Syl's verjaardag

Dit is een ingelast bericht over het verloop van Syl's verjaardag!

Na een lange reisdag van 600 km met heel veel indrukken zit koken er niet meer in. Er gaat een pizza in de oven en tegelijkertijd wordt de airco aangezet. Dat was niet zo handig.

Als de timer is afgelopen blijkt de pizza nog bevroren, de oven en airco doen het niet meer, de generator draait nog wel. Het boek wordt er weer bij gehaald en de kapotte zekering kast wordt nagekeken. We proberen van alles, maar geen stroom.

Pat weet de klep van de generator te verwijderen en door alle smerigheid een schakelaar te vinden. Na wat prutsen met de schakelaar, we zijn al 45 minuten aan het prutsen blijkt er weer stroom te zijn, maar niet in de keuken. We weten nog van vorige keren dat in de natte ruimten de stopcontacten een druk schakelaar hebben, een reset knopje ofzo. Maar die zit niet in de keuken, volgens het boek wel. Syl drukt de schakelaar in de WC in en nu doet de keuken het ook weer.

We voelen ons lichtelijk bezwaard om weer die generator aan te zetten, het is hier namelijk sereen stil en dat ding maakt een kolere herrie en we hebben het al zeker 20x geprobeerd. We doen het toch en na 15 minuten hebben we wat te eten. Als de oven uit gaat, stopt het 12 volt circuit er weer mee, geen licht dus. Eerst maar even tot rust komen en die pizza opeten. Na het resetten van de zekeringkast doet 12 volt het ook weer. Het lijkt erop dat alles weer werkt.... voor nu 🥸

Dit zou een gezellige dag moeten worden, Syl is vandaag jarig, de 50ste keer pas. Maar helaas, de accu is leeg. Wat nu weer. Na een klein ontbijtje doen we alsof er niets aan de hand is en rijden het Theodore Roosevelt National Park verder in. We staan in het park en hebben dus de accu wel hard nodig. Het is een prachtig park, maar daarover later meer. Voor Syl's verjaardag gunnen we onszelf een bakkie koffie met een pompoen cake, erg lekker. Als we de leuke dingen achter de rug hebben proberen we met Cruise America te bellen, helaas doet onze telefoon het hier niet.

We zijn in het toeristische stadje Medora, een erg mooi plaatsje, maar daarover later meer.

Het voordeel van een plek waar heel weinig mensen wonen is dat men wel aardig tegen elkaar moet zijn. Dat merken we voortdurend, zo ook nu. We lopen een soort museum in om te vragen of er een telefooncel in de buurt is, we willen graag een gratis nummer bellen. De vriendelijk kantoor man denkt hardop na en komt met de mededeling dat die er niet is. Maar weet je wat, hier heb je mijn iPhone. Are you sure vragen we nog. Tuurlijk neem maar mee.

We bellen met Kelly van Cruise America, ze is heel bezorgd en meewerkend. We zijn op een afgelegen plek waar ze geen garages kent, maar Syl is vasthoudend en blijft aandringen tot ze met een oplossing komt. Kelly luistert goed en doet wat we vragen. Ze belt een paar Repair Shops, maar vindt er geen. Dan willen we de camper ruilen omdat we het ding niet vertrouwen. Dat snapt ze en Syl zegt dat ze de dichtstbijzijnde verhuur vestiging moet bellen. Helaas is er geen camper vrij voor de 4 weken dat we deze nog nodig hebben. Na een half uur aan de telefoon te hebben gehangen met de telefoon van de kantoor man gaan we verder via WhatsApp, dat werkt wel op onze telefoons.

We gaan lunchen in het prachtigste, en lelijkste restaurant met de liefste oude serveerster van de staat. Tijdens de lunch worden we op de hoogte gehouden door Kelly, ze vind een shop in Dickinson, 45 minuten rijden van Medora. We geven akkoord, eten de lunch op en scheuren naar Big Daddy's auto.

Big Daddy blijkt met gemak de vriendelijkste handigste Gerrit van de staat te zijn. Hij heet trouwens Jared. Hij is op de hoogte van onze komst en hoort ons verhaal aan. Vanaf dag 1 gedoe met elektriciteit en de accu is al vervangen. Na 4 dagen is de nieuwe accu ook leeg, dus vermoeden dat de accu niet wordt geladen, good guess. Big Daddy is een grote man, met een goede buik en heeft 9 kinderen. Maar hij is heus niet te beroert om op de grond te gaan liggen, z'n 2 helpende jongens dingen te laten halen en een multimeter overal in te steken. Hij komt snel tot dezelfde conclusie, de accu laadt niet. Hij doet dit bij 31 graden, ook hier is het ongewoon warm.

Als Gerrit even weg is vind Pat een elektrisch schema onder de motorkap en een zekeringskast. Tegelijkertijd probeer Kelly via WhatsApp ons te helpen. Na lang zoeken vinden we dat ergens een kastje defect is. Big Daddy weet niet precies wat het kastje doet, maar weet wel op een professionele manier het kastjes kort te sluiten, de accu laadt weer. Hij en z'n zoons zetten terloops meteen de zekeringkast vast die al sinds het begin los bungelt onder de bank. Hij doet nog wat tests en alles werkt weer.

We wachten nog een tijdje in z'n kantoor waar moeder een baby borstvoeding geeft en nog wat kinderen ons aan zitten te staren. Op de vloer ligt een kleed met 'Trump 2024', hij vraagt ons wat we ervan vinden. We geven eerlijk antwoord wn hij is het daar wel mee eens. Ze zijn erg efficient en regelen dat Cruise america de rekening van $580 meteen naar hen overmaakt. Al met al zijn we hier de hele dag mee bezig geweest, waarvan 3 uur voor Big Daddy.

Als we terugkomen op de camping in het Theodore Roosevelt NP blijkt ons plekje te zijn ingepikt. Syl vindt het oneerlijk, Pat is er gelaten over. We parkeren de gerepareerde camper op een andere plek en drinken een paar biertjes.

Wat een leuke verjaardag zeg. Nu vinden we het wat triest, maar we weten zeker dat we er later om kunnen lachen en een goed verhaal hebben. Wat zeker positief is dat we dit samen goed aankunnen, we helpen elkaar, worden niet boos en gaan snel in de 'oplossing stand' waarbij we beide onze specialiteiten gebruiken.

Het lijkt erop dat alles weer werkt.... voor nu 🥸