De mooiste uitzichten en wat diertjes

Alsof we bang zijn om iets te missen rijden we op zondag om 7:45 van de camping richting Fishing Bridge. Dit is een ritje van 70km waar we normaal een uur over zouden doen. Ware het niet dat we door Hayden Valley gaan rijden. Dit is een open vlakte waar dieren spotten altijd wel lukt. Dat klopt ook wel, de eerste parkeerplek waar we stoppen zien we een kudde bisons. We moeten er wel een heuveltje voor op klauteren en da's best even zuchten en steunen op deze hoogte. Het is vandaag niet meer zo'n helder weer als voorgaande dagen, maar wolkenluchten hebben ook wel wat toch?

Als we toe zijn aan ontbijt vinden we een schilderachtige plek aan de Yellowstone River, bovenop een heuvel staat een groepje bisons. Terwijl we ons ontbijtje nuttigen komt de groep de heuvel af onze kant op. Ze hebben blijkbaar het plan om naar de rivier te gaan en daarvoor moeten de bisons de weg oversteken. Al met al een mooi gezicht tijdens ons ontbijt, zeker omdat er jonkies tussen de kolossen van bisons doorrennen als een stel kleuters die teveel frisdrank hebben gedronken.

Een stukje verderop komen we in een 'Bear Jam', een opstopping van auto's die een diertjes aan het spotten zijn. We hebben geluk, want de Bear Jam is wel heel letterlijk. Beneden ons loopt een Grizzly Bear wat rond te struinen. We hebben perfect uitzicht op de beer, terwijl wij het dier niet storen. Naast ons staat een natuur influencer die van alles met ons deelt. Hij praat een beetje Nederlands en heeft allerlei professionele spullen bij zich. We kunnen op z'n telefoon meekijken wat er wordt opgenomen en hebben zo nog beter beeld bij de Grizzly. Wat een prachtig dier zeg en wat een geluk.

Bij wat modderpoelen nemen we ook nog een kijkje, eentje ervan heet The Dragons Mouth. We weten niet hoe een draak klinkt, maar het geluid van deze modderige bron kan zomaar in de buurt komen. En de geur ook!

Eenmaal aangekomen bij Fishing Bridge wandelen we wat rond en bezoeken de General Store. Dit is een supermarktje, diner en een merchandise winkel. In de diner bestellen we 1 koffie voor ons beide en gooien die na een paar slokken al in de WC, gadver, wat hebben die Amerikanen toch een slechte koffiesmaak. Pat koopt een tshirt en wat lokale biertjes. Bij het Visitor Center wordt een ansichtkaart gekocht om de camper een beetje op te fleuren. Tijd voor lunch, dat doen we op de weg terug naar onze camping maar nog wel in Hayden Valley. Als we net op weer zo'n schilderachtige plek staan geparkeerd wandelt er rustig een coyote vlak langs de camper.

Het is nog niet al te laat zodat we nog wat tijd en energie hebben voor 'The Grand Canyon of the Yellowstone', een bijzonder mooie canyon waardoor de Yellowstone River loopt. We stoppen eerst bij de Upper Falls, Pat bekijkt het even snel maar komt tot het besluit dat dit niet is wat we ervan herinneren. Snel door naar de Lower Falls. Als we deze zien worden de herinneringen weer geactiveerd. Het is een geel achtige canyon met daarbij alle kleuren van de regenboog. In de verte zien we de waterval naar beneden storten, de gele kloof in. De rivier stroomt onze kant op, een schilderachtig geheel. De plek heet niet voor niets 'Artist Point'.

Onderweg terug naar de Madison Campground begint het wat te regenen. We weten niet precies of dat gepland is want er is hier geen bereik en al helemaal geen internet. In zowel Grand Teton en Yellowstone National Park is er amper bereik. Het is even wennen, maar na een paar dagen vinden we het wel lekker zo. Terug op de camping begint het echt keihard te regenen. Niet dat wij daar last van hebben want de camper is tot nu toe waterdicht. Als de regen wat minder wordt schudt Pat nog wel even de tent van de buren droog. Hopelijk is het tentje waterdicht.

Maandag ochtend nemen we wat meer tijd. De kachel doet het niet en er blijkt meer niet te werken. Het boekje wordt erbij gepakt, we moeten minimaal een half uur rijden want de accu blijkt leeg te zijn. Voor het camper gedeelte is er een aparte accu. 

