Aangekomen op Prince Edward Island over de 13km lange brug nemen we direct de toeristische route over het eiland naar de andere kant. Onderweg hebben we eigenlijk meteen wel in de gaten dat het er hier landschappelijk en wat boerderijen betreft heel anders uitziet dan we eerder zijn tegengekomen. Het is erg rustig en rustiek, er is veel landbouw en her en der wat vee. Het heuvelachtige landschap maakt dat het er liefelijk uitziet. Het wordt dus niet zomaar ‘The gentle Island’ genoemd. Ook opvallend, maar dat is eigenlijk al de hele route vanaf Toronto het geval, is dat er zoveel paardebloemen in de velden staan. Soms zijn hele heuvels geel gekleurd door de kleine gele bloeiers. Zoals verwacht zijn de wegen vaak smal, kronkelig, met veel naar boven en beneden. Het is prima te doen met de grote camper.
Na een uurtje rijden komen we aan in Cavendish, hier is onze KOA camping. Een hele langgerekte camping waar het in de zomer vast erg druk is. Nu is het niet erg druk, de vriendelijke dame checkt ons in, alhoewel dat erg lang duurt staan we even erna keurig op onze plek. Cavendish is een echt vakantie dorp inclusief een pretpark, water glijbanen, golfbanen en winkeltjes. Dit hadden we niet verwacht, niet alles is dus even pittoreks. Even later bedenkt Syl zich dat we de ferry terug nog moeten boeken. Prince Edward Eiland (PEI) is te bereiken via 1 brug en 1 ferry route. Die ferry vaart naar Nova Scotia, onze laatste bestemming. Helaas lukt online boeken niet omdat we een camper hebben. Onze telefoons weigeren ineens om naar Canada te bellen. Dan maar terug naar de vriendelijke dame van de receptie. Zonder aarzelen geeft ze haar iPhone aan ons af. Het boeken blijkt erg lang te duren, Pat laat af en toe aan de vriendelijke dame van de receptie weten dat we nog niet zijn weggerend met haar iPhone. Na 15 minuten blijkt dan toch alles te kloppen en hebben we een reservering voor de Ferry op donderdag 1 juni om 10 uur ’s morgens.
Een van de meest verkocht boeken ooit is ‘Anne of Green Gables’, geschreven in 1908. Er zijn zelfs meer boeken van verkocht dan van ‘het Achterhuis’ van Anne Frank. Montgomery, de schrijfster woonde tijdens het schrijven in Cavendish, de plaats waar we nu zijn dus. Het verhaal gaat over een weesmeisje van 11 jaar dat per ongeluk bij een broer en zus terecht komt op een boerderij. Ze is nogal spraakzaam en dat zorgt voor hele leuke scenes. Een paar jaar geleden hebben we de Netflix serie ‘Anne with an E’ gezien, wat een van de vele verfilmingen van het boek is. Dus toen we besloten om naar PEI te gaan wilden we hier ook graag heen. We kijken ’s avonds in de camper eerst een verfilming uit 2016. De volgende dag rijden we naar het huis dat als decor voor de boeken is gebruikt, Green Gables. Het is nu een museum waar je voor een paar dollar in kunt. Vooral het huis zelf is interessant van binnen en buiten. Verder is het best commercieel, er zijn chocolades, frisdrankjes, poppetjes, winkels, kleding en noem maar op te krijgen met de beeltenis van het meisje. Het is nogal een opvallend meisje met lang rood haar en een tenger postuur. We kunnen het niet laten en besluiten ook een poppetje te kopen, de marketing werkt dus echt?!
Langs een mooie toeristische route rijden we naar Noord Rustico. Dit is een van de leuke dorpjes met een haventje, vuurtoren, boardwalk en mooie huizen aan het water. Het is hier akelig rustig. We sloffen er een half uurtje rond en dan hebben we letterlijk het hele dorp gezien. Verderop rijden we Prince Edward Island National Park in, een klein kust park waar we gratis in mogen. Met uitzicht op de Atlantische oceaan maken we aan bakkie koffie waarna we vluchtig de volgende vuurtoren bekijken. We gaan door naar Charlottetown, het piepkleine hoofdstadje van PEI. Er wonen slechts 39000 mensen. Het eiland waar we nu zijn is trouwens best groot, ongeveer 35x groter dan Texel en er wonen op het hele eiland slechts 10x zoveel mensen als op Texel, dus er is ruimte genoeg. We bekijken alleen downtown, eten er een Vietnamees soepje en kopen een tshirt. Na 2 uurtjes hebben we de rustige en gezellige straatjes wel gezien, terug naar de haven waar onze camper staat. Voordat we naar de camping gaan doen we boodschappen en kijken ’s avonds 2 afleveringen van Ted Lasso.
We zijn wel toe aan een ochtendje rust, dat doen we dan ook op de camping Ocean Acres waar we 2 nachten verblijven. ’s morgens wordt er vooral veel gelummeld en doen we beide ons eigen ding. Tussendoor doen we de was, voor een reisje van 3 weken is 1 keer de was doen precies genoeg. We kunnen het niet laten om nog een piepklein deeltje van het eiland te bekijken, dus rijden we naar Cape Bear vuurtoren. Een van de vele houten vuurtorentjes in het oosten van Canada, deze staat er mooi bij in het gras met een zweem van knalgele paardenbloemen ervoor. In het plaatsje Montague bezoeken we en brouwerijtje. Op onze reisjes bezoeken we eigenlijk heel vaak brouwerijtjes, vooral de kleine. De sfeer is er altijd relaxed, er is nooit stress, er bestaat niet zoiets als snel dineren, alles is er altijd fijn en betaalbaar, zo ook de biertjes. Naar fastfood ketens gaan we eigenlijk nooit, misschien alleen voor een bakkie koffie of wifi. Donderdag ochtend melden we ons om 9:15 stipt bij de ferry naar Nova Scotia, deze vertrekt net zo stipt als wij zijn om 10 uur om 1:15 later aan te komen in Caribou. Syl heeft de camper keurig de ferry opgereden en manoeuvreert het gevaarte met hetzelfde gemak er weer af. We rijden een stuk langs de kust richting een Arisaig Provincial Park waar we lunchen met uitzicht op een piepklein vissershaventje. Ohja, toen we net de boot afreden zagen we al een visarend vlak voor de camper een stuk roadkill proberen op te pakken, nog geen 5 meter voor onze ogen, wat een machtige vogel! Hopelijk komen we nog wat meer wild tegen de komende week. We hopen vooral op Elanden, maar gaan ook proberen papegaaiduikers te vinden.
Wie weet!?
.png){kind=small}
.png)
