Makarska - Dubrovnik Woensdag ochtend verlaten we Mostar nadat we een heerlijk lokaal ontbijt hebben gehad. De route is best mooi en op sommige stukken spectaculair. Weer veel bergen en heuvels, her en der rijden we door een kloof met naast ons de rivier. Het doel van vandaag is Makarska, een heuse badplaats aan de Makarska Riviera. Onderweg erheen komen we nogal wat bordjes tegen van de watervallen van Kravica bij het plaatsje Ljubuški. Als we op de kaart kijken zien we dat het min of meer op onze route naar de kust ligt. We passen de route aan en komen terecht aan het einde van een weg op de parkeerplaats. We parkeren de auto, kopen een kaartje en zien al snel een mooie kleine waterval naar beneden donderen.
Dit is zo’n waterval die je in de Amazone zou verwachten, of misschien in een fantasy film. Het water valt van zo’n 25 meter hoogte over aan breedte van 250 meter vanuit de bossen in een klein meertje. Achter de waterval groeien planten en mossen, wat een mooi groen uitzicht geeft. Er lopen opvallend veel locals rond, dit komt waarschijnlijk omdat je in het meertje mag zwemmen en met een bootje naar de watervallen kunt varen. We drinken er een glaasje prik en bewonderen het geheel. Dit is zeker een aanrader vanuit Dubrovnik of Mostar, de grotere broer (Plitvice) is namelijk een heel stuk verder en veel drukker dan Kravica. Via de Biokovo bergen rijden we verder richting het kustplaatsje. De Biokovo is de op een na hoogste berg van Kroatie en met zijn grijze uiterlijk op z’n minst bijzonder te noemen. Vooral ook omdat het plaatsje tussen de Adriatische zee en Biokovo in ligt. Vanuit het plaatsje heb je dan ook constant uitzicht op deze grijze kolos. Dat uitzicht hebben we niet vanuit onze hotelkamer, maar wel op 1 van de 2 hoefijzer vormige baaien van Makarska. Syl heeft goede contacten met Hotel Park en weet ons een luxe kamer met balkon en natuurlijk uitzicht op zee en de eilanden te bezorgen. Na een kleine 2 weken rondrijden zijn we toe aan een beetje rust en dat lukt natuurlijk prima in een badplaats. Als we even van ons balkon met uitzicht en een biertje hebben genoten kunnen we het toch niet laten om het plaatsje in te wandelen. Het is een kwartiertje lopen van het strand deel van Makarska naar het oude centrum. Hier vinden we al snel een leuk terras waarbij we ook nog worden getrakteerd op een vuurrode zonsondergang en uitzicht op de jachthaven en het eiland Brač. Na een middelmatige maaltijd keren we terug naar ons fijne hotel om er nog even een serie op Netflix te kijken. Met de deur open en alleen het geluid van de kabbelende zee vallen we in slaap.
Eigenlijk hebben we ’s morgens al weer snel in de gaten dat een hele dag nixen niet ons ding is, dus we springen na het ontbijt in de auto en nemen de snelweg naar Split. Het oude centrum van Split is nóg zo’n ommuurde plaats. Het verschil met andere ommuurde plaatsen is dat hier nogal wat Romeinse gebouwen staan en het stadje bestaat voor een groot deel uit het paleis van van Diocletianus. Het doet heel anders aan dan Dubrovnik dat vooral een Venetiaanse bouwstijl heeft. We struinen er een paar uur door de smalle straten en over pleinen. Uiteraard slaan we een heerlijke lunch niet over en wandelen daarna via de moderne promenade naar een van de weinige bierwinkeltjes aan de Riviera. Hier worden wat biertjes gekocht die zeer geschikt zijn voor op ons balkon met uitzicht in Makarska. We rijden vanuit Split terug over de kustweg naar ons hotel. Terug in ons hotel wandelen we het oude centrum weer in. Pat had een leuk restaurant gevonden op Google Maps. We hebben beide niet veel honger, dus delen we 2 voorgerechten. Er wordt hier zeer veel aandacht aan het eten besteed, dit levert bijzondere smaak combinaties en een gewelde service op. Op onze kamer kijken we weer een film met de deuren open en de zee op de achtergrond.
Vrijdag lukt het dan toch om ‘niets’ te doen. In ieder geval in de ochtend. ’s middags wandelen we een stukje langs zee en terug. Later in de middag gaan we weer naar het oude stadsdeel en drinken er een biertje. We besluiten om ’s avonds weer terug te gaan naar restaurant Tempera. We hebben er nu rekening mee gehouden en zijn dus klaar voor een hoofdgerecht. Een ribeye en een brisket. Een brisket kennen we uit Amerika, het is rundvlees dat heel lang heeft gegaard op de BBQ en daardoor zeer mals wordt. Zo ook deze brisket, de ribeye smaakt ook uitstekend. We krijgen weer een heel verhaal bij de gerechten en vinden het vooral leuk dat beide gerechten op 1 grote plank worden gereserveerd waardoor delen makkelijker is. ‘Sharing is caring’ roepen we dan in koor.
