Wereldrecord tapas eten....

Het is nu maandag 29 maart, we lopen intussen al een paar dagen in Barcelona rond te sjouwen. Afgelopen donderdag waren we beiden de hele dag vrij, dus lekker aanrommelen. Rond een uur of 2 werd de tas ingepakt en gingen we op pad, met de trein naar Schiphol. Handig hoor, in de Stationsstraat wonen. Na een wat rommelig vluchtje en wat te lang in de trein kwamen we met een klein om weggetje bij ons hotel aan. Prima hotelleke hoor, op 10 minuten lopen van La Rambla.

Meteen 's avonds maar even wat tapas proberen. Op zich smaakten ze prima, maar er bleek toch iets in te zitten wat Syl niet helemaal kon verdragen. Waarschijnlijk waren er wat kleine stukjes van een pijnboompitje blijven zitten, ondanks dat de uitbater maar bleef ontkennen. Deze eerste kennismaking met de beroemde Spaanse tapas resulteerd in een lange nacht, we moesten even naar het ziekenhuis voor een spuit van het een of ander. Het zustertje aldaar vond ons blijkbaar aardig want ze lieten ons een paar uur wachten. De spuit was vrij snel gezet en Syl werd al snel minder rood. Maar ter controle moesten we nog even blijven hangen. Al met al lagen we bijna 24 uur nadat we waren opgestaan weer in ons bedje.

Vrijdag misten we het ontbijt en hebben maar bij de lokale bakker wat lekkers gekocht. Prima hoor die bakkertjes hier, nee er zitten geen pijnboompitjes in. Die dag zwerven we wat rond in de straatjes van Barcelona. Wat direct opvalt zijn vele apartementen gebouwen allemaal met een klein balkonnetjes, bijna geen huizen. Het is een erg mooi en gezellige stad en er lijkt overal wel wat te gebeuren. Precies wat je van een stad als deze verwacht. Omdat we een lange nacht hebben gehad slenteren we wat rond zonder ons druk te maken over wat we precies zien, we hebben ook nog een hele week dus dat komt wel goed. Het enige wat we wel doelbewust hebben opgezocht is de Cathedral de Santa Maria del Mar. Een mooie kerk met bijzondere glas-in-lood ramen die prachtig oplichten als de zon er tegen het eind van de dag in valt.

We lopen nog naar de haven en het strand en gaan dan een pintje drinken in een Ierse Pub. We komen 's avonds een een kleine barretje terecht waar we Franziskaner drinken en wat tapas eten. We lopen richting ons hotel en komen langs een kroeg bij ons in de straat, een kroeg waar je je eigen tap op tafel hebt staan! Hier kun je je eigen bier tappen en op een monitor bijhouden welke tafel het meest drinkt... we zien ons hier al wedstrijdjes organiseren! We maken het niet al te laat maar ondanks dat slapen we toch een gat in de volgende dag.

Als we opstaan is het ontbijt in het hotel niet meer te krijgen dus weer naar de bakker om de hoek en hup naar het Parc Montjuïc. We lopen in de richting van de funiculair maar het is niet makkelijk te vinden. Uiteindelijk zien we de bakkies hangen in de lucht maar omdat het belachelijk hard waait gaan ze niet. We lopen dus naar boven.... Na een tijdje lopen komen we aan bij het Castell en genieten van een prachtig uitzicht over de stad en het omringende land, inclusief de kustlijn. Als we uitgekeken zijn lopen we naar beneden en nemen we de metro naar Parc Guëll. Dat is een park ontworpen door de gekke kunstenaar Gaudí. Ik geloof niet dat ie echt gek was hoor maar als je zijn bouwwerken ziet met alleen maar rondingen en uitsteeksels, kleurtjes in de mozaïek dan kun je nou eenmaal niet voorkomen dat je dat af en toe denkt. Afijn, we hebben een tijdje door dit mooie, drukke park gelopen en hebben daarna de metro naar ons eigen stationnetje, Parallel. We hebben een dutje gedaan en zijn vervolgens naar een klein restaurantje gelopen waar Pat kennis heeft gemaakt met een typisch Spaans gerecht; aardappels, chorizo, ham en varkensoren! Hihihi, hij heeft ze nog gegeten ook, de gek! Ik heb daarentegen gekozen voor een leg of Pork, een goed stuk beenham. Smaakte allemaal goed hoor ondanks het wat vreemde ingredient. Nog bedankt Yvonne en Ria, dit etentje hebben we aan jullie te danken. We hebben het niet laat gemaakt en staan zondag om half 9 op en eten zowaar het ontbijt mee in het hotel.