We rijden naar de Lower Falls, waar we gisteren zijn geëindigd en bellen tijdens het ontbijt met Cruise America. Na wat dingen te hebben gecontroleerd blijkt de accu te moeten worden vervangen. Zelfs in dit afgelegen gebied zijn er garages om gestrande toeristen op weg te helpen! We nemen eerst kort een kijkje, zoals we hadden badacht bij het uitzichtpunt over de Lower Falls en de gele canyon om daarna direct naar de dichtstbijzijnde Repair Shop te rijden.

We worden meteen keurig geholpen, de vriendelijke monteur meet de accu, er komt maar 9 volt uit en dat is te weinig. In het aangrenzende winkeltje mogen we  lekker warm binnen wachten. De monteur komt al snel terug met goed nieuws, de accu is op voorraad, het gaat $244 kosten. Terwijl Syl met Cruise America belt voor een akkoord gaat de monteur samen met Pat aan de slag om de accu te vervangen, dat doen we lekker efficient. De accu is snel vervangen en alles doet het weer. Cruise America wil nog wel de monteur en manager van de Repair Shop spreken om te overleggen of vervanging echt nodig was. Alles is in orde en later kunnen we het bedrag declareren. De hele tijd heeft Syl aan de telefoon gehangen met een geleende telefoon van het warme winkeltje, de mensen in dit afgelegen gebied krijgen 10 voor aardigheid.

We realiseren ons eigenlijk nu pas hoe belangrijk de accu is. Verwarming, lampen, water, generator en het kooktoestel werken niet zonder accu, de status van de koelkast, alhoewel die op gas werkt, is niet af te lezen. We hebben niet eerder een defecte accu gehad in een Amerikaanse camper. Het is trouwens wel zo dat telkens als we zo'n ding huren er wat kapot gaat. In de 8x hebben we een lekkage, defecte kachel, kapotte kastjes en vieze campers gehad. Deze keer dus de accu, koelkast en de gordijntjes in de bestuurders cabine, deze zitten met klittenband vast, maar dat plakt niet meer. Oja de zekeringkast zit onder een bank, maar deze is helemaal losgekomen van de bank. De zekeringkast bungelt daardoor los onder de bank waardoor we de hoofd zekering niet konden vinden. En deze moesten we de eerste dag indrukken omdat de spanning binnenin de camper niet meer werkte. Maar goed, daar zijn we meestal wel op voorbereid. Motor problemen hebben we gelukkig nog nooit gehad, die Ford E-450 Super Duty, met een 6 liter V10 motor blijkt dus echt zeer betrouwbaar.

Als de accu perikelen achter de rug zijn gaan we op weg naar Mammoth Hot Springs. We nemen de route over de Dunraven pass, deze is 2700 meter en de hoogste pas van het park. Er liggen en staan veel bisons op de weiden, maar ook direkt langs de weg. Deze lijken zich niet erg druk te maken om de auto's die vlak langs rijden of regelmatig stoppen voor een foto. Het word aangeraden om 50 meter bij deze dieren uit de buurt te blijven, maar zelf houden ze zich er niet aan.

Rond lunchtijd parkeren we de RV op de parkeerplaats van Tower Fall. Er staan opvallende veel mensen met camera's en kijkers over een muurtje te loeren. Eigenlijk weten we al wat we te zien krijgen, want als er professionele fotografen staan met lenzen van een meter lang dan zal er wel een beer zijn. Deze keer een zwarte beer.

Samen met veel andere liefhebbers staan we 20 minuten naar het scharrelende beertje te kijken, wel op gepaste afstand natuurlijk. Op een gegeven moment neemt de beer de afslag naar de parkeerplaats. Er worden meteen wat rangers opgeroepen om de beer en onszelf uit elkaar te houden. De rangers hebben een soort paint guns bij zich en vertellen ons dat we hard moeten schreeuwen als ze gaan schieten. De beer mag niet teveel aan mensen gewend raken en dus wordt geprobeerd het dier te verjagen. De rangers sturen de beer een andere kant op en knallen af en toe met het geweer, de toeschouwers schreeuwen daarbij. Ze gaan wat verder het bos in om er zeker van te zijn  dat het dier ver genoeg is.

Later horen we dat het een ondeugend beertje is. Vanmorgen is de beer in een pickup truck geklommen en later bovenop een auto. Als de beer teveel gewend raakt aan deze plek en mensen kan het zijn dat het dier afgemaakt gaat worden. Snik!

De generator start gelukkig weer zodat er boterhammen geroosterd kunnen worden. Pat maakt de laatste champions op, voor op brood. We vervolgen onze weg naar Mammoth Hot Springs, wederom een prachtige weg met vele uitzichten. We arriveren in de middag op een leuke camping, Mammoth Campground. Alle campings zijn tot nu toe uitstekend en op 1 na allen in een National Park of forrest. We hebben dan geen stroom of water aansluiting, ook geen telefoon bereik of internet. Pat heeft voor de grap wel een berichtje kunnen versturen met z'n nieuwe telefoon via een satelliet verbinding. Dat zullen we thuis nooit nodig hebben, maar voor hier wel een handige optie.

