Nashville

Het is ons toch gelukt om vanuit de Ozark Mountains in Arkansas naar Nashville in Tennessee te rijden. Het was een rit van 750 km, waar we zo’n 9,5 uur over hebben gedaan. Dat is dan wel inclusief een aantal stops en de boodschappen onderweg. Het is zaterdag 15 april en we zijn pas 2 weken onderweg, maar hebben al wel 4000 km in de auto gezeten. Over het algemeen zijn de wegen hier zeer goed en kan er lekker worden doorgereden. Op de snelweg kunnen we tussen de 120 en 140 km rijden. op binnenwegen die natuurlijk veel mooier zijn doen we het rustiger aan.

Dit weekend hebben we het grootste stuk op de snelweg gereden, waarschijnlijk hoeft dat niet nog een keer. De keuze om vanuit Ozark te vertrekken was nogal plotseling. We wilden het gebied nog wel verder verkennen, maar eigenlijk lag ons doel iets meer naar het oosten. Vandaar dat we van het ene op het andere moment hebben bedacht om even wat kilometers te maken.

De route volgt dus over de snelweg, met een groot gedeelte door de Mississippi delta. Deze delta hebben we eerder ook al doorkruist, maar dan van zuid naar noord. Dit gebied is erg vlak en staat vol met landbouwbedrijven die aan ons voorbij flitsen. Via Memphis en onze derde Jackson komen we na een lange rit aan in Nashville. Eigenlijk weten we helemaal niets van Nashville, behalve dan dat het de hoofdstad van de country muziek is. De bijnaam is dan ook Music City. Ondanks de lange dag in de auto besluiten we toch met een shuttle naar het centrum van Nashville te gaan. Het is erg benauwd en nog 28 graden, dus op de camping blijven is ook zonde. Als we op Broadway, de straat waar alles gebeurd aankomen schrikken we ons letterlijk rot. De ‘herrie’ is ongelofelijk. Niet alleen komt er enorme harde muziek uit de cafe’s, maar mensen brullen ook hun longen uit het lijf op straat. Het is schijnbaar ook de gewoonte met met auto’s zogenaamd stoer te doen en erg veel herrie te maken. We zijn toch een beetje te moe voor dit geweld, want we kunnen niet veel verdragen. We hebben dan al helemaal geen zin om een van die drukke tenten in te gaan.

Het ziet er overigens wel gezellig uit, vaak zijn we wel in voor dit soort feestjes. De straat is vrij lang en er zitten tientallen muziek cafe’s aan weerskanten van de straat. De straat heeft iets weg van Las Vegas met al z’n knipperende licht reclame, best gezellig eigenlijk. Zeker met zoveel mensen buiten op straat. Het is paas weekend en zaterdag, we hadden het dus kunnen weten. Als we langs alle muziek en giftshops zijn gewandeld vinden we een ‘rustig’ terras waar we de gok wagen en gaan zitten. Hier is geen live muziek en dat is echt het enige café in de straat, dus wat minder herrie. Het schijnt ook een brouwerij te zijn, dus Pat ook weer blij. We drinken er beide twee heerlijke biertjes maar voelen dan toch de lange dag aan ons opdringen, we worden moe. Als we betaald hebben slenteren we terug naar de plaats waar de shuttle zou staan, tot we op de klok kijken. Het is 5 over half 10, het busje is net weg, we moeten nog een uur wachten. Maar we hebben echt geen zin in zo’n herrie tent, dus gaan we maar een beetje rond wandelen. Om het uur vol te maken zoeken we wederom een rustig tentje om nog wat te drinken en daarna naar de shuttle te gaan. Rond 11 uur zijn we bij ons tentje en zijn we toe aan een nachtje slapen.

Op eerste Paasdag zijn we toch weer vroeg wakker, maar we hebben alles behalve haast. Het wordt een rustig ontbijtje, natuurlijk met een gekookt ei, kleding wassen en een beetje internetten. Als we bij de receptie van de camping vragen of ze de shuttle voor ons willen bellen, horen we dat ie niet gaat op Pasen. De dames suggereren Uber of een taxi, een parkeerplaats die te betalen is kennen ze niet. Ok dan, dan regelen we het zelf wel weer. Via internet zoeken we een gratis parkeerplaats in de stad en rijden er eenvoudig naartoe. Dit is de eerste keer dat we gebruik maken van een navigatie app. Pat download regelmatig een gebied via Google Maps zodat we geen internet nodig hebben om te navigeren. Op eerdere reisjes in de VS hadden we altijd een camping gids waar duidelijk in staat beschreven waar de campings zijn. Die hebben we nu niet en zijn we erg blij met de app. De auto wordt aan de overkant van de rivier in downtown Nashville geparkeerd. Dit doen niet veel mensen, want er moet 20 minuten voor gewandeld worden. Amerikanen parkeren het liefst voor de deur, dus wij hebben op deze ‘verre’ parkeerplaats een gratis plekje. De wandeling over de brug is erg mooi en geeft uitzicht over de rivier en de skyline van Nashville. Het doel van vandaag is; the Country Music Hall of Fame and Museum, prentkaartjes met postzegels kopen (voor een ieder die het leuk vindt om een kaartje te ontvangen meld je maar), Pat z’n growler vullen en naar het Hard Rock cafe gaan. Het lijkt wel of we het druk hebben hahaha.

