San Antonio

Dag 31 en 32. Dat heb je wel eens, dat je graag naar huis wilt. Dat hebben we dus nu! We willen naar huis, maar dat betekent in ons geval, terug naar de camper. We hebben geen zin meer, dus willen we zo snel mogelijk terug naar de camper. Vandaag, vrijdag 1 maart hadden we een rommel ochtend op de KOA campsite in San Antonio. We rekken het ontbijt een beetje, Pat gaat een uurtje rennen en Syl zit lekker buiten. Rond 1 uur pakken we de bus naar downtown San Antoooon. De bus en z'n reizigers zijn echt wel wat anders dan bij ons in Holland. Natuurlijk is de bus hier ook niet op tijd. Maar de chauffeur is

wel erg meewerkend. Zo verteld hij meteen dat de prijs met een dubbeltje is verhoogd. Willen jullie iets weten over bezienswaardigheden onderweg? Willen jullie geroepen worden als we in downtown zijn? 

 Tijdens de half uur durende rit worden er 2 rolstoelen in en uitgereden. Door de chauffeur. Iedereen wacht netjes tot er een vloertje voor de rolstoel is gemaakt en de stoel is vastgezet in de bus, no worries. Enfin, na een half uur stappen we uit op Alamo Square, hier is alles gebeurd. Ja ja, San Antonio heeft een geschiedenis, die we hebben gelezen, maar ons niet zo aanspreekt, het is echter wel het hoogtepunt van deze miljoenen stad (de 7de stad van de VS). Nou dat zal best, maar wij rennen langs het hoogtepunt om naar de markt te gaan. Dat is nog een half uurtje wandelen. De markt valt een beetje tegen, veel kleurtjes en blingbling. Voor ons zit er niets bruikbaars tussen terwijl Syl nog wel een mooie tas is beloofd.

We lopen via een mooie kerk en echt hele mooie oudere gebouwen richting de riverwalk. De riverwalk is de tweede en laatste grote attractie van de stad. De rivier is eigenlijk een omleiding van de originele rivier en nu dus een kanaal. Jaren geleden is er bedacht om er een toeristische attractie van te maken. Jazeker, dit is best goed gelukt, het is een mooie bochtige kanaal geworden met aan beide kanten leuke oude gebouwen. Langs een groot deel van de riverwalk (uurtje lopen) zijn restaurants en kroegen te vinden, gezellig dus. Ondanks dat alles gemaakt is, ziet het er echt gezellig uit. Met leuke bruggetjes, gebouwen, terrassen, planten, bomen en veel mensen. Het fijne is dat alles onder straat niveau is zodat er geen wind is, dus lekker voor de temperatuur. We gaan een paar terrassen af om wat biertjes te drinken, maar krijgen niet de klik om er een feestje van te maken. We komen nog wel JD tegen in een Engelse kroeg. We vragen hem wat we nou echt niet mogen missen in Texas (weet je nog, zo groot als Duitsland, GB en Benelux). Uhhh, nou, uhhh, weet ik niet. Nouja, we zien wel of we nog wat leuks kunnen vinden in Texas. Omdat we erg veel hele jonge luchtmacht mensen trots hebben zien lopen vragen we JD meteen even wat er gaande is. Blijkt San Antonio een opleiding plek is voor ALLE startende luchtmacht mensen. Wat wij zien is erg veel jonge mensen in uniform zonder rang met hun ouders, liefjes en zelfs grootouders. De ouders en grootouders hebben soms een shirt aan met de tekst 'Proud to be an airforce dad'. Zo anders als in Nederland.

Maarja, er is altijd nog een van de bekendste tenten ter wereld (volgens eigen zeggen) de Coyote Ugly. Als we onze ID's hebben laten zien lopen we naar binnen om op de bar diverse dames te zien dansen en SCHREEUWEN. We lopen direct door naar de achteruitgang en komen weer terecht op de riverwalk. Geen succes. Pat is vroeger een keer bij een Hooters bar geweest en dat was leuk, hier is er ook een. We zoeken de bar op en worden niet blij. Het ziet er een beetje uit als een Ikea restaurant. Hier moeten toch jonge dames in korte rokjes en grote tieten rondlopen, niets daarvan. Het is een familie restaurant waar het eten ook nog eens behoorlijk tegenvalt. Check, dat weten we ook weer, niet meer doen dus. We vinden nog steeds de click niet dus lopen we richting bus. Ja dat duurt wel erg lang voordat de volgende komt. Pat springt de straat op om aan een willekeurige Mexicaanse taxi chauffeur te vragen wat het kost om ons naar de KOA campsite te brengen. De prijs vinden we goed, zo zitten we 20 minuten later in onze camper. Daar waren we aan toe. HOME SWEET HOME.

Dag 32 is het zaterdag. Wij houden niet echt rekening met weekenden of welke dag het is. We hebben deze zaterdag een rustdag ingelast. Eigenlijk een rustmiddag want we komen pas om 13:00 aan op de volgende camping. Eerst doen we wat boodschappen, daarna moet we nog een stuk rijden om de stad uit te komen. De rustdag hebben we in het plaatje Bandera. Het is lekker weer, er staat een BBQ op het plan, maar omdat we zo lekker aan het luieren zijn is het daar niet van gekomen, nouja andere keer maar weer.

Howdee