Na het ontbijt lopen we naar de oude stad en La Cathedral. Het blijkt dat palmpasen wel een belangrijk ding is en het hele plein staat dan ook vol mensen die aan het luisteren zijn naar de openluchtmis die wordt voorgedragen door een priester. De mensen hebben de Spaanse variant van een palmpasen stok in de hand en er wordt driftig mee gezwaaid op gezette tijden. We zijn zelf niet erg gelovig, dus we laten de mensen rustig hun gang gaan. Syl vind een wandeling van ongeveer anderhalf uur in het boekje dat we meeslepen. De wandeling loopt langs allerlei straatjes en vooral veel pleintjes. We steken voor de zoveelste keer de La Rambla over. Nog even over die Ramblas, we snappen het niet helemaal. Het is een straat van 1,2 KM lang vol met mensen, veel te dure kraampjes en straat artiesten, verder is er niets te zien of te doen. We proberen het te begrijpen, maar waar de populariteit vandaan komt is bij ons nog niet helemaal helder, misschien valt het kwartje later deze week. Later op de dag besluiten we de La Rambla nog een kans te geven en lopen de hele route van begin tot eind. Het is eigenlijk te vergelijken met de Dam, best een mooi plein, maar wat al die mensen er nou te zoeken hebben blijft een raadsel.

Aan het einde van de middag doen we nog een dutje om daarna wat te gaan eten in het Hard Rock Cafe, ik (Pat) vind het altijd leuk om er een biertje te drinken en lekker Amerikaans te eten. Deze keer geen tshirt gekocht, want er zat even geen leuke in de collectie. Na het HR Cafe, komen we nog in een Spaans restaurantje terecht waar we een biertje drinken. We sluiten de dag af met een bezoek aan ons inmiddels favorietste cafe met de tap op tafel.

Vanmorgen wederom het ontbijt gemist. We kunnen niet helemaal goed meekomen met het Spaanse ritme. De lunch is hier tussen 2 en 4 en het avondeten start op zń vroegst om 9 uur. We hebben besloten dit ritme aan de kant te schuiven en maar weer ons eigen ding te doen. We halen dus weer wat broodjes bij ons bakkertje en pakken de metro naar de Sagrada Familia. Met gemak het meest bekende gebouw in Spanje, de door de gekke kunstnaar ontworpen kerk die nooit lijkt af te komen. Inmiddels is de kerk al best ver klaar, maar het is voorlopig nog wel een bouwput. De kranen die er boven staan horen inmiddels bij het bekende plaatje. Het is erg moeilijk om dit gebouw te beschrijven. Het is groot, hoog en zeer bijzonder gebouwd, met 8 torens en heel veel tierelantijntjes. Op elke willekeurige plek zie je vreemde details terug zoals glas-in-lood, gekleurde bollen, beelden en balkons. Het heeft geen zin om in de rij te gaan staan om de binnenkant te gaan bezichtigen, de rij is meer dan 100 meter lang, we zoeken nog even naar een snellere manier.

Vanaf de Sagrada lopen we via de wijk Eixample naar 2 gebouwen ontworpen door meneer Gaudi. Het eerst is een kantoren complex en ziet er erg mooi uit. Overal ronde vormen met balkons en stalen balustrades. We bekijken het gebouw van binnen en gaan ook het dak op. Op het dak staan diverse vreemde torens, wat het zijn is onbekend, het geeft wel een grappig effect. Op de bovenste verdieping van het gebouw is een soort kerker gebouwd met veel gewelven. Hier wordt een continue expositie over het werk van de beste man gehouden. In dezelfde straat bevindt zich ook het vreemdste woonhuis van Europa. Een appartement met golvende gevels, ramen in ronde vormen en gekke balkons. Werkelijk een bijzondere woning te noemen. Na de gebouwen eten we wat om ons eigen ritme weer een beetje terug te krijgen. We rusten in het Plaza Catalunya en lopen via een voor ons nieuw buurtje naar het Internet cafe waar we nu zitten. De eerste dagen in deze stad zijn erg goed bevallen en we vinden het allemaal erg leuk hier. We gaan de andere helft van deze vakantie lekker verder in ons eigen ritme.

Morgen dus weer vroeg op en de trein naar Girona.

Ohja, het wereldrecord tapas eten verbeteren is niet gelukt.

Hasta Luego, Pat en Syl