De eerste stap is de Country Music hall of fame. Een enorm gebouw van 3 verdiepingen met de complete geschiedenis van de country muziek. Het is alleen een beetje suf van ons dat we eigenlijk geen verstand van muziek hebben en al helemaal niet van country. We vinden beiden de muziek erg leuk, maar dan gaat het vooral om de bekende deuntjes. De muziek uit de fifties zegt ons niets, laat staan wie dat heeft gezongen. We proberen ons in te leven in het museum, maar het lukt niet helemaal, er is teveel onbekends Eigenlijk kennen we alleen Johnny Cash, Garth Brooks en Dolly Parton. En dat is ongeveer 1% van het hele museum! Desalniettemin vermaken we ons best voor een uurtje of anderhalf. Eenmaal terug op straat is het nog wat warmer geworden, het is rond de 30 graden terwijl er amper zon is. We slenteren naar Broadway, Syl speelt nog even met het idee om echte cowboylaarzen te kopen, en gaan op zoek naar ansichtkaartjes. Maar we zijn niet zo super gecharmeerd van dit stadje dus we besluiten dat we niemand willen belasten met foute kaartjes uit deze stad. Kaartjes en postzegels kopen worden dus van ons lijstje voor vandaag geschrapt. Er blijven dan alleen nog het Hard Rock café en het vullen van de growler over, dat kunnen we regelen! Eerst maar eens naar het HR, warm weer maakt ook hier dorstig…. Pat besteld een lokaal peanut butter milk stout bier en Syl een meer mainstream drankje. Daarnaast hebben we trek dus we gaan voor de nacho’s, dan weten we zeker dat we zowel lunch als diner in 1 hebben ;-). Dit HR café is trouwens heel groot en heeft echt mooie memorabilia hangen. Ze hebben, hoe kan het ook anders, een hele zaal gewijd aan county muzikanten. Wij dachten trouwens dat het overdag wel wat rustiger zou zijn in deze straat, of dat op z’n minst het volume in de kroegen wat zachter zou zijn maar niets is minder waar. Het is nog net zo luidruchtig als zaterdagavond, ook nu hebben we er geen trek in dus als we de growler hebben laten vullen bij de lokale brouwer lopen we terug naar de auto. Die vinden gelukkig op dezelfde plek terug. Op de terugweg doen we nog een paar boodschapjes en op de camping lezen en relaxen we wat. We kijken bezorgd naar de lucht maar het blijft droog.

Midden in de nacht worden we wakker van de regen, die met bákken naar beneden komt! Oeioeioei, als onze mooi-weer tent dat maar volhoudt! We zijn er niet helemaal gerust op en brengen onze elektronische spullen in veiligheid in de auto. Het blijft maar op ons tentje kletteren en uiteindelijk vallen we wel in slaap. Na een toch wat onrustige nacht blijken we nog helemaal droog wakker te worden, er is maar aan 1 kant van de tent een plasje water ontstaan, daar waar het tentzijl in is gezakt en de grond raakt. Pfew, weten we ook weer dat ie best behoorlijk waterdicht is! We ontbijten ontzettend langzaam en laten de tent drogen in de zon, dat duurt 2 uur maar het geeft ons de tijd om te bedenken wat we aankomende nachten willen doen.

In Pigeon Forge gaat het de komende dagen behoorlijk regenen en ondanks dat onze tent afgelopen nacht goed heeft doorstaan zien we onszelf niet overdag in een natte tent zitten. We hebben bovendien de prijzen van de camping in en om Pigeon Forge bekeken en die liegen er niet om. Sterker nog, slapen in een hotel is maar 10 euro per nacht duurder…. tja keuze snel gemaakt lijkt me! Dus een prima kamertje geboekt, tent ingepakt en hupsakee, de auto in voor een rit van ongeveer 300 kilometer. Eindbestemming Pigeon Forge! EINDELIJK mag Syl naar Dollywood! Dat is het pretpark van Dolly Parton dat ze heeft gebouwd in een dorpje in het voorgebergte van de Great Smokey Mountains. Waarom ze Dolly zo leuk vindt? Gewoon, coole vrouw die niet alleen mooi kan zingen maar ook heel veel goeds met haar geld doet. En omdat ze het grappig vindt dat deze dame gewoon een eigen themepark opent, moet je toch een klein beetje gek voor zijn, of niet? Nou, na 4 jaar is het dus eindelijk zover: morgen naar Dollywood! Jeeehaaaa!