch verder te gaan en een stukje van de wijnroute te rijden.

We rijden richting het plaatsje Riquewihr, een plaatsje dat verscholen ligt tussen de wijngaarden. Heel opvallend is dat het wijngebied hier zo smal is. Soms is het gebied maar een paar honderd meter breed tegen een heuvel aan geplakt. Onder ons is het weer vooral mais. Op de smalle, 170km lange weinstrasse wordt wel ontzettend veel wijn gemaakt. We hebben het geluk dat we aan het eind van het groei seizoen hier zijn en alles heel groen is. Vrijwel alle druiven hangen nog aan de planten, dus dat is een extra mooi gezicht. Veel akkertjes zijn heel klein, waarschijnlijk van 1 boertje of bebouwd met 1 bepaalde soort. Sommige akkers zijn ook wat groter zodat het een mooi groen veld wordt met de bekende parallelle lijnen. Het plaatsje Riquewihr blijkt nog toeristische dan Colmar. We snappen ook wel waarom, het ziet er namelijk nog sprookjesachtiger dan Colmar. Elk vakwerk huis staat hier in het teken van wijn. Overal zijn proeverijtjes en wordt wijn te koop aangeboden. Alles lijkt mogelijk, of het nu een losse fles is, of een verzameling van allerlei merken en typen. Uiteindelijk hebben wij nog niets gekocht.

Als we zitten te lunchen met een lekkere flammkuchen en rösti besluiten we om in deze streek te blijven. We vragen ter plekke de wifi code en gaan opzoek naar een Airbnb huis. Die vinden we snel en we boeken gewoon 3 nachten. Jammer voor het iets te slechte hotel in het slaperige dorpje. We rekenen uit dat we vanavond om 7 uur weer in Colmar kunnen zijn als we op en neer rijden van Colmar naar Niederbronn. Dat doen we dan ook, we rijden rustig terug naar het dorp, checken uit en rijden dezelfde weg terug naar Colmar. We zitten nog wel een uurtje vast in de vrijdagmiddag spits, maar dat maakt ons niet uit. Als we bij het huis aankomen worden we nog blijer. De dame van het huis staat ons al op te wachten en opent de deur voor ons. Ze is het blijkbaar niet gewend dat er nog last minute mensen komen, want ze vergeet van alles uit te leggen. Dus we stellen zelf onze vragen wel; heb je een sleutel, waar kan de auto neergezet worden, waar is de badkamer, verlichting, Internet, afval etc. De aardige mevrouw legt alsnog alles uit en wijst ons ook nog op een flesje wijn en haar favoriete dorp hier in de buurt. Wij staan alweer te stuiteren om de stad in te gaan. Voor de tweede keer vandaag lopen we het gekke centrum van Colmar binnen. Het is nog steeds warm en lekker druk. We drinken wat en eten zoals het hoort buiten op een terras een lekkere lokale salade.

We zijn helemaal blij met deze keuze, zo kan het dus lopen als je reist zoals wij dat doen. Ongeorganiseerd en een tikkeltje spontaan. We hebben ons er al jaren geleden bij neergelegd, zo doen we het nu eenmaal.

Bon journée
Globetrotters dicht bij huis