Onze laatste bestemming van deze roadtrip is opnieuw Dubrovnik waar we via de kustweg heenrijden. Deze kustweg is vooral heel bochtig met aan de linkerkant de imposante bergen en rechts van ons de Adriatische zee met z’n eilandjes. Af en toe rijden we door een dorpje of zien we er eentje recht onder ons aan zee liggen. Op de route zou bij het plaatsje Ston ook de ‘Europese Chinese muur liggen’. We rijden nog wel naar het plaatsje toe, maar vinden het niet indrukwekkend genoeg om de muur te bewandelen. Tsja, als je eenmaal de Chinese muur op bent geweest is er natuurlijk niet zo snel een vergelijk te maken. In het plaatsje Slano eten we een gebakje met natuurlijk weer uitzicht op de Adriatic. Als we verder naar Dubrovnik rijden komen we ineens aan de grens met Bosnië. Hier blijkt Bosnië een piepklein stuk kust te bezitten. Het is niet meer dan 10 kilometer inclusief 1 kustplaats voordat we Kroatië weer in rijden. In Dubrovnik vinden we snel een parkeerplaats boven ons guesthouse, het is dezelfde accommodatie als de eerste paar dagen in Dubrovnik. We hebben nu zelfs het hele appartement voor ons zelf, inclusief 2 balkons met uitzicht op zee. Eigenlijk is house Cvetka gesloten, maar onderweg hebben we mevrouw Cvetka gemaild dat we graag nog 2 nachten terugkomen en dat vond ze goed. Dat doet ze alleen bij mensen die kent is het antwoord, we hebben dus vrinden gemaakt. Als we aankomen staat er een schnapps klaar voor ons.
Ons appartement is een kwartiertje lopen van Stari Grad (de oude stad). We willen nog een keer terug naar onze favoriete klifbar Buza. Dit is een bijzondere plek die alleen te bereiken is via letterlijk een gat in de muur. Zodra je door het gat stapt ben je aan de zeekant van de muur waar op een aantal kliffen wat tafeltjes en stoeltjes staan. De setting is erg bijzonder, ook wel omdat de locals hier komen om te zwemmen in zee en er kleine vissersbootjes voorbij varen. Tegen zonsondergang gaat er een hele stoet kano’s voorbij die om de hoek van de muren naar de zonsondergang gaan kijken. In de oude stad eten we een kleine maaltijd met sushi en gaan weer op weg naar Cvetka.
Het is zondag en een stuk rustiger in ons guesthouse. Toen we aankwamen werd er nogal geklust in de buurt, een kilometer verderop werd er een stuk berg weggehakt wat nogal wat herrie gaf. Maar nu, zoals het hoort is het een rustige zondag ochtend. Compleet met een ontbijtje en uitzicht over de Adriatische zee. Vandaag gaan we de oude stad weer in. We beginnen door een afwijkende route te nemen naar de stad. Zo komen we langs de eerste Game of Thrones filmlocatie van vandaag. Gradac park is waar de purple wedding werd gehouden. Hier vandaan hebben we een mooi uitzicht op fort Loverijenac aka de Red Keep in Kings Landing. Via kleine straatjes en de haven van Kings Landing lopen we naar het fort. Hier hebben we wederom een goed uitzicht, in het haventje zijn kleine cafe's trapsgewijs tegen een klif aan gebouwd. Er liggen mensen in de azuur blauwe baai te zwemmen, zeer relaxed dit. We kopen een kaartje voor het fort en nemen er uiteraard een kijkje. Het weer is heel helder, dus de hemel is blauw, net als het water onder ons.
Maandag pakken we onze spulletjes in, ontbijten en spreken met Cveska af dat we rond 12 uur terug zullen zijn om onze spullen op te halen. We wandelen voor de 6de keer richting de stad en nemen nog een kleine detour langs mooie uitzichten. Rond 10 uur melden we ons bij een wandeling waarvoor we ons eerder hebben ingeschreven. Met een man of 10 wandelen we zeer rustig door de stad waarbij we tegelijkertijd informatie krijgen over de oudere en recente geschiedenis van Dubrovnik. Onze gids is een lokale hoge dame, die in perfect engels aan ons uitlegt hoe de stad tot stand is gekomen en hoe Kroatië in 100 jaar tijd 5 maal van bestuur en overheersers is veranderd waarna het in 1991 eindelijk onafhankelijk is geworden. Na een kleine 2 uur is de wandel tour klaar en nemen wij de taxi terug naar Cveska om de sleutel in te leveren. Maar die mogen we niet inleveren voordat we een eigen gestookt likeurtje hebben geproefd. Ze overigens erg nieuwsgierig en stelt ons allerlei vragen over van alles en nog wat.
Met ons autootje rijden we een laatste keer over de bergweg richting het zuiden, dit autootje heeft ons 1650 zonder problemen door 4 landen geleid. Aangezien we pas om 6 uur vliegen hebben we nog wat tijd over, dit besteden we in Savtat. Een piepklein kustplaatsje met een aantal resorts en een gezellige boulevard en haven met een aantal restaurants. Hier nuttigen we een heerlijke verjaardags lunch voor de verjaardag van Pat. Inmiddels is het 5 uur en zitten we op het vliegveldje van Dubrovnik te wachten op onze vlucht naar München en verder naar Amsterdam. We hebben een superleuk reisje gehad door Kroatië, Montenegro, Servië en Bosnië. De kust is erg mooi, maar inde steden Sarajevo en Dubrovnik hebben we ook heel veel mooie dingen gezien. We zijn ook weer een beetje bijgespijkerd over de burgeroorlog die niet eens zo heel lang geleden dit hele gebied heeft geraakt. Dit is zeker een gebied om nog eens naar terug te komen.
Tot de volgende keer.
Pat en Syl
.png){kind=small}
.png)