Douches zijn er ook niet in de park campings, dus na een dag of 4 gaan we maar eens op zoek naar een douche. We weten van eerder dat we een douche kunnen nemen bij het hotel in het 'dorp' Mammoth Hot Springs. We rijden erheen en inderdaad het kan nog, voor $5 kunnen we warm douchen en krijgen er zelfs handdoeken bij. We kunnen er weer een paar dagen tegen.

Op de camping lopen dus heel veel Elk rond, dat zijn uit de kluiten gewassen herten. Er loopt 1 mannelijk exemplaar bij met een joekel van een gewei, zelfs wij zijn ervan onder de indruk. Daarbij lopen er een stuk of 20 Elk vrouwtjes met jongen. Naast ons staat een man die maar blijft vertellen over de dieren. Hij komt van de andere kant van het land om hier een paar keer per jaar te fotograferen. Het blijkt een heuse nerd te zijn, hij kent de dieren bij naam en weet zo'n beetje welke route ze nemen, ook gaat hij jaarlijks naar een veiling in Jackson Hole om er geweien te kopen. Soms meerdere jaargangen van 1 dier!

Hier in het National Park zijn alle dieren beschermd en mag er niet op gejaagd worden, maar een paar kilometer noordelijk is de park grens, in de staat Montana. Hij verteld dat daar wel op de dieren wordt gejaagd. Echt jagen is het niet, want zodra ze de grens over stappen mogen ze worden afgeknald. Soms zijn dit soort verhalen lastig te begrijpen voor ons, maar in deze afgelegen gebieden zorgen mensen nog voor zichzelf en leggen een wintervoorraad vlees aan.

Bij het binnenrijden van elke camping staat een bordje 'Full'. Yellowstone is zo populair dat direct op dag dat er gereserveerd kan worden (6 maanden voor aankomstdag) er geen plekjes meer zijn. Gelukkig wisten we dit en geeft Syl goed in de gaten gehouden vanaf welke datum er gereserveerd kan worden en zat ze keurig rekening houdend met het tijdsverschil klaar achter de computer. Doe geen moeite een bepaalde plek uit te kiezen want dan is ie al weg, gewoon klikken en boeken zodra het kan. De rest van deze reis hebben we nog niets gereserveerd. Afhankelijk van de kou rijden we een richting uit. In het noorden zijn nu al wat campings dicht, maar blijkbaar kunnen we nog wel terecht op State Campgrounds, we zullen zien als we Yellowstone uitrijden deze week.

We zijn dus op de camping in Mammoth. Mammoth Hot Springs is een klein gebied dat het veranderlijkst is van het hele park. Die verandering zit in de travertein terrassen. Door de wisselwerking van water en limestone wordt er spierwit travertein afgezet. Het ontstaat vrij snel en droogt net zo snel weer op waardoor er bijzondere terrassen ontstaan. We bekijken het geheel kortstondig, we hebben het vaker gezien en hebben er vandaag niet heel veel zin in. We zijn allebei een beetje snotterig en moe, een rustig dagje lijkt dus van het grootste belang.

We zitten niet ver van het dorpje Gardiner af, waar de bekende Roosevelt boog staat die de ingang van het park aangeeft en tevens het begin van de hele National Park gedachte waarbij de mooie natuur bewaard moet worden voor de mensen en ervan genoten moet worden door de mensen.

We rijden over een nieuwe toegangsweg naar Gardiner en bewonderen de boog. Verder staan er wat huishoudelijke klusjes op het programma. Wat boodschappen doen, tanken, het afval water dumpen en schoon water tanken en als laatste nog het gas bij laten vullen. Aangezien alle metertjes in de camper brakkig zijn weten we niet precies hoeveel van wat we nog hebben maar nu weten we zeker dat we voor de komende 4 dagen wel weer goed zitten.

In Gardiner lunchen we in een typisch western zaakje met veel hout en geweren aan de muur. Het smaakt prima en op die manier hoeven we vanavond niet meer te koken, hartstikke handig. Pat is weer eens met kapotte kleding op reis gegaan dus we zoeken naar een zaak waar ze jeans verkopen maar vinden alleen toeristen spulletjes. Ook leuk maar niet wat we zoeken. 

