Laatste dag Algau, eerste dag München

Dinsdag ochtend staan we zoals als bijna gewoon lijkt te worden om 8 uur op. Rond 10 uur na het ontbijt maken we ons klaar voor een ritje naar der Hundler. Een bergtopje aan de overkant van ons huis. Zoals dat in de bergen gaat moeten we een behoorlijk eind rijden om aan de onderkant van deze berg te komen, we moeten er eerst omheen. Op deze berg is een mooie gondellift naar 1100 meter. Met onze Algau Plus kaart mogen we gratis mee naar boven. Eenmaal boven wandelen we nog een stuk omhoog naar het kruis dat zichtbaar is vanaf ons huis. Bovenop wordt bekeken wat de mogelijkheden hier zijn. We kunnen hier een mooie rustige wandeling maken.

Een half uurtje onderweg splitsen we zodat de jongste en de oudste een kortere route kunnen nemen. De jongste is overigens wel met het grootste gemak van de lift naar het kruis en een stuk door het bos gelopen. We hebben het hier wel over een bergwandeling mensen! Viggo, Mike, Jose, Pat en Syl vervolgen de route over een leerzaam pad. Er wordt onderweg veel uitleg gegeven over het woud waarin we lopen. Viggo weet intussen meer dan de gemiddelde volwassene over de bossen. Na een uur of 3 komen we vermoeid aan bij de onderkant van de lift. We verzamelen ons op een typisch Beiers terras, waar het nodige bier en lokale gerechten worden genuttigd. Met z'n allen nemen we nogmaals de lift omhoog. Wij besluiten om terug te lopen naar het huis. Syl wil graag met de voetjes in het water, Pat wandelt liever nog een stuk. Da's mooi want vanaf de Hundler loopt een pad naar ons huis via watervallen. We gaan dus samen op pad, meteen al vrij stijl naar beneden met een warme zon op onze kop. Snel lopen we door een stuk bos waar het al veel koeler is. Via alpen weide met koeien, leuke huisjes en meer bos komen we bij de watervallen aan. We lopen te puffen en te kreunen van de warmte en de stijle hellingen.

De waterval is zoals verwacht lekker koel. Net voordat we beneden zijn zien we door de bomen dat de waterval uit 2 mooie stroompjes bestaat, 'picture perfect'. Syl gaat even met de voeten in het water terwijl Pat uitzweet op een rots. Na een kleine pauze gaan we verder op pad. We moeten nu weer stijl omhoog via trappen en paden. Tijdens de hele wandeling van 2 uur kunnen we vaak ons huis zien, dat is een goed ijkpunt dat ons verteld dat we nog goed zitten. Op een mooie groene alpenweide gunnen we onszelf een limo en nog wat rust. Nog 45 minuten later komen we aan in het huis waar de hele familie inmiddels al aanwezig is. Woensdag ochtend pakken we de auto in en vetrekken we na het ontbijt op weg naar de camping in München. Met onze 'kaart' opgeslagen op de iPad vinden we makkelijk onze weg naar de camping. Camping Thalkirchen blijkt een rustige camping, met elektriciteit te zijn. Binnen no-time staat onze tent met alles erop en eran op z'n plek. Syl belt met een fietsverhuurder die ons om 14:00 de fietsen komt brengen. De service is super, inclusief diefstal verzekering en pech onderweg hulp.

We stappen meteen op de fiets om naar het centrum van München te rijden. Na een half uur zijn we in het centrum. Zoals we zijn, lekker ongeorganiseerd, wandelen we wat doelloos door de stad, beide met honger naar voedsel en een sapje. Via leuke straatjes en pleintjes waar we later vast meer van gaan zien komen we pardoes uit bij het Hard Rock Cafe van München. Pat wordt een beetje zenuwachtig, want tegenover het HRC is het gebouw van de Hofbrau. Op het terras van onze 21ste Hard Rock drinken we een lokaal biertje. Hierna stappen we parmantig de Hofbrau binnen. Het moederschip der bierhallen. Dit gebouw is reuze bijzonder en niet alleen voor het bier. Direct lopen we door naar de 2de etage waar de feesthal is. Als je ooit in de Ridderzaal in Den Haag bent geweest kun je enigszins begrijpen hoe dit eruit ziet. Een prachtige grote zaal met een gewelfd hoog plafond. Achterin de zaal is een podium waarop muziek kan worden gespeeld (en Pat een dansje doet). In de zaal staan rijen met tafels, voor naar schatting 500+ personen. Het is nu leeg, maar we denken ons in hoe dit is als het vol is, feest.

Omdat we toch in het moederschip der bierhalle zijn kijken we er nog wat rond, erg indrukwekkend. Op het binnen terras bestelt Syl een halve liter origineel HB bier, Pat kan het niet laten om er een liter van te maken. Om ons heen zit ook een enkeling uit een pul met deksel te drinken. We leren snel dat deze pullen achter sloten worden bewaard voor de stamgasten. Zij bewaren hun literpul zorgvuldig in het gebouw van Hofbrau. Tijdens het bier, eten we zoveel mogelijk lokale worsten, met brood en sauerkraut. De stad München bekijken we later wel, we stappen op de fiets om onze kamping te gaan zoeken. De heenweg was het lastig te vinden, maar terug weten we de route langs de rivier goed te gebruiken. Het is nog steeds een half uur fietsen, maar wel op een fijn fietspad. Op de camping is de biergarten nog open, dus bestellen we nog wat om dit aan de rivier te nuttigen. Pat word alweer aangesproken op z'n Hollandse klompen, onze Duitse buren vertellen honderduit. We sluiten weer een dag in het mooie Beieren af met wat bier uit de automaat.

Zum wohl