De Appalachen

De Appalachen zijn een gebergte in Noord Amerika van zo’n 2500 km lang. In het gebergte bevinden zich diverse parken zoals de Great Smokey Mountains National Park. Door het gebergte loopt de Blue Ridge Parkway van zo’n 750 km lang. Deze weg is erg in trek bij de Amerikanen en is het meest bezocht van alle parken. De weg loopt van het Great Smokey Mountains NP tot het Shedandoah NP. De weg is in beheer bij de National Park Service en het is een van de weinige gratis Nationale Park gebieden. Doordat de weg in beheer is bij de NPS worden ook de regels van de Service nageleefd. Dat betekent geen commercieel verkeer, geen commerciële bedrijven of hotels, geen lelijke borden.

De paar campings die er zijn hebben dan ook niet veel faciliteiten, geen stroom, douche of water. We vinden het nogal bijzonder dat Amerika zo’n lange weg heeft aanlegt die alleen bedoeld is voor toerisme. Om de hele weg te rijden trekken we 4 tot 5 dagen uit. Het eerste deel loopt door de Smokeys, maar daar zijn we eigenlijk al snel doorheen. De eerste dag hebben we veel hele dichte mist en daardoor vaak geen uitzicht. We wagen toch de gok en rijden richting de hoogste berg van de Smokeys, deze berg is z’n 2000 meter hoog. Op zijn Amerikaans kunnen we tot bijna naar de top rijden, via een korte wandeling bereiken we die snel. Maar de Smokey Mountains doen hun naam eer aan, er is helemaal niets te zien vanwege de mist. Als we weer omlaag rijden trekt de mist op echter niet ver genoeg om ons de hoogste top te laten zien. We maken een korte wandeling bij een oude boerderij, we lopen door een dicht bos waar al veel orchideeën in bloei staan. Er zijn overigens erg veel wandelmogelijkheden hier. Ook de Apalachian trail loopt door deze bergen, we zien de bordjes staan. Het is een wandeling die door de hele bergketen loopt, het pad is meer dan 2000 mijl lang… net iets te veel voor ons! Daarnaast zijn er veel kortere wandelingen, daar hopen we er een paar van te doen.

We rijden vanuit de Great Smokey mountains rechtstreeks de Bleu Ridge Parkway op. Dat is een weg van zo’n 460 mijl die loopt vanuit het zuiden van North Carolina tot aan het noorden van Virginia. We komen er die dag gelukkig nog wel achter waar de naam vandaan komt. De wolken trekken op, de zon breekt door en we zien een blauwe/rokerige waas over de bergen neerdalen. Heel mooi! Op deze weg hebben we ook kans op het zien van zwarte beren, herten, slangen, wasbeertjes en nog meer wild. Over de hele weg rijden we steeds tussen de 500 en 1800 meter hoogte, op 500 meter staat er al van alles in bloei, op 1800 meter zijn veel bomen gewoon nog kaal. Na de korte zonnige periode rijden we de mist weer in en zien dat het zelfs in de tunnels die we door moeten mistig is, dat hebben we nog niet eerder gezien. Dus misschien zitten we wel in de wolken. Op deze eerste bergachtige nacht is de weersverwachting slecht dus we rijden naar Asheville en checken in een motel in. Prima. Asheville blijkt geheel onverwacht, een super leuk dorp te zijn met wel 10 brouwerijen. Pat blij! We strijken bij de beste neer, de Wicked weed brouwerij, en worden blij van het bier, het eten en de sfeer. Aangezien we nog met de auto terug moeten maken we het niet te gek. Tijdens het eten regent en onweert het behoorlijk, we hebben goed gekozen met ons hotel.

We staan in de ochtend op tijd naast ons bedje en zien dat het hele dorp nog in de mist ligt, nou ja, eerst maar eens ontbijten. Gelukkig trekt de mist redelijk snel op en tegen de tijd dat we het visitor center achter ons hebben gelaten komt het zonnetje af en toe door de wolken. We rijden de hele dag door het groene, ruige bergachtige gebied en zien de mooiste uitzichten. In de middag merken we dat we de hoogste bergen achter ons hebben gelaten en dat er meer bebouwing is naar de parkway. We zien boerderijen en kleine dorpjes opdoemen. Aan het eind van de middag vinden we in het plaatsje Floyd weer een motel en eten we in de volgende brewpub. Het is ondertussen donderdag en we zijn al 3 weken bijna non-stop onderweg. We beginnen even wat moe te worden en behoefte te krijgen aan een kleine pauze. Het weer de komende dagen wordt ronduit slecht dus we zoeken in een leuk plaatsje om een paar dagen door te brengen, eigenlijk vooral een fijn huisje waar we dat in kunnen doen en als dat in een leuk dorp/stadje ligt is dat mooi meegenomen. We vinden voor een keurig bedrag via Airbnb een volledige verdieping in het stadje Lynchburg. Nooit van gehoord, het ligt aan de voet van de Appalachen en er is een downtown waar zowaar wat te doen is. Als we vrijdag aankomen hebben we er alweer een paar uur rijden opzitten, en zijn we er voor even wel klaar mee. Onderweg hebben we een hele dikke steak gekocht en wat groenten voor het avondeten. Behalve het bakken van die steak doen we niks, we lezen, kijken tv en genieten van het mooie huis. En we zijn blij dat we binnen zitten want er komt een tropische bak regen naar beneden. Zaterdag slapen we uit, gaan we naar de farmers market waar we een Vietnamese lunch nuttigen en een stokbroodje voor zondag kopen. Tegen het eind van de middag lopen we naar The Water Dog, de locale brewpub. We zijn komen lopen dus we drinken wat, eten wat, drinken, praten, drinken en eten wat. Kortom een gezellige avond. Tegen de tijd dat de kroeg echt druk wordt taaien we af en gaan we lekker naar bed. Het muziekfestivalletje dat zaterdag zou worden gehouden is overigens wegens het weer afgelast, goeie keuze dus om niet te kamperen. Zondag doen we niks, gewoon lekker niks.

Maandagochtend staan we weer te springen, we rijden naar het tweede opstappunt van de Skyline Drive in het Shenandoah National Park. Het is vast een prachtig park met geweldige uitzichten en fijne wandelingen, wij rijden er echter in de mist en de regen. Letterlijk niks gezien…. en omdat we zo lekker opschieten besluiten we door te rijden naar Washington. Het blijft nog 2 a 3 dagen slecht weer dus onderweg boeken we een airbnb vlakbij de metro. Het huis blijkt niet helemaal ons ding te zijn maar qua locatie is het prima dus we installeren ons voor de komende twee nachten en gaan op pad. We hebben honger dus zoeken we de Longhorn voor een uitstekende steak, het is wel een half uur rijden maar goed, dat gebeurt hier sowieso al snel. De steaks smaken weer heerlijk, maar zijn er intussen wel achter dat Syl ze netto lekker bakt, als we maar goed vlees kopen.

Tot morgen