We zien in Gardiner een pizzeria waar we 16 jaar geleden hebben gegeten 😁 maar de kroeg die er toen naast zat is veranderd in een koffietentje. De camping in Gardiner ligt nog net als toen op een heuvel en heeft mooi uitzicht over de rivier en de omliggende wildernis.

Afijn, genoeg gedaan. We rijden terug naar onze camping en maken er een luier middag van.

Op 1 oktober vertrekken we uit Yellowstone, we gaan oostwaarts richting Noord Dakota. Maar zover zijn we nog niet, eerst doorkruisen we de Lamar Valley nog. Dit is een bijzonder mooie vallei met uitgestrekte vlaktes en hoge bergtoppen. De vorige keren hebben we hier heel wat dieren gespot. Vanochtend blijft het bij her en der een bizon, grote kuddes bizons en bizons die vlak voor de camper de weg oversteken. We verlaten na 6 dagen het park, het is ook wel goed zo. Yellowstone is een van de mooiste parken die we hebben bezocht en dat was deze keer ook zo. Eerdere keren hadden we nog sneeuw, deze keer was het wat warmer en konden we genieten van verkleurde bomen. De rest van de reis doen we op de bonnefooi alhoewel we wel een vaag idee hebben van een route.

Onderweg naar Cook City, niet echt een stad maar een straat met wat gebouwen staat er ineens een zwarte beer langs de weg. De beer is rustig in het gras aan het rommelen, we staan er heel dichtbij maar blijven natuurlijk rustig in de auto zitten. Het dier steekt vlak voor onze neus de straat over, wat een geluk weer!

In Cooke City lunchen we in een bistro waar we vaker zijn geweest met een espresso en een BLT. Dit is een Beacon, Lettuce and Tomato broodje. Maar dan zonder de sla, want die was op en het tarwe brood ook. We mogen op de Wifi van de bistro en lezen dat er een shutdown aankomt, hierbij worden vanaf vandaag alle Nationale Parken gesloten. Sommige staten zorgen ervoor dat de parken (deels) open blijven, we zien wel wat het voor ons betekent, we kunnen ons er niet druk om maken. De National Forests blijven soms open maar de state parks zijn niet afhankelijk van de centrale overheid dus die zijn sowieso open.

Vanuit Cook City rijden we de Beartooth Highway op, deze stond al een tijdje op ons lijstje. Het is een American Scenic Route die over een bergpas van 3250 meter voert. We hebben eigenlijk geen idee wat we ervan kunnen verwachten, maar het was mooier dan gedacht. Denk aan een kruising tussen Zwitserland en Schotland. Of Noorwegen. Nou ja erg moeilijk uit te leggen, maar dramatisch is het wel. De weg is vaak heel smal, het past maar net als 2 grote campers elkaar passeren. Vlak onder het hoogste deel rijden we langs een aantal meren en meertjes, soms zonder begroeiing soms met dennen langs de oevers. Op weg naar beneden zijn er veel haarspeld bochten. Op een van de hoogste en koudste delen van de pas zien we een groep Mountain Goat staan, dat zijn van die geiten met een hele lange dikke wollen jas aan. Wij hebben pas een keer eerder een solitaire mountain goat gezien maar dit is een hele kudde, heel tof.

Syl had tijdens de lunch in Gardiner al de Parkside campground in Custer National Forest gevonden. Deze is nog open, onderweg op de bergpas waren alle campings dicht. Het is een gratis camping van National Forest Service. Vanaf 1 oktober zijn deze campings gratis vanwege het einde van het seizoen.

Als we eenmaal op de camping zijn en ons ding hebben gedaan is het tijd voor een wandelinkje. Langs de kronkelige Rock Creek achter een paar kampeer plaatjes langs komen we een man tegen. Met z'n hond. We meteen meegenomen door de enthousiaste en gezellige kwebbelaar die samen met z'n hond even ze avondmaaltje bij elkaar ging vissen, het wordt vanavond forel. Net als elke avond. De man is 74 en woont hier z'n hele leven al, al wijzend om zich heen vertelt hij over het gebied. Na een klein half uurtje lopen waarin hij af en toe zegt dat we hem best alleen mogen laten komen we bij een klein meertje. Hij weet precies uit te leggen dat dit geen natuurlijk meertje is en dat de visjes er worden gekweekt. Inmiddels is hij wel wat sacherijnig omdat hij nu, als local ook moet reserveren voor de campings in zijn eigen regio. Voor ons is dit deel van Amerika volledig onbekend, maar in de zomer blijkt het er altijd volgeboekt te zijn. Als we aankomen bij z'n voedselbron babbelen we nog wat en gaan we terug naar de camper.

Keep fishing